Giorgio Karantzas

Giorgio Karantzas, Dorian Gray, Studio Κυψέλης, θέατρο, Modelling, Oscar Wilde, photographer, Nick Zacharopoulos, photos, fashion, pantazonas, aik spy, prince, erotokritos, model, moda, φωτογραφία, grand, magazine

Στο Studio Κυψέλης του Γιώργου Λιβανού κάθε Δευτέρα και Τρίτη συντελείται μια θεατρική λειτουργία μέσα από τον μεγαλοφυή λόγο του Όσκαρ Ουάιλντ, όπως τον προσάρμοσε για τη σκηνή ένας πιο σύγχρονός μας συγγραφέας ο Τζον Όσμπορν. Σε αυτό το θεατρικό «Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» λοιπόν εισέβαλε αθόρυβα αλλά καταλυτικά ο Γιώργος Καραντζάς, Giorgio για τους φίλους που μέχρι τώρα τον ήξεραν ως πετυχημένο μοντέλο σε Ιταλία και Ελλάδα. Ο Giorgio όμως, με το αγαλματένιο κορμί που ενσαρκώνει ιδανικά το ιδιοφυές πνεύμα του Ουάιλντ, είναι πολλά περισσότερα από ανερχόμενος θεατρικός αστέρας. Έμπειρος, συγκροτημένος, πολιτικοποιημένος, παθιασμένος και αποφασισμένος, είναι ένας φύσει Ευγενής και Όμορφος άνθρωπος, ένας Πρίγκηπας του Φωτός. Μια δύναμη της Φύσης όπως τη συνέλαβε ο φακός του Grand Magazine. Σας παρουσιάζουμε έναν πραγματικό Prince of Light.

Μοντέλο VS Ηθοποιός: Πόσο συγγενικές εμπειρίες είναι;

Είμαι μοντέλο από 17 χρονών που σημαίνει ότι δραστηριοποιούμαι σ αυτό το χώρο αρκετά χρόνια. Αν και ο χώρος του θεάματος έχει αρκετά συγγενικά χαρακτηριστικά με το modelling, η υποκριτική υπήρξε για μένα μια πρόκληση εν τη γενέσει αλλά επειδή, όπως προείπα, είχα δημιουργήσει ήδη μια υποδομή, η προσαρμογή ήρθε πιο εύκολα. Πραγματικά είναι μια πρόκληση για μένα αλλά ίσως επειδή έχω ξεκινήσει με ένα έργο τόσο καλό, το οποίο θα ακολουθήσει κάτι εξίσου ποιοτικό για το προσεχές καλοκαίρι, ελπίζω όλα να πάνε καλά και να καταφέρω πρώτα από όλα με υγεία να συνεχίσω, πέρα από το modelling που θεωρώ ότι θα υπάρχει για μένα αρκετά χρόνια ακόμη, και με αρκετές ακόμη επιτυχίες στον τομέα της υποκριτικής.

Τον Ντόριαν Γκρέι τον βρήκες εσύ ή σε ανακάλυψε εκείνος;

Η πρόταση για το Πορτραίτο ξεκίνησε λόγω της δουλειάς μου ως μοντέλο, οπότε μου τηλεφώνησε ο κύριος Λιβανός και μου είπε ότι θα ήθελε κάποια πλάνα με το σώμα μου και το πρόσωπο σαν μοντέλο για να τα χρησιμοποιήσει σαν background στο έργο. Όταν όμως έμαθε ότι ήδη παρακολουθούσα επί τρία χρόνια μαθήματα υποκριτικής, μου ζήτησε να με δει. Πήγα στο θέατρο, πέρασα τρεις οντισιόν και με επέλεξε τελικά για το ρόλο του Πορτραίτου, κάτι εντελώς πρωτοποριακό και καινοτόμο σαν σύλληψη αφού για πρώτη φορά στο έργο υπάρχουν δύο Ντόριαν, ένας φυσικός Ντόριαν και ένα Πορτραίτο, το οποίο ζωντανεύει μέσα στο σαλόνι και συνομιλεί με τον φυσικό Ντόριαν. Ήταν μια μεγάλη πρόκληση για μένα, κάναμε έξη μήνες πρόβες πριν ξεκινήσουμε και είμαι περήφανος για το αποτέλεσμα. Μπορώ να πω ότι ο Ντόριαν Γκρέι με βρήκε, δεν τον βρήκα και είμαι πραγματικά ευγνώμων για αυτή την τιμή που μου έκανε ο κύριος Λιβανός να με επιλέξει.

