Ρόζα Αντζουλάτου

Το να έχεις τη δυνατότητα να συνομιλείς με μια γυναίκα που τη μια στιγμή μπορεί να γίνει ένα με το γιαούρτι και να ποζάρει ολόγυμνη μέσα σε παρασκευαστήριο και την αμέσως επόμενη να πείθει Αμερικανούς επιχειρηματίες να αγοράσουν Ελληνικό γιαούρτι, μόνο χαρά μπορεί να σου δώσει. Γεμίζει με τον τρόπο της τον χρόνο σου. Νιώθεις από το βλέμμα της και μόνο δημιουργικό.

Πρόκειται για μια αχαλίνωτα ασταθή και ανικανοποίητη προσωπικότητα... Όπου η ίδια μάλιστα δεν το αρνείται!
Πρόκειται για μια "γυναικεία", εν τη όψει, φιγούρα, που μέχρι και το 2010 κυκλοφορούσε ανάμεσα μας.
Όχι, ιδιαίτερα "αθόρυβα"μιας και μέχρι την αποφασιστική μετεγκατάσταση της στην Οδησσό της Ουκρανίας, σε ηλικία μόλις 23 ετών, είχε ασκήσει περί τα 11 διαφορετικά επαγγέλματα: αεροσυνοδός, υπεύθυνη για την προώθηση των ιατρικών δημοσιευμάτων για λογαριασμό του Ομίλου των Αττικών εκδόσεων, εντεταγμένη στο τμήμα marketing, καθώς επίσης και μια από τις διαχρονικές συνεργάτιδες του γνωστού επιχειρηματία Ζαννη Φραντζεσκου, τον οποίο με ένα κλάμα συγκίνησης και περηφάνιας, αποκαλεί μέχρι και σήμερα, "Μέντορα της".
Το να σας καταγράψω αναλυτικά όλες της, τις δραστηριότητες θα σας οδηγήσει στο συμπέρασμα πως...ούτε το "τρελάρα"ούτε το "ανικανοποίητη".

Χαρακτηριστικά δηλώνει: "Θεωρώ πως όποιον στόχο και να θέσω, σε όποιο μέρος της γης κι αν βρίσκομαι, θα τον κατακτήσω αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μέσα από τον "ροδόσπαρτο" δρόμο, μέσα "απ΄ τις ανηφοριές".
Η επιμονή μου τσακίζει κοκάλα υπομονή δυστυχώς μου είναι άγνωστη λέξη. Για μένα ισχύει η ιστορική φράση:"Σήμερα είναι νωρίς, αύριο θα 'ναι αργά... ΤΩΡΑ! . Συνεπώς σε ένα βαθμό, έχω περιορίσει τις ανασφάλειες και τις φοβίες μου σε ό,τι αφορά στα επαγγελματικά μου και αν υπάρχει κάτι για το οποίο "με καμαρώνω", είναι πως δεν έχω ουδεμιά σχέση με τους ανθρώπους που ντράπηκαν ποτέ να ξεκινήσουν από το μηδέν να χτυπήσουν πόρτες και να ζητήσουν δουλειά. Έτσι ήμουν από παιδί.

Παιδικό μου χόμπι, (μιλάμε για ηλικία 12 ετών, ητω η κατασκευή χειροποίητων κοσμηματων. Αρχικά, εντυπωσιάστηκαν οι συμμαθήτριες μου στο Αρσάκειο. Την επομένη μερα, αρχισα να τα πουλάω και σιγά σιγά να τα Ξεπουλάω!!! χαχαχα

"Η βραχεία διαδρομή μου με έχει κάνει να ΜΕ εμπιστεύομαι σε αυτόν τον τομέα, ακάθεκτη και συχνά ριψοκίνδυνη σε βάρος του ίδιου μου του εαυτού. Πλέον δυο καταστάσεις της ζωής με αρρωσταίνουν: Η δουλειά μου και η ευαισθησία που φυλάω μέσα μου έναντι λιγοστών εκλεκτών προσώπων που έχουν σημαδέψει τη ψυχή μου. Κανένας δεν μπορεί να με πληγώσει πια, χωρίς τη "συγκατάθεση" μου. Μέχρι και το 2009 ήμουν ένας ΠΑΝΤΕΛΩΣ διαφορετικός άνθρωπος. Υπερευαίσθητη,"εξαρτημένη" συναισθηματικά σε βαθμό ακραίο από τους ανθρώπους... Όλα άλλαξαν χάρη στην Ουκρανία, και άρα θα της είμαι αιωνίως ευγνώμων. Με "σφυρηλάτησε"μου έδειξε ποια είμαι στα αλήθεια, και αποτελεί για έμενα το τέταρτο "πανεπιστήμιο" από το οποίο αποφοίτησα...

