Σοφία Καζαντζιάν & Μάριος Ιορδάνου
Η Σοφία και ο Μάριος είναι ένα από τα πιο αγαπημένα ζευγάρια στη ζωή και στην τέχνη της χώρας μας. Με επιτυχίες στο θέατρο, στον κινηματογράφο και τώρα στην τηλεόραση δεν παύουν να δημιουργούν αδιάκοπα και να απολαμβάνουν το ταξίδι μιας ζωής γεμάτης αγάπη και τέχνη. Με τους Μαύρους Πίνακες έχουν καθηλώσει το κοινό, φέρνοντας μια απόλυτα κινηματογραφική αισθητική στο τηλεοπτικό τοπίο. Αγαπούν το μυστήριο και το μακάβριο, αγαπούν και φροντίζουν τα ζώα, πιστεύουν στις αποχρώσεις της ζωής και των ανθρώπων. Και πάνω από όλα πιστεύουν στη δύναμη της συντροφικότητας.
Μια συζήτηση μαζί τους είναι χρόνος ξανακερδισμένος και πολύτιμο μάθημα ζωής.
Μια φωτογράφησή τους είναι μια βόλτα στην ομίχλη του μυστηρίου.
Συντονιστείτε λοιπόν στη μυστηριακή τους συχνότητα όπως κι εμείς…
Πώς ξεκίνησε το συγγραφικό σας ταξίδι;
Σοφία: Γράφαμε πάντα και οι δύο. Αυτό κάποια στιγμή πέρασε στα θεατρικά μας έργα, σε κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σενάρια, όπως τώρα στη σειρά μας “Μαύροι Πίνακες”. Το μαγικό είναι που γράφουμε μαζί. Που συμπληρώνουμε ο ένας το όραμα του άλλου. Που ξέρουμε τι θέλουμε να πούμε πριν αυτό περάσει στο χαρτί. Το συγγραφικό μας ταξίδι είναι η διαδρομή κατά την οποία μετατρέπουμε το όνειρο σε πραγματικότητα.
Τι σημαίνει το Reloaded στο Στρίψιμο της Βίδας;
Μάριος: Το Στρίψιμο της Βίδας Reloaded είναι ένα θεατρικό κείμενο που έχουμε γράψει με τη Σοφία από την αρχή, εμπνευσμένοι από Το Στρίψιμο της Βίδας του Henry James. Ως φόρο τιμής σε εκείνον κρατήσαμε και τον αρχικό τίτλο και προσθέσαμε το Reloaded. Oι ιστορίες για να ταξιδέψουν στο χρόνο πρέπει να έρθουν στο τώρα. Δε μας ενδιαφέρει το ανέβασμα ενός κλασικού έργου με έναν κλασικό τρόπο. Το έργο γράφτηκε τότε για να μιλήσει για το τότε. Εγώ θέλω να μου μιλήσει τώρα. Να με αφορά. Δε θέλω το αποστειρωμένο θέατρο. Αυτό που ανεβάζουμε ένα έργο για να πούμε ότι κάναμε Ο’Νιλ ή Ουίλιαμς ή Τσέχωφ, χωρίς να υπάρχει η σύγχρονη ανάγνωση και απόδοση. Και δεν εννοώ μοντερνιές που καμία αισθητική και σχέση δεν έχουν με το κείμενο, αλλά τη ματιά του ανθρώπου που του μιλάει στο τώρα αυτό που γράφτηκε χρόνια πριν.
Είναι κινηματογραφική η αντίληψη πίσω από τους Μαύρους Πίνακες;
Μάριος: Καθαρά κινηματογραφική. Ο τρόπος που έχει γραφτεί το σενάριο από τη δομή ως τους διαλόγους, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, αλλά και οι ερμηνείες των ηθοποιών δίνουν αυτό το κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Οι Μαύροι Πίνακες είναι μία σειρά που μπορεί να σταθεί με αξιώσεις σε οποιαδήποτε πλατφόρμα και χώρα του εξωτερικού κι αυτό ήταν από την αρχή το ζητούμενο.
Σοφία: Το να υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελεύθερη τηλεόραση ένα σενάριο που μιλάει για Γκόγια, Μακιαβέλι, Μπωντλαίρ είναι ένα τεράστιο βήμα για την ελληνική μυθοπλασία. Πραγματικά το Star έκανε φέτος την υπέρβαση και έδωσε την ευκαιρία για μία διαφορετική πρόταση σε ένα κοινό που διψάει για μία σειρά κινηματογραφικών προδιαγραφών, με μυστήριο, ανατροπές και δράση που παραπέμπουν σε ξένες σειρές και ταυτόχρονα ένα ψυχολογικό/ κοινωνικό υπόβαθρο που αγγίζει με μη τυποποιημένο και επιδερμικό τρόπο την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση, τη γυναικεία κακοποίηση, τη σχολική βία και πολλά άλλα θέματα.