Πόση σχέση έχει ο Γιώργος με τον Ντόριαν Γκρέι;

Υπάρχει μια σχέση καρμική ανάμεσά μας. Το έργο το διάβασα πρώτη φορά στα 16 μου και με άγγιξε αυτή η αιώνια νεότητα, με συγκλόνισε αυτή η ομορφιά όπως την περιγράφει ο Ουάιλντ, γιατί ουσιαστικά ο ίδιος ο Ουάιλντ είναι ο Ντόριαν Γκρέι. Ο Ντόριαν έγινε το εφηβικό μου είδωλο και ο λόγος που ξεκίνησα το modelling στα 17. Πόσο καρμικό ήταν που ύστερα από τόσα χρόνια έμελλε να γίνει και ο πρώτος μου ρόλος στο Θέατρο. Είναι κάτι που θα με ακολουθεί πάντοτε γιατί ο Γκρέι είναι ο Γιώργος και ο Γιώργος είναι ο Γκρέι.

Κάθε άνθρωπος είναι η Ιστορία του ή το μέλλον που ανοίγεται μπροστά του;

Θα είμασταν αιθεροβάμονες αν πιστεύαμε ότι η Ιστορία μας και το παρελθόν δεν μας ακολουθεί καθώς βαδίζουμε προς το μέλλον. Ουαί και αλλοίμονο αν απεμπολούσαμε το παρελθόν μας κοιτώντας μόνο μπροστά. Φυσικά πρέπει να προχωράμε μπροστά αλλά φέρνοντας πάντα μαζί τις καταβολές μας. Εγώ είχα πάντα μια σχέση ερωτική με το παρελθόν μου και με τα λάθη μου και με τα σφάλματά μου και με τις επιτυχίες μου. Τα λάθη μου για να διδάσκομαι και να μην τα επαναλαμβάνω και τις επιτυχίες μου για να διδάσκομαι και να τις επαναλαμβάνω. Ένα μόνο να πω εδώ: Αυτός που ξεχνάει το παρελθόν του δεν μπορεί να έχει μέλλον.

Σου αρέσουν οι ριζικές ανατροπές;

Είμαι άνθρωπος των ανατροπών. Πάντοτε μου άρεσαν οι ρηξικέλευθες ανατροπές στη ζωή μου. Έχω αλλάξει πολλές φορές και στάση ζωής και απόψεις γύρω από διάφορα θέματα, ουδέποτε υπήρξα δογματικός. Σύμφωνα βέβαια και με αυτό που προείπα στην προηγούμενη ερώτηση, πάντα πρέπει να υπάρχει μια βάση, να τηρείς τις βασικές αξίες σου και τις αρχές σου και να προχωράς αλλά να μπορείς βεβαίως και να αλλάζεις επί μέρους απόψεις γιατί αν είσαι δογματικός δεν θα προοδεύσεις στη ζωή σου. Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι ναι μεν αλλάζω πολύ συχνά στάση ζωής όχι όμως και τις αρχές και τις αξίες μου.

Το σώμα σου είναι ναός ή εργαλείο; Πως το διατηρείς σε τέτοια φόρμα;

Το σώμα είναι ο Ναός της Ψυχής. Αλλοίμονο αν θεωρούσαμε ότι, δημιουργώντας ένα πολύ ωραίο και γραμμωμένο σώμα, έχουμε καλλιεργήσει εξίσου και την ψυχή μας. Πρέπει να καλλιεργούμε και να βελτιώνουμε καθημερινά τόσο την ψυχή μας όσο και το σώμα μας. Ακούγεται ίσως τετριμμένο αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: νους υγιής εν σώματι υγιεί. Εγώ από μικρό παιδί είμαι στον αθλητισμό, γυμνάζομαι και προσέχω το σώμα μου αλλά εξίσου προσπαθώ να καλλιεργήσω και τον ψυχικό μου κόσμο. Το σώμα είναι ο Ναός της Ψυχής όπως είπα και όσοι γυμνάζονται αυτό να έχουν στο νου τους, να είναι η Ψυχή τους εικόνα του σώματος που χτίζουν.

