Οι ταινίες της εβδομάδας από τα Χριστούγεννα στους κινηματογράφους
Από τον Τάσο Ντερτιλή
Με 7 πρεμιέρες, αλλά και με πολλές άλλες ταινίες που συνεχίζονται, μας καλούν οι σκοτεινές αίθουσες να τις επισκεφτούμε την κινηματογραφική εβδομάδα των Χριστουγέννων που ξεκινά στις 25.12.
Πολλή Γαλλία αυτή τη βδομάδα στις οθόνες: Πρώτες και καλύτερες έρχονται σε μορφή animation οι νέες περιπέτειες του Αστερίξ στο «Αστερίξ, η Κατοικία των Θεών» (Asterix:Le Domain Des Dieux) από τον έμπειρο στο είδος Λουί Κλισί. Μια από τις καλύτερες και πιο αιχμηρές ιστορίες του Γαλατικού χωριού που μας έδωσαν οι Γκοσινί και Ουντερζό με τους Ρωμαίους να προσπαθούν να κατακτήσουν τους Γαλάτες κτίζοντας δίπλα στο χωριό τους ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών, προωθώντας έτσι το «Ρωμαικό τρόπο ζωής». Μεταφερμένη για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη, είναι μια θεότρελη σάτιρα του ιμπεριαλισμού αλλά και του επαρχιωτισμού που παραμένει επίκαιρη και αναλλοίωτη από την εποχη της πρώτης δημοσίευσής της το 1971.
Παραμένοντας σε Γαλλικό έδαφος, ερχόμαστε να θαυμάσουμε την αέρινη κομεντί με την οποία έκλεισε τη λαμπρή του καριέρα στα 91 του χρόνια (!!!) ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του παγκόσμιου σινεμά. «Αγαπώντας, πίνοντας και τραγουδώντας» (Aimer, Boire et Chanter) αποχώρησε από τη ζωή και την οθόνη ο Αλαίν Ρεναί, βασισμένος στο θεατρικό έργο του Άλαν Έικμπορν «Life of Riley». Τρία μεσήλικα ζευγάρια στο Γιορκσάιρ, ένας κοινός τους φίλος που δεν εμφανιζεται ποτέ αλλά αρρωσταίνοντας γίνεται καταλύτης των σχέσεων τους και το περίπλοκο της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, όλα με χαρούμενη και ειρωνική διάθεση.
Κατεβαίνοντας προς τη Μεσόγειο κάνουμε στάση στο πριγκηπάτο του Μονακό όπου ξετυλίγονται δραματικές στιγμές του 1962 για την Γκρέις Κέλι, Αμερικανίδα σταρ του Χόλιγουντ που έγινε πριγκήπισσα αλλά ως «Γκρέις του Μονακό» (Grace of Monaco) δεν κατάφερε να ευτυχήσει, μέχρι που ανέλαβε να παίξει το σημαντικότερο ρόλο της καριέρας της αντιμετωπίζοντας την απειλή της Γαλλικής εισβολής στο άκαμπτο πρόσωπο του Στρατηγού Ντε Γκωλ. Η ιστορία όπως θα γραφόταν στις σελίδες του Κοσμοπόλιταν σε μια χλιδάτη ταινία με κιτς περιτύλιγμα της οποίας η επεισοδιακή δημιουργία θα μπορούσε να αποτελέσει ταινία από μόνη της. Η κόντρα του σκηνοθέτη Ολιβιέ Νταάν με τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινστιν, το ξαναμοντάρισμα, οι κούφιοι και πομπώδεις διάλογοι και η αποκήρυξη από την πριγκιπική οικογένεια αφήνουν μόνη την λαμπερή Νικόλ Κίντμαν να βγάλει τα κάστανα απ΄τη φωτιά. Ένα όσκαρ αντοχής για την κυρία, αφού σχεδόν τα κατάφερε.
