Child 44

Παραγωγή: ΗΠΑ/Βρετανία/Τσεχία/Ρουμανία – 2015 

Διάρκεια: 137 λεπτά

Είδος: Θρίλερ

Βαθμολογία: _{* * 1/2}  

Σκηνοθεσία: Daniel Espinoza

Πρωταγωνιστούν: Tom Hardy, Noomi Rapace, Joel Kinnaman, Gary Oldman, Vincent Cassel, Paddy Considine, Jason Clarke, Josef Altin, Sam Spruell, Ned Dennehy, Fares Fares, Nikolaj Lie Kaas, Anna Rust, Xavier Atkins και οι Charles Dance και Tara Fitzgerald σε ρόλους guest.

Υπόθεση: Σοβιετική Ένωση 1953, λίγο πριν το θάνατο του Στάλιν: Ο Λέο Ντεμίντοφ (Τομ Χάρντι), ένας ήρωας της επανάστασης και του πολέμου και ευσυνείδητος αξιωματικός των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, χάνει την κοινωνική του θέση, την εξουσία και το σπίτι του, αρνούμενος να αποκηρύξει την ίδια του τη γυναίκα, Ραΐσα (Νούμι Ραπάς) για την υποτιθέμενη συμμετοχή της σε συνωμοσία εναντίον της πατρίδας τους. Ταυτόχρονα υποπτεύεται ότι ο θάνατος του μικρού αγοριού ενός συναδέλφου δεν οφείλεται σε ατύχημα, όπως είναι η επίσημη εκδοχή, αλλά σε εγκληματική ενέργεια. Όσο ανακαλύπτει λεπτομέρειες και πανομοιότυπους φόνους παιδιών τόσο τα στόματα κλείνουν ερμητικά. Εξόριστοι πια από τη Μόσχα σε ένα επαρχιακό φυλάκιο, ο Λέο και η Ραΐσα συνεργάζονται με τον τοπικό Αρχηγό της Αστυνομίας, Μιχαήλ Νέστεροφ (Γκάρι Όλντμαν) για να εντοπίσουν τον κατά συρροή δολοφόνο που κυνηγά νεαρά αγόρια. Αυτή η έρευνα όμως απειλεί μία τεράστια καθεστωτική επιχείρηση συγκάλυψης, ενορχηστρωμένη από τον παρανοϊκό «φίλο» του Λέο, Βασίλι (Τζόελ Κίναμαν). Ο Βασίλι, που του έχει φάει αξίωμα και σπίτι, κηρύττει την επίσημη κυβερνητική θέση ότι «Δεν υπάρχει έγκλημα στον Παράδεισο» και ότι η βία και η διαφθορά είναι μία καπιταλιστική αρρώστια, άγνωστη στη σοβιετική κοινωνία. Οι άβολες κι απρόβλεπτες αλήθειες, όμως, που συναντά ο Λέο λένε το αντίθετο…

Ο Τομ Ρομπ Σμιθ είναι η βρετανική «απάντηση» στη νέα Σκανδιναβική λογοτεχνία τύπου Τζο Νέσμπο και Καμίλα Λάκενμπεργκ. Στα 29 του μόλις χρόνια το 2008, έγραψε το Child 44 δημιουργώντας ένα best seller ανάγνωσμα με καλλιτεχνικές αξιώσεις που έφθασε στις υποψηφιότητες των Βραβείων Booker. Συνδυασμός τρομακτικού θρίλερ και οξείας κριτικής του «υπαρκτού σοσιαλισμού» έθεσε διάφορα θέματα που δεν είχαν διερευνηθεί παλαιότερα όπως η κοινή εγκληματικότητα σε μια χώρα στην οποία υποτίθεται ότι έχει εξαλειφθεί μαζί με όλες τις παθογένειες του παλαιού καθεστώτος αλλά και οι αμείλικτοι διωγμοί των ομοφυλόφιλων που θεωρούνταν κατάλοιπα της διεστραμμένης αστικής τάξης.  

Βασισμένος στα πραγματικά εγκλήματα του κατά συρροή δολοφόνου Αντρέι Τσικατίλο, ο οποίος καταδικάστηκε για 52 φόνους που πραγματοποίησε στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, μεταφέρει τη δράση τρεις δεκαετίες νωρίτερα, στη Σταλινική περίοδο προκειμένου να καταγγείλει την άρνηση του καθεστώτος να παραδεχθεί ότι ποινικό έγκλημα μπορεί να υφίσταται στη Σοβιετική Ένωση, ζωγραφίζοντας με τα μελανότερα χρώματα τη Σοβιετική καθημερινότητα.

Ο Ρίντλει Σκοτ αποφάσισε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη σε σεναριακή διασκευή του έμπειρου Ρίτσαρντ Πράις, υποψήφιου για Όσκαρ για το Χρώμα του Χρήματος του Σκορτσέζε. Ωστόσο τα χρόνια πέρασαν, το σχέδιο καθυστερούσε και έτσι περιορίστηκε στο ρόλο του παραγωγού αναθέτοντας τη σκηνοθεσία στον Σουηδό, Χιλιανής καταγωγής, Ντάνιελ Εσπινόζα. Η ταινία, γυρισμένη εξολοκλήρου στην Τσεχία σε φιλμ, διαθέτει την απαραίτητη σκοτεινή ατμόσφαιρα, σχετικά καλό ρυθμό παρά τη μεγάλη της διάρκεια, ανατριχιαστική ακρίβεια (ή και εξαιρετική προπαγάνδα) στην περιγραφή του παραλογισμού της καθημερινότητας επί Στάλιν και καλό διεθνές καστ με επικεφαλής τον υπέροχο Τομ Χάρντι, ζωώδη και ευαίσθητο ταυτόχρονα, στο ρόλο του άτεγκτου πράκτορα των μυστικών υπηρεσιών που ανακαλύπτει το σκοτεινό πρόσωπο του καθεστώτος όταν πέφτει σε δυσμένεια.

Το μεγάλο όμως ελάττωμα που σχεδόν τινάζει στον αέρα το εγχείρημα είναι η βαριά Ρωσική προφορά με την οποία έχουν «εμπλουτισθεί» οι αγγλικοί διάλογοι, σε βαθμό ενοχλητικό μέχρι σημείου παρωδίας. Τι σκεφτόντουσαν άραγε;  Από την άλλη, η ταύτιση της ταινίας σε πολλά σημεία με το ψυχροπολεμικό σινεμά του εξήντα, τότε που το κοινό συνέρρεε στις κατασκοπικές ταινίες ευχαριστημένο που η χώρα του είχε ξεφύγει από το Σιδηρούν Παραπέτασμα, αναμένεται να δυσαρεστήσει μεγάλη μερίδα της κριτικής, αν καταλαβαινόμαστε.

Ήδη πάντως χτύπησαν οι καμπάνες και η προβολή της απαγορεύτηκε στη Ρωσία με το σκεπτικό της «διαστρέβλωσης ιστορικών γεγονότων και αυθαίρετης ερμηνείας γεγονότων που συνέβησαν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο (τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο)». Τι είχες Ταβάριτς, τι είχα πάντα!... 

Διανομή: Odeon 

Στις αίθουσες από 16.04.15