Blue Jean

Παραγωγή: Βρετανία 2022 

Διάρκεια: 97 λεπτά

Είδος: Δράμα

* * *

Σκηνοθεσία: Georgia Oakley

Πρωταγωνιστούν: Rosy McEwen, Kerrie Hayes, Lucy Halliday, Lydia Page, Stacy Abalogun, Amy Booth-Steel, Aoife Kennan, Scott Turnbull, Farrah Cave, Lainey Shaw.

ΣΥΝΟΨΗ: Στη Βρετανία του 1988, η κυβέρνηση της Thatcher ετοιμάζεται να περάσει ένα ρατσιστικό νόμο (το περιβόητο Clause 28) που θα στιγματίζει τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Κάτι που αναγκάζει την Jean, λεσβία καθηγήτρια γυμναστικής σε συντηρητικό σχολείο, να βυθιστεί περισσότερο στη διπλή ζωή της. Καθώς η πίεση αυξάνεται από όλες τις μεριές, η άφιξη μιας νέας μαθήτριας γίνεται αφορμή για μια σοβαρή κρίση που θα φέρει την Jean στα όριά της. 

Και τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα μόνη απέναντι σε ένα πανίσχυρο κοινωνικοπολιτικό σύστημα που την απορρίπτει; Πολλά, μας λέει η Τζόρτζια Όουκλι, αν ανακαλύψει την εσωτερική της δύναμη και την ισχύ εν τη ενώσει που φέρνει η συλλογική αντίσταση στο «αναπόφευκτο» του κοινωνικού εξοστρακισμού. Γιατί στη Βρετανία του 1988, με τον απόηχο του πανκ ακόμη ζωντανό, το περιβόητο άρθρο 28 της Θάτσερ επιχειρεί μεταξύ άλλων ένα ομοφοβικό apartheid. Μέσα σε αυτό το κλίμα κοινωνικής αναταραχής προσπαθεί να επιβιώσει η Jean, ζώντας τη ζωή της μυστικά και διακριτικά, έχοντας να διαχειριστεί από τη μια το φόβο της απέναντι στην κοινωνική απόρριψη και από την άλλη την παρόρμηση να «βγει μπροστά» και να διεκδικήσει την ελευθερία της.

Διότι, όπως δεν θυμούνται και τόσο καλά  οι- πολυπληθείς σήμερα-«κουρασμένοι» από την «υπερβολική κοινωνική έκθεση» στην ομοφυλοφιλία, θιασώτες της κανονικότητας, εκείνη την εποχή χάνονταν ζωές, καριέρες και οικογένειες από την υπερβολική καταπίεση αυτής της «έκθεσης». Η ταινία της Τζόρτζια Όουκλι φροντίζει να φρεσκάρει αυτές τις μνήμες με υποδειγματική διαλεκτική μέθοδο. Σεξ, πολιτική και μια μυστική κοινωνική επανάσταση σκιαγραφούνται θαυμάσια με όχημα την σπουδαία ερμηνεία της Ρόζι Μακγιούεν.

To Blue Jean δεν είναι ακόμη ένα #metoo επιφανειακό δράμα. Είναι ένα πολύχρωμο κοινωνικό μανιφέστο που δεν κάνει ιδεολογικές εκπτώσεις για να γίνει πιο εύπεπτο.   

Η ταινία, η οποία ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA, κέρδισε το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, καθώς και τέσσερα βραβεία του Βρετανικού Ανεξάρτητου Κινηματογράφου. 

Διανομή: Filmtrade 

Σε επιλεγμένες αίθουσες από 27.07.23 

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΑΠΌ ΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ GEORGIA OAKLEY (Από τα Production Notes)

Το 1988, εξοργισμένες από της πρόταση του άρθρου 28 από την Θάτσερ, μια ομάδα λεσβιών κατέβηκε από τον χώρο του μπαλκονιού της Βουλής των Λόρδων στον χώρο συνάθροισης των βουλευτών για να διαμαρτυρηθούν, ζητώντας την προστασία των δικαιωμάτων των λεσβιών και των γκέι ατόμων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η κουλτούρα της σιωπής που προωθούσε αυτός ο νόμος, ο οποίος απαγορεύει σε σχολεία και τοπικές κυβερνήσεις να ‘προωθούν’ την ομοφυλοφιλία, είχε καταστροφικές επιπτώσεις στην γενιά μου.