Ποιο είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη ιστορία μυστηρίου;
Μάριος: Εμείς γράψαμε μία ιστορία που θα θέλαμε να δούμε και οι ίδιοι. Το κάναμε χωρίς εκπτώσεις στον τρόπο γραφής μας. Είπαμε μία ιστορία ακριβώς όπως θέλαμε να την πούμε. Αυτό είναι επιτυχία για μένα ανεξάρτητα από το είδος που γράφεις. Να μη βάζεις νερό στο κρασί σου. Αν αγαπάς το κρασί και το νερώσεις, παύει να είναι αυτό που αγαπάς.
Σοφία: Η δική μας ιστορία δεν είναι μόνο μία ιστορία μυστηρίου άλλωστε. Το έγκλημα είναι αφορμή για να ειπωθεί μία μεγάλη αλήθεια: Κυνηγάμε το τέρας εκεί έξω, ενώ αυτό είναι μέσα μας.
Απευθύνεται το έργο σας κυρίως στο νεανικό κοινό;
Σοφία: Απευθύνεται σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, που θέλει να δει μία σειρά με μυστήριο, σασπένς και καταιγιστικές ανατροπές και ταυτόχρονα να προβληματιστεί και να εμπνευστεί ακόμα. Δεν υπάρχει ηλικία στην τέχνη είτε είσαι δημιουργός είτε θεατής.
Περιμένατε τόσο ενθουσιώδη αντίδραση για τους Μαύρους Πίνακες;
Μάριος: Τζογάραμε στο όνειρο κι ήμασταν έτοιμοι για όλα.
Σοφία: Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, ναι. Περιμέναμε ότι η σειρά θα κάνει αίσθηση, γιατί δεν έχει υπάρξει παρόμοιά της μέχρι τώρα. Τα μηνύματα που δεχόμαστε καθημερινά από τον κόσμο είναι συγκινητικά. Έχει ανοίξει ένας διάλογος με τους Μαύρους Πίνακες τόσο για την τέχνη – οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ψάχνουν για το έργο του Γκόγια, τη θεωρία των χρωμάτων του Γκαίτε, ακόμα και για τον Φρανκεστάιν και άλλες αναφορές που κάνουμε στη σειρά – όσο και για θέματα όπως η γυναικεία κακοποίηση, ο σχολικός εκφοβισμός, η κοινωνική πίεση που υφίσταται μία γυναίκα για να γίνει μητέρα κ.α.
Γράψατε τους ρόλους έχοντας υπόψη τους συγκεκριμένους ερμηνευτές;
Σοφία: Κάποιους ναι και κάποιους όχι. Σίγουρα, όμως, ήμαστε τυχεροί. Οι ηθοποιοί της σειράς δίνουν πολυεπίπεδες, κινηματογραφικές ερμηνείες. Όταν γράφουμε τους ήρωές μας, μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το κομμάτι της ψυχογραφίας. Δε θέλουμε οι χαρακτήρες μας να λένε λόγια. Θέλουμε να έχουν να “πατήσουν” σε μία ολόκληρη ζωή. Να μην είναι μαύρο ή άσπρο. Να έχουν αποχρώσεις. Τα χρώματα στους τίτλους των επεισοδίων αυτό είναι: Οι αποχρώσεις του ανθρώπου και της ίδιας της ζωής.
Τι είναι αυτό που σας συναρπάζει στο μακάβριο;
Μάριος: Περνάμε μία ζωή αποφεύγοντας να μιλάμε για τον θάνατο. Φοβόμαστε, όμως, το θάνατο όταν δεν έχουμε ζήσει ακόμα. Εμείς εστιάζουμε στη ζωή κάθε μέρα και μέσα από κάθε έργο μας. Δε φοβόμαστε, λοιπόν, να μιλήσουμε ούτε για τη ζωή ούτε για το θάνατο. Μπροστά στον θάνατο ο άνθρωπος χάνει τον έλεγχο και τότε πέφτουν οι μάσκες. Κι εμείς στο σενάριο θέλουμε να μιλήσουμε για αυτό που υπάρχει κάτω από τη μάσκα.
Σοφία: Ζωή και θάνατος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Γι’ αυτό και στη σειρά δεν παύει να υπάρχει σε στιγμές το χιούμορ. Οι χαρακτήρες μας είναι ανθρώπινοι. Στη ζωή δε σταματάμε να αστειευόμαστε, να φλερτάρουμε ή να γελάμε, επειδή υπάρχει ο θάνατος. Αυτό, λοιπόν, ήταν μία ιδιαίτερη συγγραφική επιλογή μας με τον Μάριο και έχει αγκαλιαστεί από τον κόσμο, γιατί κάνει τους ήρωες ακόμα πιο αληθινούς.
Στα μελλοντικά σας σχέδια υπάρχει και κινηματογράφος;
Σοφία: Φυσικά. Και οι δύο ξεκινήσαμε την ενασχόλησή μας αρχικά με την υποκριτική και μετά με τη συγγραφή λόγω της μεγάλης μας αγάπης για τον κινηματογράφο.
