Βίκυ Καρατζόγλου

Η Βίκυ Καρατζόγλου λαϊκή τραγουδίστρια νέας κοπής αλλά παραδοσιακής και ανεξάντλητης αξίας, μας συνάντησε σε ένα επίσης παραδοσιακό χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας για να μιλήσουμε εφ’ όλης της ύλης. Με τον πρώτο της προσωπικό δίσκο (Τα όνειρα μου αληθινά από τη Feelgood Records) να ακούγεται στα ραδιόφωνα, με καλοκαιρινές συναυλίες στο πλευρό του Μιχάλη Χατζηγιάννη που την ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα και με νέες εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου με τον αγαπημένο τραγουδοποιό Κώστα Λειβαδά, είναι η καλύτερη στιγμή να τη γνωρίσουμε. Κυρίες και κύριοι, η υπέροχη Βίκυ.

Ποιες ήταν οι επιρροές που είχες και τι σε έκανε να θελήσεις να γίνεις τραγουδίστρια; Είχες από μικρή αυτό το όνειρο;

Μεγαλώσαμε με την αδελφή μου στη Δράμα, σε ένα σπίτι γεμάτο μουσική. Από μικρή θυμάμαι τους γονείς μου να ακούν ελληνική μουσική στο σπίτι και να τραγουδούν. Μας έπαιρναν σε επισκέψεις σε φίλους και σε εξόδους σε ταβερνάκια όπου μαζεύονταν και τραγουδούσαν όλοι μαζί με κιθάρες, λαϊκά τραγούδια της εποχής. Έτσι μεγαλώσαμε και ήταν φυσικό και επόμενο, πηγαίνοντας στο Γυμνάσιο, να πάμε στη χορωδία του Δήμου όπου οι μεγαλύτερες κυρίες μας αγκάλιασαν εμάς τα μικρά με στοργή και αγάπη. Πηγαίναμε ταξίδια με τη Χορωδία, ήταν όμορφα. Ξεκινήσαμε και μαθήματα, εγώ πιάνο η αδελφή μου κιθάρα, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει τι ήθελα να κάνω. Όταν ήμουν στην 3η Λυκείου πια, ο καθηγητής μου στο πιάνο και οικογενειακός μας φίλος, μου ζήτησε να τον συνοδεύσω σαν τραγουδίστρια στο πιάνο ρέστωραν που δούλευε και έτσι πήρα το βάπτισμα του πυρός αλλά και την οριστική απόφαση να γίνω τραγουδίστρια. Στην αρχή δίσταζα να το πω στους γονείς μου, έγραψα μάλιστα ένα γράμμα στην κολλητή μου και εκείνη με παρότρυνε να τους το πω και να συνεχίσω, αυτό το γράμμα μάλιστα το έχω κρατήσει ακόμα και σήμερα. Οι γονείς μου ενθουσιάστηκαν και στήριξαν την απόφασή μου από την πρώτη στιγμή.

Πως αισθάνεσαι σήμερα κρατώντας μετά από αρκετά χρόνια καριέρας τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο στο χέρι;

Αισθάνομαι περήφανη και δικαιωμένη γιατί είναι πολλά τα χρόνια που περίμενα μέχρι να βγει αυτή η δουλειά. Μπορεί να ακουστεί τετριμμένο αλλά οι καλλιτέχνες αισθάνονται πλήρεις, αισθάνονται να πατούν γερά στη γη όταν έχουν κάτι χειροπιαστό να δείξουν για την τέχνη τους, όπως ένας δίσκος. Και νομίζω ότι τώρα που έχω αυτό το δίσκο, θα μπορώ άνετα να απαντώ στην δύσκολη ερώτηση « τι είναι αυτό που τραγουδάς», προτείνοντας τη δουλειά μου που είναι διαθέσιμη σε όλους εκεί έξω!

