Gimme Danger

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2016 

Διάρκεια: 108 λεπτά 

Βαθμολογία: _{* * 1/2} 

Είδος: Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Jim Jarmusch

Με τους: Iggy Pop, Mike Watt, Ron Asheton, James Williamson, Scott Asheton, Danny Fields, Kathy Asheton, Steve Mackay, Ed Sanders.

Υπόθεση: Οι Stooges ήταν ένα rock ‘n’ roll συγκρότημα των 60s που δημιουργήθηκε στο Αν Άρμπορ του Μίσιγκαν. Το δυναμικό και επιθετικό ροκ που δημιούργησαν έφτανε για να βάλει φωτιά στο μουσικό τοπίο εκείνης της καλλιτεχνικά επαναστατικής εποχής. Παίζοντας ένα μείγμα από ροκ, μπλουζ, r’n’b και free jazz, το συγκρότημα «φύτεψε» τον σπόρο για το πανκ και το alternative rock, δύο μουσικά είδη που κυριάρχησαν στις επόμενες δεκαετίες. Η ταινία του Τζιμ Τζάρμους ξεδιπλώνει την ιστορία τους, μέσα από το πολιτιστικό, πολιτικό, ιστορικό και μουσικό πρίσμα της εποχής τους. Παράλληλα σκιαγραφούνται οι περιπέτειές τους, οι  σχέσεις μεταξύ των μελών, τα «κατορθώματά» τους, οι μουσικές εμπνεύσεις τους αλλά και η μουσική κληρονομιά τους.

Ο Ίγκυ Ποπ καθιστός σε μια καρέκλα «ανακρίνεται» από τον Τζιμ Τζάρμους: πες μας πως ξεκίνησαν όλα, πες μας ό,τι ξέρεις για το φαινόμενο Stooges. Ο Ίγκυ Ποπ καθιστός. Μα καθιστός; Ο άνθρωπος που στα 69 του παραμένει αίλουρος πάνω στη σκηνή? Ο άνθρωπος που ομολογεί στη διάρκεια της «ανάκρισης» ότι για την αρχική σκηνική του παρουσία αντέγραψε την κίνηση θυμωμένου μπαμπουίνου; Αν μη τι άλλο, είχε και έχει πάντα χιούμορ και φαντασία. Ας το καταπιούμε κι ας πάμε παρακάτω. Οι Stooges δεν ήταν μόνο ο Ίγκυ. Ήταν και οι αδελφοί Άστον, ήταν και ο Μάικ Γουάτ κι ο Τζέιμς Γουίλιαμσον (ιδιαίτερη περίπτωση που αξίζει το δικό του ντοκιμαντέρ) κι όλοι μαζί έφτιαξαν αυτό το θρυλικό ρυθμικό μείγμα λευκής και μαύρης δύναμης που εκφράστηκε μέσα από ύμνους όπως I wanna be your dog και No Fun. Μια μουσική με απόλυτη έμφαση στο ρυθμό που μπορεί στην εποχή της να θεωρήθηκε underground και βρώμικη αλλά σταδιακά επηρέασε όσο λίγοι την εξέλιξη της δυτικής Pop κουλτούρας. Ένα διονυσιακό όργιο (από κάθε άποψη) που ο 63χρονος (ναι πέρασαν τα χρόνια) Τζάρμους προσεγγίζει με τον λάθος Απολλώνιο τρόπο. Τα ντοκουμέντα που έχουν συγκεντρωθεί μιλάνε μόνα τους. Η αξιοποίησή τους όμως θα μπορούσε να είναι καλύτερη, πολύ καλύτερη. Το θέμα μπορεί να είναι εκρηκτικό όμως ας μη μπερδευόμαστε, η ταινία δεν είναι καθόλου. Παραμένει όμως ένα ενδιαφέρον ντοκουμέντο για τη μουσική και την καριέρα ενός ζωντανού θρύλου όπως ο Ίγκυ (κι ας μη σκαλίζει και πολύ την περίοδο του με τον Ντέιβιντ Μπόουι).

Διανομή: Ama Films

Στις αίθουσες από 24.11.16