1) Ν.Ο.Π.Ε Εθνικό Καποδιστριακό Παν/μιο τμήμα πολικών επιστημών και δημοσίας διοίκησης κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις. 

2) Μια πολυτάραχη ερωτική μου σχέση, η οποία ΤΟΤΕ με "άφησε" για καιρό να βαυκαλίζομαι πως "προδόθηκα","πληγώθηκα"πόνεσα" κ τα ρεστα..ΟΧΙ! ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΕΜΑΘΕ και τα όσα έβλεπα ως "δεινά" και "στεναχώριες" ΤΟΤΕ, ΣΗΜΕΡΑ μετουσιωθήκαν σε πολύτιμα διδάγματα και έναν ανεκτίμητο θησαυρό. Συνεπώς πλέον αισθάνομαι μόνον ευγνωμοσύνη, για τα όσα "έπρεπε" να βιώσω, ώστε να ωριμάσω έστω και "βίαια". Όπως λέει κι ένας άλλος άνδρας της ζωής μου, ο πατέρας μου, μνημονεύοντας τα λόγια του Μαρξ: "Η βια είναι η μαμή της ιστορίας". - Όχι, Μητέρα της βέβαια έχω να προσθέσω εγώ Άρα η ιστορία, ο"Βιος και η Πολιτεία μου", οφείλουν πολλά σε αυτή τη ξεθωριασμένη πλέον σχέση.

3) Η γνωριμία - συνεργασία μου με το Ζαννή σε ένα απεριόριστα απανθρωπο,σκληρο, και "αφιλόξενο" προς έμενα ΤΟΤΕ περιβαλλον,οπως είναι η Μύκονος...Αρχικά θεωρώ πως ήμουν άψογη Δεν έδωσα ποτέ δικαίωμα. Το γεγονός ότι "λοξοδρόμησα" κάποια στιγμή, επηρεαζόμενη από τους "δήθεν χλιδάτους, πλην σαθρούς ρυθμούς της" και "με περίμεναν στη γωνιά, για να με τουφεκίσουν στης Καισαριανής τον τοίχο", με έκανε να μάθω πάρα πολλά πράγματα γύρω απ τους "ανθρώπους". Και εν καιρώ να "μάθω", μέσα από έργα κι όχι λόγια, έναν άλλον Άνθρωπο που ΟΥΔΕΠΟΤΕ πίστευα πως θα μου συμπεριφερθεί καλύτερα κι από πατέρας. 

4) Η ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Από που να αρχίσω και που να τελειώσω; Φαντάζει μια χώρα άπειρων επιχειρηματικών ευκαιριών...που ΑΠΑΙΤΕΙ εξοντωτικά γερά νεύρα. Στην αρχή, δεν τα είχα. Έτσι για την ιστορία που λέμε, δεν το σκέφτηκα, δεν το μελέτησα, απλά ακολούθησα τη συμβουλή - ιδέα του πατέρα μου, με τον οποίο δε διατηρούμε την πιο αρμονική των σχέσεων, αλλά εκτιμώ απεριόριστα το μυαλό και το πείσμα του. Και ένα πρωινό, φορτώσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε: Βουλγαρία-Ρουμανία-Μολδαβία...τελικός σταθμός Οδησσός....