Τι έχεις να πεις για την κατάσταση της ελληνικής δισκογραφίας σήμερα; Παρακολουθείς τι κυκλοφορεί;

Ναι παρακολουθώ και με ενδιαφέρει πολύ. Νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι με μεράκι, όρεξη και ταλέντο. Σήμερα μέσω του internet ο ακροατής έχει την ευκαιρία να τους ανακαλύψει, πράγμα που είναι πάρα πολύ καλό, γιατί πολλές καλλιτεχνικές φωνές που είναι ιδιαίτερες βρίσκουν ένα κοινό που με τον πληθωρισμό αυτό της πληροφόρησης οι δισκογραφικές εταιρείες έχουν άδικα προσπεράσει. Όμως χρειάζεται επιμονή, κόπος και χρήμα πια για να υποστηρίξεις τη δουλειά σου.   

Το λεγόμενο έντεχνο τραγούδι βρέθηκε στη μεγάλη του ακμή το 80 και το 90 ενώ τα τελευταία χρόνια έδειξε σημάδια κόπωσης. Πιστεύεις ότι μπορεί να αναβιώσει κάποια σκηνή του είδους ή είναι καιρός για μια αισθητική ανανέωση;

Διαφωνώ απόλυτα! Καμία κόπωση δεν βλέπω. Αντίθετα καλλιτέχνες έντεχνοι όπως ο Χαρούλης, η Ζουγανέλη, η Μποφίλιου και άλλοι είναι εξαιρετικά δημοφιλείς σήμερα. Έχουν γίνει το mainstream! Μαγαζιά που λειτουργούσαν με μπουζούκια μετατράπηκαν σε Μουσικές Σκηνές. Οι επιχειρηματίες είδαν την μεταστροφή του κόσμου και προσαρμόστηκαν. Και τώρα νομίζω ότι έρχεται ή ώρα του λαϊκού..

Θα κατέτασσες τον εαυτό σου σε κάποιο συγκεκριμένο είδος; Υπάρχουν είδη σήμερα;

Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες αλλά σ αυτόν που δεν με έχει ακούσει είμαι αναγκασμένη να πω σχηματικά κάποια πράγματα για να δώσω το στίγμα μου, μου αρέσει ο καλός στίχος, οι όμορφες μελωδίες, οι ωραίες ενορχηστρώσεις με κάποια πιο λαϊκά στοιχεία, λαϊκά γυρίσματα, λαϊκή διάθεση. Τώρα αν αυτό το τραγούδι λέγεται έντεχνο ή έντεχνο λαϊκό ή όπως αλλιώς σας αφήνω να αποφασίσετε εσείς. 

Τι σημαίνει για σένα ο όρος λαϊκό τραγούδι; Μπορεί σήμερα να υπάρξει λαϊκό τραγούδι που θα αφήσει κληρονομιά στις επόμενες γενιές?

Λαϊκό είναι το τραγούδι χωρίς φτιασίδια, χωρίς τερτίπια, που βγαίνει με ανιδιοτέλεια μέσα από την ψυχή του δημιουργού και δεν γράφεται με σκοπό να πουλήσει αναγκαστικά. Θεωρώ ότι οι τωρινές συνθήκες ευνοούν την δημιουργία λαϊκού τραγουδιού. Η Ελλάδα περνάει δύσκολες στιγμές, γυρίζουμε πολύ πίσω στα δύσκολα χρόνια, μετά από εποχές που ζήσαμε άνετα και παρήλθαν μάλλον ανεπιστρεπτί. Οικογένειες που ξανοίχτηκαν οικονομικά και σήμερα δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, άνεργοι, αύξηση της μετανάστευσης όπως τότε που ο κόσμος ζούσε με τα τραγούδια του Καζαντζίδη με τους καημούς και τον πόνο της φτωχολογιάς. Σήμερα που δεν φαίνεται κανένα φως, που δεν υπάρχει μέλλον, έρχονται και βγαίνουν τραγούδια όπως «Τα Μεροκάματα», τραγούδια σύγχρονα αλλά και παραδοσιακά ταυτόχρονα. Έχουμε πολύ μεγάλους στιχουργούς και πιστεύω ότι τώρα είναι η στιγμή που θα γίνει το μπαμ και θα βγει το νέο λαϊκό τραγούδι.