Μάριος: Το πρώτο μου γάλα ήταν οι ταινίες του Κουροσάβα και του Κομπαγιάσι. Και αργότερα του Ταρκόφσκι του Μπέργκμαν και άλλων δημιουργών. Έχουμε ήδη γράψει κινηματογραφικά σενάρια στο ύφος των Μαύρων πινάκων και όχι μόνο.
Σοφία: Γενικά, παραμένουμε δημιουργικοί. Η συγγραφή είναι μία διαδικασία που δε σταματάει ποτέ. Πολλοί μιλάνε για έμπνευση. Δεν υπάρχει έμπνευση. Υπάρχει μόνο πλημμύρα. “Πώς να ξεφύγω από τη μοίρα κι έχω μέσα μου πλημμύρα, ουρανέ” τραγουδούσε ο Νικόλας ο Άσιμος. Έτσι νιώθω ότι συμβαίνει και με εμάς. Έχουμε μέσα μας πλημμύρα!
Με βάση δηλώσεις που έχετε κάνει τι αντιπροσωπεύουν για σας τα ζώα;
Μάριος: Ό,τι καλύτερο υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη. Ο Brando μας, ο σκύλος μας που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, ήταν για εμένα το παιδί μου, ο κολλητός μου, το τρίτο μέλος της σχέσης μας. Έφυγε και άφησε ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Τώρα πια, είμαι ένας περήφανος, άτεκνος γατομπαμπάς. Η Σοφία φροντίζει καθημερινά αδέσποτα όπου βρεθεί και όπου σταθεί. Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να καταλάβει ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν αδέσποτο γάτο, έναν σκύλο, μία κατσαρίδα… είναι ένας βαθιά προβληματικός άνθρωπος που προσπαθεί να καλύψει τα ψυχικά του κενά εκτονώνοντας την εξουσία -που νομίζει ότι έχει- πάνω στον αδύναμο, στα ζώα που βρίσκονται στο έλεός του. Στο τέλος του παιχνιδιού, όμως, βασιλιάς και πιόνια μπαίνουν στο ίδιο κουτί. Οξυγόνο, υδρογόνο, άνθρακας είμαστε όλοι. Καιρός να ξυπνήσουμε.
Ο άνθρωπος πρέπει να διακρίνει ανάμεσα σε κατοικίδια και άγρια ζώα;
Μάριος: Ο άνθρωπος πρέπει να πετάξει από το δικό του είδος τα άγρια. Όλους τους υπάνθρωπους που πιστεύουν σε ράτσες, φυλές… σε αρσενικό και θηλυκό… σε dna και κατηγορίες. Και να αφήσει να υπάρξουν και τα υπόλοιπα πλάσματα, άγρια και μη, όπως θέλουν να υπάρξουν.
Σοφία: Αν έπρεπε να υπάρχει μόνο ο άνθρωπος πάνω στη γη, θα υπήρχε μόνο ο άνθρωπος. Στην τελική, αν το ανθρώπινο είδος εξαφανιστεί, ο κόσμος θα συνεχίσει να υπάρχει. Αν το είχαμε καταλάβει αυτό, ίσως ήμαστε λιγότερο αλαζόνες.
Πιστεύετε στη μετεμψύχωση;
Μάριος: Ούτε σε μετεμψύχωση ούτε σε φώτα στην άκρη του τούνελ. Ό,τι υπάρχει είναι το τώρα. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι έχει χρόνο. Δεν έχει.
Σοφία: Πιστεύουμε ο ένας στον άλλον. Στη δύναμη που βρίσκουμε μέσα μας και στη δύναμη που μας δίνει το “μαζί”.
Πόσο τρομακτική είναι η καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου;
Σοφία: Τόσο που γράφουμε θρίλερ μυστηρίου για να την καταγράψουμε.
Έχει αλλάξει ο ψυχισμός των ανθρώπων μετά την πανδημία;
Μάριος: Οι δυσκολίες είναι δεδομένες. Δεν είναι δεδομένος ο τρόπος που θα τις διαχειριστείς. Για εμάς η πανδημία ήταν η αφορμή να ξεκινήσουμε να γράφουμε σενάρια. Και η οικονομική κρίση παλαιότερα να κάνουμε το δικό μας θέατρο. Κάθε εμπόδιο στο δρόμο μας γίνεται ο δρόμος μας.
Production: "MEDIA WAREHOUSE - GRAND MAGAZINE"
Συνέντευξη: Τάσος Ντερτιλής
Φωτογράφος: Νίκος Ζαχαρόπουλος
Styling: Κωνσταντίνος Πανταζώνας
Assistant producer: Γιώργος Ζαχαρόπουλος
Περισσότερες εικόνες στην παρακάτω gallery.
Eυχαριστούμε θερμά την εταιρία "Pantazonas Fashion Stores" για την χορηγία των ενδυμάτων
