Grosse Freiheit – Μεγάλη Απόδραση

Παραγωγή: Αυστρία 2021 

Σε συμπαραγωγή με Γερμανία 

Διάρκεια: 116 λεπτά

Είδος: Δράμα

* * * *

Σκηνοθεσία: Sebastian Meise

Πρωταγωνιστούν: Franz Rogowski, Georg Friedrich, Anton von Lucke, Thomas Prenn, Johannes Cramer, Ulrich Faßnacht, Alfred Hartung, Klaus Huhle, Andreas Patton, Joachim Schönfeld.

ΣΥΝΟΨΗ: Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο Χανς φυλακίζεται ξανά και ξανά λόγω της ομοφυλοφιλίας του, με βάση την παράγραφο 175 του Ποινικού Κώδικα που συνέχισε να ισχύει και μετά την πτώση του Ναζισμού. Η επιθυμία του Χανς για ελευθερία καταστρέφεται συστηματικά ενώ η μόνη σταθερή σχέση στη ζωή του γίνεται εκείνη με τον επί σειρά ετών συγκρατούμενό του, τον Βίκτορ, έναν καταδικασμένο δολοφόνο. Μια σχέση που γεννιέται μέσα στην αποστροφή και εξελίσσεται σε κάτι πέρα από αγάπη.

Το 1945 το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου δεν έφερε την πολυπόθητη ελευθερία σε όλους τους ανθρώπους. Η πτώση του Ναζισμού ουδόλως ευνόησε τους Γερμανούς ομοφυλόφιλους άνδρες που από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Γ΄Ράιχ με τα ροζ τρίγωνα στο πέτο, πέρασαν απευθείας στις φυλακές της Ομοσπονδιακής Γερμανίας για να συνεχίσουν την έκτιση των ποινών τους με βάση την αναχρονιστική παράγραφο 175 του Ποινικού Κώδικα του 1871 την οποία είχαν τροποποιήσει ακόμη χειρότερα οι Ναζί στη δεκαετία του 30. Η ελευθερία παρέμεινε άπιαστο όνειρο για αυτή την κοινωνική ομάδα που συνέχισε να βιώνει βασανιστήρια, εγκλεισμό και κόλαση επί της γης λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Το Γερμανικό «Θαύμα» δεν είχε λάβει υπόψη του τους Χανς αυτού του κόσμου, καταδικάζοντάς τους σε αιώνιο μαρτύριο. Έπρεπε να φθάσουμε στο 1969 για να καταργηθεί αυτή η φρικτή παράγραφος-υπόδειγμα νομικού φασισμού και ρατσισμού, στο κατώφλι των μεγάλων κοινωνικών αλλαγών που έφερε ο Μάης του 68.

Αυτό το άγνωστο μαρτύριο περιγράφει χαμηλόφωνα αλλά αποφασιστικά και χωρίς να αποστρέφει το βλέμμα από τη φρίκη, ο Σεμπάστιαν Μάιζε σε μια ταινία απλά συγκλονιστική! Μια ταινία που πατάει πάνω στην καλύτερη παράδοση των κλασσικών ταινιών με φυλακισμένους για να φιλοτεχνήσει το πορτραίτο ενός απλού ανθρώπου που δέχεται με στωικότητα το μαρτύριο του, χωρίς να υποχωρεί και χωρίς να χάνει την πίστη του στον εαυτό του. Ενός άνδρα που δεν σταματά να αποζητά την ελευθερία και την αγάπη, δικαιώματα αυτονόητα για όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Εκεί λοιπόν, μέσα στη βία, τον πόνο και την απόγνωση καταφέρνει να βρει το δρόμο της η αγάπη, μια αγάπη πέρα από τη σάρκα, μια σχέση συντροφικότητας και αφοσίωσης πέρα από οικογενειακούς και λοιπούς δεσμούς. Η αφήγηση πηγαινοέρχεται επιδέξια ανάμεσα σε τρεις ιστορικές περιόδους, το 1945, το 1957 και το 1969, για να μας δώσει ένα πλήρες ψυχογράφημα του μαρτυρικού ήρωα μέχρι το απίστευτα συγκινητικό αλλά και συγκρατημένης αισιοδοξίας φινάλε. Ένα φινάλε από αυτά που περνάνε στην Ιστορία του Κινηματογράφου.  

Τεράστια η συμβολή στην επιτυχία του εγχειρήματος του Γερμανού ηθοποιού-φαινόμενο Φραντς Ρογκόφσκι στο ρόλο του Χανς αλλά και του σπουδαίου Αυστριακού ερμηνευτή Γκέοργκ Φρίντριχ στο ρόλο του βαρυποινίτη Βίκτορ.

Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε αν η υπέροχη και συγκινητική αυτή ταινία θα περάσει από την shortlist στην Οσκαρική πεντάδα της Καλύτερης διεθνούς ταινίας.