Πως ζει ένας καλλιτέχνης της μουσικής σήμερα που η αγορά βρίσκεται σε κρίση και οι αμοιβές έχουν μειωθεί δραματικά;  

Αρκετά δύσκολα. Οι αμοιβές έχουν μειωθεί δραματικά όπως και ο αριθμός αυτών που βγάζουν πολλά χρήματα από το επάγγελμα. Οι σεζόν στις μουσικές σκηνές έχουν αντικατασταθεί από "περιορισμένο αριθμό παραστάσεων" ακόμη και για τους πιο καταξιωμένους και οι συναυλίες με τα "πολλά λεφτά" είναι πια ένας μύθος.

Μια και έχεις και σπουδές ηθοποιού θα σε ενδιέφερε να ακολουθήσεις καριέρα ερμηνεύτριας στο μουσικό θέατρο;

Σπουδές ηθοποιού δεν θα έλεγα ότι έχω! Θα ήταν άδικο προς τους συναδέλφους που έφαγαν τα χρόνια τους στη σκηνή. Απλώς παρακολούθησα κάποια μαθήματα στο Θέατρο των Αλλαγών μια και ήμουν στους «Ήρωες» τη μουσική παράσταση της Ελένης Γκασούκα. Ήταν μια υπέροχη σχεδόν μαγική εμπειρία. Πέρα όμως από ένα μιούζικαλ ή μια μουσική παράσταση δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να εκφραστώ μέσα από την ηθοποιία, χρειάζομαι το τραγούδι σαν όχημα καλλιτεχνικής έκφρασης.

Θα συμμετείχες σε ένα μουσικό διαγωνισμό τύπου x-factor αν παρουσιαζόταν η ευκαιρία;

Νομίζω πως δε θα συμμετείχα για αυτό προφανώς και δεν το έκανα τόσα χρόνια. Όλη αυτή η ένταση και ο ανταγωνισμός δεν ταιριάζουν στη δική μου ιδιοσυγκρασία. Προτίμησα να κάνω αργά και σταθερά βήματα, από το να σταθώ με άγχος μπροστά σε μια επιτροπή που ίσως με βρει σε μια κακή στιγμή που θα κρίνει το μέλλον μου. Σαφώς όμως είναι ένας τρόπος για τους νέους που αισθάνονται δυνατοί και ανθεκτικοί να δείξουν τον εαυτό τους στο πλατύ κοινό. Υπάρχουν επιτυχημένες καριέρες που ξεκίνησαν με αυτόν τον τρόπο, όπως του αγαπημένου μου φίλου Γρηγόρη Πετράκου που έχει συμβάλλει και στο δίσκο μου με ένα πανέμορφο τραγούδι "Το όνειρο".

Καριέρα τραγουδίστριας και οικογένεια μπορούν να συνδυαστούν;

Μπορεί να ανεβαίνει ο βαθμός δυσκολίας αλλά ναι μπορούν να συνδυαστούν. Όπως και για κάθε εργαζόμενη γυναίκα με οικογένεια. Είμαι ευτυχισμένη και τυχερή που ο σύντροφος μου, μου προσφέρει αγάπη και με ενθαρρύνει να κάνω πράγματα στο τραγούδι, χωρίς να με κάνει να αισθάνομαι τύψεις ότι παραμελώ την οικογένεια μου. Είναι μια ευλογία να τα συνδυάζεις αυτά.

Υπάρχει χώρος για ρομαντικές ψυχές στη σημερινή εποχή;

Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι και εγώ για να πω την αλήθεια! Έχω μια μικρή κόρη και με απασχολεί τι θα πρέπει να της λέω, με τι αξίες να τη γαλουχήσω σ αυτή τη σκληρή εποχή. Κλίνω προς τη ρομαντική ιδεαλιστική πλευρά, θεωρώντας ότι υπάρχει ακόμη χώρος για ρομαντικές ψυχές. Πιστεύω στη δύναμη των παραμυθιών γιατί μέσα από αυτά τα παιδιά ανακαλύπτουν τον κόσμο και τον εαυτό τους. Πιστεύω στο άνοιγμα της ψυχής στα ερεθίσματα της φαντασίας γιατί μόνο έτσι γινόμαστε πραγματικά ελεύθεροι.