Πόσο άνετος είσαι με τη δημόσια έκθεση;

Είμαι από 17 χρονών στο χώρο του θεάματος και ουδέποτε είχε πρόβλημα να εκτίθεμαι, ακούγοντας και θετικά αλλά και αρνητικά σχόλια, κάτι που πρέπει να μάθει κανείς να αποδέχεται. Η έκθεση είναι κάτι που μου αρέσει, είμαι ο τύπος που δεν θα μπορούσα να κάτσω όπως λένε πίσω από τις κάμερες, πάντα θα είμαι μπροστά. Ουσιαστικά είμαι εξίσου άνετος τόσο ως προς τη θετική όσο και την αρνητική κριτική.

Ποια είναι η σχέση σου με το ρούχο γενικά; Το φοράς ή το αφήνεις να σε φορέσει;

Έχω μάθει πολλά πράγματα, όντας πολλά χρόνια στο χώρο της μόδας, ακολουθώ κάποιες ενδυματολογικές νόρμες, ξέρω να συνδυάζω τα χρώματα και πάντα πιστεύω σε αυτό που έλεγε η Κοκό Σανέλ: ένα ρούχο πρέπει να το φοράς και να μη σε φοράει. Να το υποστηρίζεις και να μη σε υποστηρίζει. Άρα επιλέγω να φοράω αυτά που πραγματικά μου αρέσουν και εκφράζουν τον εσωτερικό μου κόσμο, όπως όλοι έχουμε ένα στυλ που εκφράζει τον ψυχικό μας κόσμο και τη διάθεσή μας κάθε στιγμή. Συμπερασματικά θα έλεγα ότι το ρούχο το φοράω και δε με φοράει.

Κοιτώντας πίσω, είσαι ικανοποιημένος με το ταξίδι μέχρι τώρα; Υπάρχουν μεγάλοι σταθμοί;

Κοιτώντας πίσω, βλέπω και θετικά και αρνητικά. Στιγμές που με στιγματίσανε, που με πήγαν ένα βήμα παρακάτω αλλά και στιγμές που με έχουν πικράνει. Τις τελευταίες τις αφήνω στην άκρη και κρατάω μόνο τα θετικά. Σταθμό στην καριέρα μου ως μοντέλο θεωρώ τη συνεργασία μου με τον κύριο Κασπίρη στην καμπάνια Sol y Dharma, κάτι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα, μια κολεξιόν που έφτασε μέσα από μια έκθεση φωτογραφίας μέχρι το MoMA της Νέας Υόρκης. Σταθμό επίσης θεωρώ τη συμμετοχή μου στο ρόλο του Αχιλλέα στην επερχόμενη επική ταινία φαντασίας του Δημήτρη Καττή Broken Circle και τώρα βέβαια τη συμμετοχή μου στην παράσταση του Πορτραίτου του Ντόριαν Γκρέι, του έργου του Όσκαρ Ουάιλντ στην εκδοχή του Τζον Όσμπορν που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε σκηνοθεσία του Γιώργου Λιβανού.

Αν ζούσες σε μια άλλη εποχή, τι θα ήσουν;

Θα απαντήσω σε ιδεολογικοπολιτική βάση. Μιλώντας για τη Δημοκρατία και τις αξίες της, θα ήθελα να ζω στην Αρχαία Αθήνα, να είμαι Αθηναίος πολίτης και να κατορθώσω με βάση τις σύγχρονες δημοκρατικές αρχές να καταργήσω τη δουλεία. Πόσοι αλήθεια άνθρωποι υπέφεραν Θεέ μου, από την αρχαιότητα εδώ και τόσους αιώνες μέχρι πρόσφατα με την κατάλυση της Αποικιοκρατίας στην Αφρική και πόσοι τους εκμεταλλεύτηκαν αλύπητα!

Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή; Ή μήπως έτσι θέλουμε να πιστεύουμε;

Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια θεατρική παράσταση, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια μεγάλη πλάκα. Στο βιβλίο του «ο Τρίτος βράχος από τον ήλιο», ο διαπρεπής κοσμολόγος Δημήτρης Νανόπουλος τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα, λέει ότι αν μπορούσαμε να συλλάβουμε τη μηδαμινότητά μας μέσα στο απέραντο σύμπαν, θα είχαμε μέσα μας πολύ λιγότερη κακία, πολύ λιγότερο μίσος και θα αγαπούσαμε περισσότερο ο ένας τον άλλο. Θα έλεγα και κάτι άλλο που είπε ένας μεγάλος ηθοποιός ο Βιτόριο Γκάσμαν, ότι θα έπρεπε να ζούμε τη ζωή μας δύο φορές: την πρώτη φορά σαν πρόβα και τη δεύτερη κανονικά. Άρα ναι, η ζωή είναι ένα Θέατρο.