Η καλύτερη όμως ταινία της εβδομάδας έρχεται από πολύ πιο μακριά. Ο 32χρονος Κούρδος σκηνοθέτης Καρζάν Καντέρ, που ζει από μικρός στη Σουηδία, μας φέρνει το «Bekas» διασκευάζοντας την ομώνυμη μικρού μήκους ταινία του που βραβεύτηκε στα Σπουδαστικά Όσκαρ του 2010. Στα βουνά του Ιρακινού Κουρδιστάν των αρχών του 90, δυο ορφανεμένα από τον πόλεμο αδελφάκια αποφασίζουν να φύγουν και να πάνε στην Αμερική να βρούν το Σούπερμαν για να τιμωρήσει το Σαντάμ και να φέρει πίσω τους γονείς τους. Μη φανταστείτε δράμα και κλάμα και μιζέρια. Περισσότερο στα χνάρια του Slumdog Millionaire μια σπηντάτη κωμωδία ηθών με τις σκοτεινές της γωνίες αλλά και με πολλή παιδική αθωότητα που υποστηρίζεται εξαιρετικά από το δίδυμο των μικρων αγοριών που πρωταγωνιστούν.
Προβάλλονται επίσης:
«Ο Έβδομος Γιος» (Seventh Son) του δυό φορές υποψήφιου για ξενόγλωσσο Oscar Σεργκέι Μποντρόφ. Μια ιστορία με σκοτεινές μάγισσες, δράκους και τυχοδιώκτες κυνηγούς σε μια μυθική μεσαιωνική Αγγλία, βασισμένη στη μπεστ σέλερ νεανική σειρά μυθιστορημάτων επικής φαντασίας «The Wardstone Chronicles» του Τζόζεφ Ντιλέινι. Ενδιαφέρον υπερθέαμα στα χνάρια του Χρονικού της Νάρνια και άλλων παρεμφερών σειρών. Ο Τζεφ Μπρίτζες στο ρόλο του Γέρου Κυνηγού και η Τζουλιάν Μουρ ως κακιά αρχιμάγισσα το διασκεδάζουν. Συναρπαστικό αλλά κάθολου πρωτότυπο.
«Το μονοπάτι του θανάτου» (A Walk among the tombstones) διαβαίνει ο «σκληρός στα γεράματα» Λίαμ Νίσον, σε μια νεονουάρ περιπέτεια του σεναριογράφου του Minority Report Σκοτ Φράνκ. Μια ιστορία με τον πρώην αστυνόμο Ματ Σκάντερ, σκληροτράχηλο ήρωα πολλών μυθιστορημάτων του Λόρενς Μπλοκ, να τα βάζει με μια συμμορία σαδιστών δολοφόνων πίσω στα τέλη των 90s. Εντυπωσιακό, ατμοσφαιρικό, αποφεύγει όσο γίνεται τα κλισέ του είδους χωρίς να γλυτώνει όμως από την επιτήδευση και την έλλειψη πρωτοτυπίας.
«Μια νύχτα στο Μουσείο: Το μυστικό του Φαραώ» (Night at the Museum: Secret of the Tomb), σε σκηνοθεσία Σον Λέβι η τρίτη και φαρμακερή ταινία της σειράς που μεταφέρει τη δράση από τη Νέα Υόρκη στο Λονδρέζικο Βρετανικό Μουσείο. Εξαντλημένο και εξαντλητικό μέχρι τελικής πτώσης, το δεύτερο sequel της εμπορικά επιτυχημένης σειράς φαίνεται να σκαρώθηκε καθ΄οδόν προς το box office. Μια από τα ίδια, χωρίς πρωτοτυπία και με πολλές κακώς εννοούμενες Αμερικανιές, με φωτεινή εξαίρεση την αυτοσαρκαστική σκηνή με τον Χιου Τζάκμαν και την Αλις Ιβ να ερμηνεύουν το Κάμελοτ στη Λονδρέζικη σκηνή, παρουσία του «ξαναζωντανεμένου» Ιππότη Λάνσελοτ. Όπως απέδειξε με το περσινό Γουόλτερ Μίτι, ο Μπεν Στίλερ μπορεί και καλύτερα.
Παρακάτω μια ιδέα για όλα τα παραπάνω…