Φέτος το καλοκαίρι ταξίδεψες όλη την Ελλάδα για συναυλίες στο πλευρό του Μιχάλη Χατζηγιάννη. Πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας με έναν τόσο διάσημο και αγαπητό καλλιτέχνη;

Η εμπειρία ήταν υπέροχη και συνεχίζεται. Τον Νοέμβριο ξεκινάμε τη χειμερινή περιοδεία μας σε Ευρώπη, Αυστραλία και το Φεβρουάριο Αμερική. Το Μάρτιο θα μπορείτε να μας δείτε και στην Αθήνα σε ένα πρόγραμμα για το οποίο ανυπομονώ πραγματικά να το ζήσω..

Παρακολουθούσα τη μουσική πορεία του Μιχάλη και για κάποιον λόγο ήμουν σίγουρη πως θα είχαμε αυτή τη χημεία στη σκηνή. Είναι ένας πολύ ευγενικός και ταλαντούχος άνθρωπος, με στηρίζει, μου δείχνει εμπιστοσύνη δίνοντας μου χώρο και σεβόμενος απόλυτα τις μουσικές επιλογές μου στις συναυλίες μας.

Θα μας πεις λίγα λόγια για την συνεργασία σου με τον Κώστα Λειβαδά φέτος το φθινόπωρο;

Με τον Κώστα Λειβαδά κλείνουνε σχεδόν δύο χρόνια συνεργασίας. Έχω τη χαρά στα λάιβ μας να λέω δικά του τραγούδια, πολλά από τα οποία ήταν μέρος των προσωπικών μου προγραμμάτων. Ήταν δηλαδή επιλογές μου, τα τραγουδάω πάντα με λαχτάρα και πολλή αγάπη. Αγαπώ τον τρόπο που γράφει, είναι ταλαντούχος και ευφυής, και πάνω στη σκηνή και στην παρέα.

Μένει μια Παρασκευή στην Αθήνα, στο Σταυρό του Νότου στις 21/10 και μετά ένα τριήμερο στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη στη Βεντέτα στις 27, 28 & 29/10. 

Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι και πως βλέπεις τον εαυτό σου σε μερικά  χρόνια;

Δε μου αρέσει να κάνω μακροπρόθεσμα σχέδια, μου αρέσει ο δρόμος που ακολουθώ αυτή τη στιγμή, από τη μια η οικογένειά μου και το μεγάλωμα του παιδιού μου από την άλλη η καριέρα και ένας δεύτερος δίσκος που θα έρθει σχετικά γρήγορα, με όμορφα τραγούδια. Θέλω να κάνω live με καλλιτέχνες που θαυμάζω και εκτιμώ, θέλω να απολαμβάνω τα μικρά και καθημερινά της ζωής. Ηρεμία και χαρά λοιπόν και όχι μακρόπνοα σχέδια. Το μέλλον θα έρθει ούτως ή άλλως…

Συνέντευξη: Τάσος Ντερτιλής

Φωτογράφηση: Νίκος Ζαχαρόπουλος

Location: Το Μπακάλικο-Κανάκης.

Περισσότερα για το δίσκο της Βίκυ διαβάστε εδώ

Η φωτογράφηση έγινε στο νέο χώρο της Οικογένειας Κανάκη στη Νέα Φιλαδέλφεια, ένα χώρο που υπάρχει από το 1947 και σήμερα έχει διαμορφωθεί σε καφέ και παραδοσιακό μεζεδοπωλείο, μοντέρνο και παραδοσιακό ταυτόχρονα. Για περισσότερα http://www.kanakis1947.com/