Rifkin's Festival - Το Φεστιβάλ του Ρίφκιν

 

Παραγωγή: Ισπανία 2020 

Σε συμπαραγωγή με ΗΠΑ/Ιταλία 

Διάρκεια: 92 λεπτά

Είδος: Κομεντί

* * * ½

Σκηνοθεσία: Woody Allen

Πρωταγωνιστούν: Wallace Shawn, Gina Gershon, Louis Garrel, Elena Anaya, Sergi López, Christoph Waltz, Damian Chapa, Bobby Slayton, Douglas McGrath, Georgina Amorós, Tammy Blanchard. Iñigo Etxebeste και ο Steve Guttenberg.

ΣΥΝΟΨΗ: Ο θεωρητικός του κινηματογράφου Μορτ Ρίφκιν συνοδεύει τη σύζυγο του Σου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν στην Ισπανία. Ο Μορτ αν και ανησυχεί για την υπερβολική αφοσίωση που δείχνει η ατζέντισσα σύζυγός του στον νεαρό σκηνοθέτη Φιλίπ τον οποίο εκπροσωπεί, ελπίζει ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα του δώσει την απαιτούμενη έμπνευση για να ολοκληρώσει επιτέλους το πρώτο του μυθιστόρημα. Η συγκυρία όμως τον φέρνει να επισκεφθεί την όμορφη δόκτορα Ρόχας που, εκτός του ότι τον εξετάζει, του ξυπνά και ξεχασμένα συναισθήματα και του φέρνει μια διάθεση αναθεώρησης της ζωής. 

Μπορεί ο Γούντι Άλεν να παραμένει στην επικαιρότητα για λόγους εξωκινηματογραφικούς (τουλάχιστον στις ΗΠΑ) όμως αυτό δεν τον εμποδίζει να γυρίζει με κανονικότατους ρυθμούς ταινίες, με πάνω κάτω αξιοπρεπή έως και προβλέψιμα αποτελέσματα. Αυτή τη φορά όμως μετά τη βροχερή Νέα Υόρκη της προηγούμενης ταινίας του, η έμπνευσή του επιστρέφει δριμύτερη καθώς επιλέγει το ηλιόλουστο και πανέμορφο Σαν Σεμπαστιάν για να μας αφηγηθεί μια ιστορία έρωτα και σινεφιλίας που θα μπορούσε να είναι και η παρακαταθήκη του.

Με μοναδικό ερμηνευτικό όργανο και alter ego του τον θεατρικό συγγραφέα Γουάλας Σον (που έγινε περισσότερο διάσημος μέσα από τους ρόλους του στις ταινίες του Άλεν), απευθύνεται στον θεατή ως ψυχαναλυτή και αυτοαναλύεται φιλοσοφώντας με φωτογενή διάθεση για να καταλήξει να αποδεχθεί την ζωή με όλα όσα αυτή συνεπάγεται, σαρκάζοντας τους ψυχαναγκασμούς του αλλά και την αστραφτερή καλλιτεχνίζουσα βιτρίνα της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Στο ενδιάμεσο παρελαύνει ένα ανθρώπινο γαϊτανάκι ατζέντηδων, παραγωγών, ψωνισμένων κινηματογραφικών δημιουργών και ακόμη πιο ψωνισμένων εγωπαθών καλλιτεχνών που του δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλο το δηκτικό και κάπως ξεχασμένο τελευταία χιούμορ του, εκείνο που τον έφερε να ταυτίζεται με μια ανάλαφρη κινηματογραφική παραλλαγή του Τσέχοφ στον 20ο αιώνα. Άνθρωποι ημιτελείς, αδύναμοι αλλά όχι και κακοί, άνθρωποι υπέροχοι και βαθιά όμορφοι αλλά και προβληματικοί όπως η Δόκτωρ Ρόχας με τις θεραπευτικές της ικανότητες και την αγάπη που την διαποτίζει να διαπλέκονται με την ανικανότητά της να διατηρήσει μια υγιή ερωτική σχέση. Άνθρωποι που πάνε κι έρχονται για να επιβεβαιώσουν το πέρασμά τους από αυτή τη ζωή.

Όλο αυτό το πολύχρωμο αφήγημα με φόντο ένα πανέμορφο Σαν Σεμπαστιάν, φωτογραφημένο έξοχα από τον Βιτόριο Στοράρο, διακόπτεται και σχολιάζεται από ασπρόμαυρες ονειρικές σινεφίλ βινιέτες που ξεπετάγονται μέσα από τα έργα του Μπέργκμαν, του Φελίνι, του Γκοντάρ, του Τριφό, του Μπουνιουέλ…Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να ονειρεύεται ένας καθηγητής κινηματογράφου από σκηνές ασπρόμαυρων κλασσικών ταινιών ( πάντα με ένα σουρεαλιστικό twist). Ιδιαίτερα επιτυχημένη η ονειρική συνάντηση με το Θάνατο από την Έβδομη Σφραγίδα του Μπέργκμαν όπου ό Κρίστοφ Βαλτς δίνει ένα ολιγόλεπτο ξεκαρδιστικό ρεσιτάλ ως Θάνατος!

Αυτό είναι και το Φεστιβάλ του Ρίφκιν: Μια ονειρική επιστροφή στους κλασσικούς της τέχνης κι ένα υπέροχα μελαγχολικό φινάλε που αφήνει ανοικτούς τους λογαριασμούς με την αιωνιότητα. 

Διανομή: Tanweer 

Στις αίθουσες από 15.07.21