Το κίνητρο μου για να διηγηθώ την ιστορία της Jean προέρχεται από την προσωπική μου κατανόηση της ενσωματωμένης αυτοφοβίας, καθώς και από την επιθυμία μου να δώσω φωνή σε εκείνους τους ξεχασμένους δασκάλους που αντιμετώπισαν τον κοινωνικό αποκλεισμό και την συκοφαντία λόγω του άρθρου 28. Έχω βαρεθεί όσους μιλάνε για το πόση πρόοδος έχει γίνει, ενώ ύπουλοι, ομοφοβικοί νόμοι σαν αυτόν υπάρχουν ακόμα σε όλο τον κόσμο. Έχω μια θετή κόρη έξι χρονών και το μόνο που ακούω στο σχολείο της είναι η ίδια παλιά ιστορία- είναι όλο “μαμάδες και μπαμπάδες”. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου εκπαίδευση για τα παιδιά σε σχέση με τους διαφορετικούς τύπους οικογένειας. Η κληρονομιά του άρθρου 28 ζει και βασιλεύει, και είναι μόνο ένα παράδειγμα της φρικτής θεσμοθετημένης ομοφοβίας που οι κοινότητες LGBTQ+ αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση. Προσπαθήσαμε να τα εξερευνήσουμε όλα αυτά μέσα από την ιστορία της Jean. Θέλαμε να εξετάσουμε πως το “coming out” δεν είναι απλά μια μεμονωμένη στιγμή στο χρόνο, αλλά μια καθημερινή μάχη. Είναι η επιλογή του αν θα διορθώσεις τον ταξιτζή που απλά υπέθεσε ότι η κοπέλα σου είναι η αδερφή σου. Είναι η επιλογή των λέξεων που θα χρησιμοποιήσεις όταν ο φίλος του παιδιού σου από το σχολείο μόλις ρώτησε ποιά από τις δύο ειναι η “μαμα”.

Είναι η επιλογή του αν θα φορέσεις την ομοφυλοφιλία σου με θάρρος, μέσα από τον τρόπο που ντύνεσαι ή κόβεις τα μαλλιά σου, ή αν θα την κρύψεις,  επιλέγοντας μια πιο εύκολη πορεία.

Το σχέδιο ήταν πάντα να φτιάξω ένα πορτρέτο για μια γυναίκα που παλεύει με την ταυτότητα της, αντί για ένα μεγάλο πολιτικό δράμα για τον ίδιο το νόμο. Σαν αφηγητής, θέλω να κρατήσω ένα μικροσκόπιο πάνω από τα μικρά πράγματα που κρατούν την Jean ξύπνια τα βράδια, σε μια προσπάθεια να μεταφέρω την συζήτηση

σε μεγαλύτερα θέματα, όπως η ομοφοβία, η πατριαρχία, και τα ταξικά θέματα που βασάνιζαν το Ηνωμένο Βασίλειο τόσο στην δεκαετία του 80’, όσο και τώρα. Πάντα είχαμε την πρόθεση να γυρίσουμε το BLUE JEAN σε 16mm, με μια ελαφρώς edgy αισθητική. Θέλαμε να δημιουργήσουμε μια οπτική γλώσσα εμπνευσμένη από κλασικές ταινίες της εποχής, αλλά όχι μια αναπαράσταση των 80s. Εμπνευσμένη από σκηνοθέτες όπως η Kelly Reichardt και η Chantal Akerman, προσπαθώ να παρουσιάσω μια πρωταγωνίστρια χωρίς ωραιοποίηση ή εξιδανίκευση. H Jean δεν είναι ηρωίδα- και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που αγάπησα τόσο το να εξερευνήσω την ιστορία της για τέσσερα ολόκληρα χρόνια.