Έχεις κάποια καλλιτεχνικά πρότυπα;

Βεβαίως, και στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό. Στο χώρο του modelling αυτός που με σημάδεψε ουσιαστικά ήταν ο πρώτος άνδρας-υπερμοντέλο, o Marcus Schenkenberg. Εγώ ήμουν έφηβο αγόρι όταν αυτός σάρωνε τις πασαρέλες σε Ευρώπη και Αμερική και είχε γίνει το πρότυπό μου εκείνη την εποχή. Όσον αφορά την υποκριτική, επειδή μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου από μικρός έβλεπα θέατρο και κινηματογράφο, είχα ως πρότυπα τον Μάρλον Μπράντο και τον Τζέιμς Ντιν, δυο ιερά τέρατα του Χόλιγουντ. Από τον Ευρωπαϊκό κινηματογράφο πρότυπά μου ήταν ο Βιτόριο Γκάσμαν και ο Αλαίν Ντελόν, είδωλα εκείνης της χρυσής εποχής. Σήμερα, στην εποχή των social media, που δεν υπάρχουν πια αυτοί οι πολύ μεγάλοι σταρ που σε καθήλωναν με την ερμηνεία τους και την εικόνα τους, με συγκλονίζει περισσότερο η ερμηνεία παρά το πρόσωπο.

Η πανδημία απομάκρυνε τους ανθρώπους και τους έκανε πολύ προσεκτικούς στις ερωτικές επιλογές. Εσύ θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς σεξ;

Ο έρωτας είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής ενός ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης έλεγε «τι νόημα θα είχαν όλα τα χρήματα του κόσμου αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες». Οπωσδήποτε έχουμε γίνει πιο προσεκτικοί, υπάρχει μια απογοήτευση ότι λόγω της φοβίας του ο κόσμος δεν φλερτάρει κι αυτό είναι επικίνδυνο. Όμως είμαι πεπεισμένος ότι όλη αυτή η απίστευτη κατάσταση που ζούμε σύντομα θα τελειώσει και ο κόσμος θα επιστρέψει στην κανονικότητά του. Έχω την αισιοδοξία ότι ο κόσμος θα επανέλθει εκεί που σταμάτησε και θα συνεχίσει να φλερτάρει. Γιατί αλλοίμονο αν δεν ερωτευόμαστε, δεν έχει καμία αξία η ζωή χωρίς έρωτα.

Αν σε πήγαιναν πίσω στην εποχή του Όσκαρ Ουάιλντ ποιος θα ήθελες να ήσουν;

Μα ο Ντόριαν Γκρέι, ο οποίος έζησε όπως ήθελε, με τα λάθη του, με τα σωστά του και με τα πάθη του που τα πλήρωσε βέβαια ακριβά γιατί τα πάθη και τα λάθη πληρώνονται. Όμως είναι πολύ μεγάλη υπόθεση στην εποχή της Βικτωριανής Αγγλίας, να δίνεις γροθιά στο στομάχι της καθεστηκυίας τάξης, να καυτηριάζεις την εκμετάλλευση και εν πάσει περιπτώσει να ζεις όπως θέλεις. Ο Ουάιλντ δικάστηκε και καταδικάστηκε για αυτό αλλά στο τέλος της ζωής του είπε αυτό που και εγώ θέλω να πω στο τέλος της δικής μου ζωής: «Έζησα όπως ήθελα, χαίρετε!»