Διανομή: AMA Films 

Στις αίθουσες από 03.02.22 

ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΥΣΤΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2022*

ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ «ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΒΛΕΜΜΑ» ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2021*

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ & ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΕΡΑΓΙΕΒΟ 2021*

ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ & ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΑΛΑΝΣΙΕΝ 2021*

ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ & ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ- ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ 2021   

ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΜΑΪΖΕ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ο Σεμπάστιαν Μάιζε είναι Αυστριακός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Η διακεκριμένη πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Still Life έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν και κέρδισε πολλά βραβεία, όπως το Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Diagonale. Το ντοκιμαντέρ του Outing παρουσιάστηκε στο Hot Docs Festival στο Τορόντο. Η δεύτερή του ταινία μεγάλου μήκους Μεγάλη Απόδραση, με τον ανερχόμενο Γερμανό σταρ Φραντς Ρογκόφσκι και τον βραβευμένο με Αργυρή Άρκτο Γκέοργκ Φρίντριχ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Επίσημη Επιλογή «Ένα κάποιο βλέμμα» του Φεστιβάλ των Καννών 2021. Είναι συνιδρυτής της εταιρείας παραγωγής FreibeuterFilm, που έχει βάση στη Βιέννη.

Φιλμογραφία:

2021 Μεγάλη Απόδραση / Große Freiheit

2012 Outing (ντοκιμαντέρ)

2011 Still Life / Stillleben

2006 Daemonen (μικρού μήκους)

2005 Random (μικρού μήκους)

2003 Prises de Vues (μικρού μήκους)

Διαβάστε παρακάτω για το Ιστορικό Πλαίσιο και το Υπόβαθρο της ταινίας (από το press book της ταινίας) 

Για 123 χρόνια, η Παράγραφος 175 ποινικοποιούσε τους ομοφυλόφιλους. Όσοι καταδικάζονταν, φυλακίζονταν έως και για 10 έτη. Τη μεταπολεμική περίοδο, 100.000 άνδρες δικάστηκαν μόνο στη Δυτική Γερμανία.

Η Παράγραφος 175 επέτρεπε στις αρχές να υποκλέπτουν και να κατάσχουν ερωτικές επιστολές, να τις καταθέτουν στο δικαστήριο ως αποδεικτικά στοιχεία, καθώς και να εγκαθιστούν κάμερες πίσω από καθρέφτες, παραβιάζοντας έτσι την ιδιωτικότητα αυτών των ανδρών, αποκαλύπτοντας την ερωτική τους ζωή κι εκθέτοντας ευαίσθητα προσωπικά στοιχεία τους στο κοινό. Ένα σενάριο που θυμίζει το 1984 του Τζορτζ Όργουελ.

Παρακολούθηση, εκβιασμός, καταγγελία, βασανισμός και δολοφονία. Ό,τι είχε επιβληθεί και εκτελεστεί από το δικαστικό σώμα κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ έγινε αποδεκτό ή ανεκτό στα μεταπολεμικά χρόνια. Η Παράγραφος 175, η οποία έδωσε ένα όνομα σε ολόκληρες γενιές γκέι ανδρών –«175άρης» σήμαινε ομοφυλόφιλος-, δεν συνέχισε να υφίσταται από παράβλεψη, αλλά αντίθετα, μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών, εξετάστηκε, επικυρώθηκε και εγκρίθηκε επανειλημμένα.

Ως εκ τούτου, για τους ομοφυλόφιλους, η απελευθέρωση από τους Συμμάχους δεν σήμαινε ελευθερία. Η Παράγραφος 175 (*1872) αυστηροποιήθηκε από τους Ναζί και υιοθετήθηκε απαράλαχτη από τη μεταπολεμική Γερμανία, ώστε οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταφέρθηκαν απευθείας στη φυλακή για να εκτίσουν το υπόλοιπο της νόμιμης ποινής τους.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, συνεπώς, το γεγονός ότι οι γκέι άνδρες δεν ήταν ιδιαίτερα συμπονετικοί και κρατούσαν χαμηλό προφίλ τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Το να είσαι ομοφυλόφιλος ήταν από μόνο του ποινικό αδίκημα. Και μέχρι το 1992, θεωρούνταν επισήμως ψυχική ασθένεια.

Η καθολική απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας παρέμεινε σε ισχύ μέχρι το 1969. Όμως, θα πέρναγαν άλλα 25 χρόνια μέχρι η Παράγραφος 175 να εξαφανιστεί εντελώς από τον γερμανικό ποινικό κώδικα, το 1994.

Στις 22 Ιουλίου 2017, η Γερμανία αποκατέστησε τα μεταπολεμικά θύματα της Παραγράφου 175. Όμως, ελάχιστοι ζούσαν πια για να δουν αυτή τη μέρα. Ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή, οι διακρίσεις, ο στιγματισμός, ο εξοστρακισμός, η ποινικοποίηση, η τιμωρία και η δολοφονία των ομοφυλόφιλων εξακολουθούν να υφίστανται: μία στις τρεις χώρες τιμωρεί την ομοφυλοφιλία.