Rosewater – Άρωμα Ελευθερίας

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2014

Διάρκεια: 103 λεπτά

Είδος: Πολιτικό Δράμα

Βαθμολογία: _{* *}

Σκηνοθεσία: Jon Stewart

Πρωταγωνιστούν: Gael Garcia Bernal. Kim Bodnia, Dimitri Leonidas, Shohreh Aghdashloo, Golshifteh Farahani, Haluk Bilginer, Claire Foy, Amir El-Masry, Nasser Faris.

Υπόθεση: 2009: O Ιρανικής καταγωγής Καναδός ρεπόρτερ του Newsweek Maziar Bahari στέλνεται στο Ιράν για να καλύψει τις αμφίρροπες εκλογές του 2009. Εκεί ζει μόνο η μητέρα του. Ο πατέρας του, παλιός κομμουνιστής είχε συλληφθεί και δολοφονηθεί από το καθεστώς του Σάχη ενώ η επίσης κομμουνίστρια αδελφή του είχε συλληφθεί από το Θεοκρατικό καθεστώς αμέσως μετά την Επανάσταση του 1979 και είχε πεθάνει στη φυλακή. Στο Ιράν ο Bahari συναντά τον Jason Jones, ρεπόρτερ του σατιρικού Daily Show και οργανώνουν, υπό τύπον αστείου, μια συνέντευξη την παραμονή των εκλογών στην οποία ο Jones αστειευόμενος, παριστάνει τον κατάσκοπο. Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων που ξεσπούν στους δρόμους της Τεχεράνης μετά τη νοθεία στα αποτελέσματα και τις οποίες ο Bahari μαγνητοσκοπεί, οι ιρανικές αρχές τον συλλαμβάνουν με την κατηγορία της κατασκοπείας. Βασική απόδειξη της ενοχής του θεωρείται η συνέντευξη στο Daily Show. Για το επόμενο 4μηνο, ο Bahari κρατείται σε απομόνωση και βασανίζεται με καλυμμένα τα μάτια από έναν αξιωματικό της αστυνομίας με χαρακτηριστικό άρωμα ροδόνερου (Rosewater).

Στο Ιράν των Αγιατολάχ, για το οποίο η Δύση συλλήβδην είναι ένας δαίμονας, ο Bahari συναντά πολλούς ανθρώπους, κυρίως νέους και περιθωριακούς, αλλά συναντά και τα φαντάσματα από το παρελθόν του. Τον πατέρα του και την αδελφή του που τον συμβουλεύουν και τον συντροφεύουν στο παιχνίδι του παραλόγου στο οποίο εμπλέκεται. Η πρώτη ταινία του κωμικού παρουσιαστή της Αμερικάνικης τηλεόρασης Τζον Στιούαρτ βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε ο φιλήσυχος, άτυχος και καθόλου ηρωικός ρεπόρτερ και βέβαια το πρώτο πράγμα για το οποίο θα τον κατηγορούσε κανείς, λόγω και της εβραϊκής ρίζας του, είναι ότι κάνει προπαγάνδα. Όμως ο αυταρχισμός του Ιρανικού καθεστώτος είναι πασιφανής και δεν χρειάζεται καμία προπαγάνδα για να καταδειχθεί. Αρκούν οι δηλώσεις των ίδιων των φορέων του.

Αυτό που προσπαθεί να καταγγείλει η ταινία, πότε με χιούμορ πότε με σοβαρότητα, είναι η βλακεία και η άγνοια των οργάνων καταπίεσης (απανταχού της γης) με τον Δανό Κιμ Μπόντνια να κλέβει την παράσταση στο ρόλο του ανακριτή-γραφειοκράτη-άσχετου (τι σχέση έχεις μ αυτόν τον Τσέχωφ;). Ο Μεξικανός σούπερσταρ Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ έχει αναλάβει και φέρει εις πέρας με επιτυχία τον εύκολο για αυτόν ρόλο του κατατρεγμένου ήρωα. Αλλά και το υπόλοιπο καστ είναι επαρκές. Εκεί που χάνει πόντους η ταινία είναι στο διδακτισμό που την κατατρέχει και στα αφελή κηρύγματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάτι που έχει κάνει πολύ καλύτερα και πολύ παλιότερα ο Κώστας Γαβράς. Και πολύ πιθανόν να είναι και περαιτέρω άτυχη η ταινία στην υποδοχή της, τώρα που επιχειρείται νέα προσέγγιση Ιράν και Δύσης (λόγω αμοιβαίων συμφερόντων βέβαια)…

Διανομή: Feelgood Entertainment 

Στις αίθουσες από 06.08.15