Κι αν μπορούσες να δεις στο μέλλον, πως θα τοποθετούσες εκεί τον εαυτό σου;

Ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα, ελπίζω ο κόσμος μας να μη συνεχίσει να αλλοτριώνεται από το χρήμα, να έρθει πιο κοντά στην τέχνη γιατί η τέχνη είναι το μόνο πράγμα που αψηφά το θάνατο, να καλλιεργεί νου και πνεύμα, γιατί μόνο έτσι βελτιώνεται η κοινωνική θέση. Εγώ πάλι θα ήθελα, όσο είμαι καλά και έχω την υγεία μου, να βρίσκομαι κοντά στην τέχνη, κοντά στον χώρο του θεάτρου και της υποκριτικής, να βελτιώνω τον εαυτό μου σε όλους τους τομείς και να μην αδικώ τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Και αν πάλι μπορέσω και εγώ να προσθέσω ένα λιθαράκι σε αυτό που λέγεται υποκριτική τέχνη θα ήμουνα πραγματικά πανευτυχής.

Ερωτικά εγκλήματα, γυναικοκτονίες, αυξανόμενη κοινωνική βία, κατάχρηση ουσιών. Παρακολουθείς την σκοτεινή επικαιρότητα;

Να αναφερθούμε λοιπόν στην καλλιέργεια και το σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής! Όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, όσο δεν μπορούμε να καλλιεργήσουμε ουσιαστικά τους νέους ανθρώπους, και βέβαια δεν εννοώ να τους δώσουμε ένα ξερό πτυχίο από ένα αστικό πανεπιστήμιο, θα θεωρούμε τους άλλους κτήμα μας, υποδεέστερους. Η γυναικοκτονία από πού ξεκινάει; Από μια φαλλοκρατική αντίληψη που θέλει τη γυναίκα υποδεέστερη του άνδρα, κτήμα του που μπορεί να την κάνει ότι θέλει αφού δεν την αγαπά ουσιαστικά αλλά κτητικά και όντας δυνατότερος σωματικά φθάνει στο σημείο να την κακοποιήσει ή και ακόμη να τη σκοτώσει. Οι ουσίες και η κατάχρησή τους είναι κι αυτά υποπροϊόντα της κοινωνικής ανισότητας, άρα όλα τελικά ξεκινούν από το σπίτι και το σχολείο. Όταν θα λάβουμε εκείνες τις αρχές που θα μας κάνουν να κατανοήσουμε που σταματάει η δική μας ελευθερία και αρχίζει η ελευθερία του άλλου, τότε θα σταματήσει γενικά και η βία, η χειρότερη μορφή ανθρώπινης δραστηριότητας, ίδια με τη κτηνωδία. Τα ζώα μπορεί να είναι κτήνη, οι άνθρωποι όμως μπορούν να γίνουν κτηνώδεις.

Θα μπορούσες να ασχοληθείς με την πολιτική;

Είμαι βαθύτατα πολιτικοποιημένο άτομο, ανήκω σε συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο, οπότε βεβαίως και θα ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική ως ενεργός πολίτης. Ο Περικλής, ο εκπληκτικός σε εκτέλεση και απόδοση ρήτωρ, έλεγε ότι δεν υπάρχουν κακοί πολιτικοί, υπάρχουν όμως κακοί εκλέκτορες που επιλέγουν τους πολιτικούς. Άρα όταν οι νέοι άνθρωποι σήμερα απέχουν από τα κοινά είναι απολύτως λογικό να τους κυβερνούν αυτοί που τους κυβερνούν. Θα ήθελα να παρακινήσω τους νέους να έχουν ιδεολογικό προσανατολισμό, δεν έχει σημασία ποιον αλλά να έχουν επιχειρήματα και να εμφορούνται από αρχές και αξίες. Όσο για μένα, χωρίς να θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη σε κάποιο βουλευτικό έδρανο, θα ήθελα ως ενεργός πολίτης στο μέλλον να ασχοληθώ με τα πολιτικά δρώμενα.

Πως σκέφτεσαι να προχωρήσεις από δω και πέρα;

Θα ήθελα σε καλλιτεχνικό επίπεδο να συνεχίσω να βελτιώνομαι και να συμμετέχω όσο γίνεται σε καλά και ποιοτικά έργα, εφόσον το επιτρέπουν και οι συγκυρίες βέβαια , όπως τώρα που μου δόθηκε ένα καλό έναυσμα να ξεκινήσω δυναμικά με την συμμετοχή μου σε ένα τόσο καλό έργο όπως το Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι. Σε προσωπικό επίπεδο θα ήθελα να κάνω μια όμορφη οικογένεια, ποιος δεν θα το ήθελε εξάλλου, και να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος.