63ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Ο απόηχος ενός εφιαλτικού παρόντος
Με τους καλύτερους οιωνούς ξεκίνησε την Δευτέρα 7 Νοεμβρίου το διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η Chie Hayakawa από το Τόκιο έχει «σχέδιο»: Να κατακτήσει το παγκόσμιο σινεφίλ κοινό με μια ανατριχιαστικά ρεαλιστική ιστορία (σχεδόν) επιστημονικής φαντασίας. Το Plan 75, πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους, μας βυθίζει σε μια (μελλοντική; σύγχρονη; Όλα παίζουν) Ιαπωνία όπου ένα κυβερνητικό νομοσχέδιο έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού. Όσοι έχουν κλείσει τα 75 είναι ελεύθεροι να επιλέξουν την ευθανασία, αμειβόμενοι μάλιστα με ένα επίδομα το οποίο μπορούν να επενδύσουν σε ευχάριστες στιγμές ώστε η έξοδος να είναι πιο «εύκολη». Οι μνήμες από τους θαλάμους αερίων των Ναζί ζωντανεύουν σε ένα μελαγχολικών αποχρώσεων μωσαϊκό ιστοριών, στο οποίο μια ηλικιωμένη επιλέγει την έξοδο, μια νεαρή Φιλιππινέζα νοσοκόμα με οικογενειακά προβλήματα κάνει αίτηση να προσληφθεί στο κρατικό πρόγραμμα ευθανασίας για καλύτερες αποδοχές και ένας νεαρός δημόσιος υπάλληλος μπαίνει σε δίλημμα όταν «πελάτης» του γίνεται ο αποξενωμένος θείος του. Ο Κουροσάβα και ο Χιροκάζου συναντούά τον Όργουελ στην ιδιαίτερη υπόκωφη και αποτελεσματική αυτή ταινία την οποία η Ιαπωνία υπέβαλλε για το Όσκαρ διεθνούς παραγωγής.
Ο Χρήστος Πασσαλής κάνει το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης μυθοπλασίας μεγάλου μήκους, συναντώντας μπροστά στην κάμερα ξανά, μετά τον Κυνόδοντα και τη Θάλασσα των Σαργασσών, την εξαίρετη Αγγελική Παπούλια σε μια ταινία μοναδικής ατμόσφαιρας που συνδυάζει αριστοτεχνικά ρομαντισμό και παράλογο. Ησυχία 6-9 τηρεί ο πληθυσμός μιας μυστηριώδους πόλης όπου φθάνει μια νύχτα ένας άνδρας μόνος που έχει αναλάβει τη διόρθωση των κεραιών της ραδιοφωνίας. Εκεί συναντά μια γυναίκα που εργάζεται ως «ερμηνεύτρια» γυναικών για άνδρες θεατές που αναζητούν επικοινωνία με το χαμένο έτερό τους ήμισυ. Ένα παράξενο love story γεννιέται σε ένα κόσμο παράλογο, weird από κάθε άποψη, που προσπαθεί να επικοινωνήσει με εκείνους που χάθηκαν ξαφνικά γράφοντας τα μηνύματα που πιάνουν οι μεγάλες κεραίες της πόλης σε κασέτες. Μιας πόλης όπου η μονόφθαλμη (παιδαγωγός) οδηγεί τους «τυφλούς» και ο υποψήφιος Δήμαρχος κάνει αγώνα για τη λήθη ενάντια στις κασέτες.
Ένας καφκικός εφιάλτης, άριστα οργανωμένος, που μέσα σε 81 λεπτά έχει καταφέρει να πει για τις επιπτώσεις της πανδημίας στο μαζικό ασυνείδητο πολλά περισσότερα από όποιο ντοκιμαντέρ. Μνήμη, πόνος της απώλειας, αποσύνθεση της κοινωνίας, συμφιλίωση με το αλλόκοτο. Η αγάπη όμως είναι το μόνο ισχυρό αντίδοτο, η πιο δυνατή μορφή ενέργειας που κυκλοφορεί στο σύμπαν και αυτό θα το κατανοήσει ο θεατής καθώς σταδιακά αυτή η Ησυχία ξεκλειδώνει τους κώδικες της αφήγησης της. Μπορούμε να μιλάμε για ρεσιτάλ σκηνοθεσίας στο ντεμπούτο ενός δημιουργού; Γιατί όχι;
Η Ησυχία 6-9 θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες από την Weird Wave. Από τις ταινίες που δεν χάνονται με τίποτε!