Ήμουν προετοιμασμένη για τα χειρότερα, μιας κι οοολοι αμφέβαλαν για μένα: ..."πως θα καταφέρω να εγκαταλείψω τα highλίκια και τη φαινομενικά χλιδάτη ζωή μου, και να κάνω τόσες πολλές εκπτώσεις στο life and style' μου κτλ... Δε με ήξεραν καλά, όπως κι εγώ η ίδια δε "γνωριζόμουν" τόσο καλά με τον εαυτό μου... ΕΚΕΙ λοιπόν, γνωριστήκαμε καλύτερα με τη Ρόζου! Ήταν δύσκολα στην αρχή μιας και υπήρχε μια στασιμότητα και μια αναμονή, η οποία με "σκότωνε". Το εγχείρημα μου το ουσιαστικό, έχει να κάνει με το ΠΑΣΙΓΝΩΣΤΟ προιόν, σε Ελλάδα κ γενικά Δυτική Ευρώπη και Αμερική, "Frozen Yogurt".. Τον περασμένο Σεπτέμβρη "γεννήθηκε" το "σπίτι" του Υοgi, του πιγκουίνου που είναι η μασκότ του "Yofrozzi". Mια μικρή επιχείρηση που διατηρώ με ακόμα δύο συνεταίρους, στο ιστορικότερο σημείο της πόλης της Οδησσού: ακριβώς πίσω από τα ιστορικά "Σκαλιά Ποτεμκιν" και το άγαλμα του Ρισελιέ που "έχτισε" την πόλη, με γαλλικές επιρροές για λογαριασμό της Μεγάλης Αικατερίνης, μιας και τον φυγάδευσε ώστε να αποφύγει τη μοίρα του βέβαιου αποκεφαλισμού, λόγω της γαλλικής επανάστασης.
Έφτυσα αίμα", που λένε!!! έχασα τον ύπνο μου, έχασα πολλά κιλά, έχασα πρόσκαιρα την υγειά μου... Άλλα εξακολουθώ να πιστεύω πως ΔΕ ΒΓΗΚΑ ΧΑΜΕΝΗ! Οι ατέρμονες προσπάθειες, η άγνωστη για μένα υπομονή, οι αντιξοότητες της ίδιας της χωράς, οι απανωτές ανατροπές, η απρόσμενα εχθρική συμπεριφορά άλλων Ελλήνων μεταναστών εκεί,(γεγονός πολύ λυπηρό, για τη ψυχική παιδεία του έθνους μας), με έφερναν συχνά σε σημείο να τα βροντήξω! Άλλα η αγάπη, το πάθος και το πείσμα της φύσης μου, δεν πλήττονται με τίποτα κ για κανέναν λόγο! Θα κλάψω, θα "σπάσω", θα διαλύσω τον εαυτό μου, αλλά μπρος στο "μικρόβιο" της εργασιομανίας μου... "Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΗΚΩΣΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΨΗΛΑ"! χαχαααχχαχα

 

Το μόνο που έχω να πω κλείνοντας αυτή την "εξομολόγηση", που μου δώσατε την ευκαιρία - ευτυχία ν΄ απαντήσω στο περιοδικό σας, είναι το "μοτό" ζωής μου, είναι η φράση του Τζων Κέννεντυ που ενστερνίζομαι απόλυτα, είναι οι λέξεις που "χάραξε" στην πλάτη της η "αδελφική" μου φίλη Βίκυ, είναι η "συμβουλή" μου προς όλα τα νέα παιδιά, που η πατρίδα μας στάθηκε το λιγότερο "αφιλόξενη" και αργά ή γρήγορα θα εξαναγκαστούν να μεταναστεύσουν επίσης και να ανοίξουν τα φτερά τους για ποικίλους προορισμούς με σκοπό την αξιοπρεπή επιβίωση τους...: "Όταν η συνεχεία γίνεται ζόρικη, οι Ζόρικοι συνεχίζουν"... ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ Η ΟΔΗΣΣΟΣ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ "ΒΑΠΤΙΣΜΑ". Δεν είχα, έχω, κι ούτε ποτέ θα έχω "στεγανά", άπαξ και πήρα ΜΠΡΟΣ, τώρα πια το κεφάλι μου "αγκυλώθηκε" μόνο σε αυτή τη θέση.

Σήμερα η Ρόζα μας διαβάζει από την Αμερική, όπου και βρίσκεται μέρες τώρα προκειμένου να προχωρήσει συμφωνίες με Αμερικανούς επενδυτές. Θα τα καταφέρει; Εσείς τι λέτε... Εμείς είμαστε σίγουροι...