«Τα πέντε αφηγήματα» του Edgar Allan Poe

«Τα πέντε αφηγήματα», Edgar Allan Poe, Θέατρο Arroyo, Λεωνίδας Μικρόπουλοςμ Ζωή Κουσάνα, Νίκος Μέλλος, Νικόλας Μπράβος, Αντρέας Μυλόπουλος, Κατερίνα Παπαδάκη, Ίλια Παππά, Έλενα Ραουζαίου

«Όσοι ονειροπολούν την ημέρα, συναισθάνονται πράγματα που διαφεύγουν απ’ όσους ονειρεύονται μόνο τη νύχτα.»

Ποιος δεν έπιασε τον εαυτό του, αμέτρητες φορές, να έχει κάνει μια ποταπή ή αποτρόπαια πράξη, μόνο και μόνο επειδή ήξερε ότι ΔΕΝ έπρεπε να την κάνει;

Η Φιλοσοφία δεν λογαριάζει το πνεύμα της ΔΙΑΣΤΡΟΦΗΣ. Και όμως είμαι βέβαιος, όσο είμαι βέβαιος πως ζώ, πως η διαστροφή είναι ένα από τα αρχέγονα ορμέμφυτα της ανθρώπινης καρδιάς, μια από τις ιδιαίτερες πρωταρχικές δυνάμεις ή συναισθήσεις, που δίνουν μια κατεύθυνση στον χαρακτήρα του ανθρώπου.

“Για μένα η ποίηση δεν είναι ένας σκοπός, αλλά ένα πάθος, και τα πάθη πρέπει να γίνονται σεβαστά.”

Μέσα από πέντε επιλεγμένα αφηγήματα του Edgar Allan Poe, ‘Το προσωπείο του Κόκκινου θανάτου’, ‘Η πτώση του Οίκου Των Άσερ’, ‘Ο μαύρος γάτος’, ‘Μαρτυριάρα καρδιά’ και ‘Απώλεια αναπνοής’ δημιουργείται ένας κόσμος που έχει ως κοινό στοιχείο τον φόβο, την απώλεια, τον τρόμο και τον θάνατο. Από αυτές τις διαφορετικές ιστορίες οι αφηγητές συνδέονται και εμπλέκονται εν αγνοία τους, ακολουθώντας παρόμοια σκοτεινά μονοπάτια του μυαλού, καταλήγοντας στον ίδιο προορισμό.

Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο έργο που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, φάρσας και αλήθειας, κωμωδίας και δράματος. Πόσο πιθανό είναι ένας άνθρωπος να πλησιάζει και να ξεπερνάει τα όριά του, θέτοντας σε κίνδυνο τον ίδιο του τον εαυτό; Ή πόσο πιθανό είναι για έναν άνθρωπο να καταπατάει τα πρέπει και τους κανόνες προκειμένου να ικανοποιήσει τη διαστροφή του; Διαβολικές συγκυρίες, ασύλληπτες συνθήκες, αλλόκοτα συμβάντα, εξόφθαλμα και απροσδόκητα γεγονότα πλαισιώνουν και συμπληρώνουν αυτές τις παράξενες όσο και ιδιόρρυθμες ιστορίες.

Οι αφηγητές είναι η εκπροσώπηση των ανθρώπων που βασανίζονται από κάτι που υπερβαίνει το εγώ τους, πολεμούν έναν συμπτωματικό εχθρό που βρίσκεται μπροστά τους με πρόσωπο που ουσιαστικά αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Παλεύουν να αντιμετωπίσουν αυτό το παράξενο δημιούργημα που γεννιέται απρόοπτα και όλα αυτά μέσα από το απόλυτο σκοτάδι της ζοφερής ύπαρξής τους. Σε έναν κόσμο που ταλαντεύεται από την πραότητα στην φρίκη, από την ποίηση στον απόλυτο εξευτελισμό, και από τη ζωντάνια στην κατήφεια.

"Τα πέντε αφηγήματα" φέρνουν στο προσκήνιο, μέσα από απίθανα τραγικές ιστορίες, τον προβληματισμό μας για τον θάνατο και την απώλεια με έναν αιχμηρό τρόπο, που συνδυάζει το σατιρικό χιούμορ του Poe με στοιχεία σύγχρονης κοινωνικής κριτικής, δημιουργώντας ένα θέαμα που θα προκαλέσει το κοινό να σκεφτεί, να προβληματιστεί, να τρομοκρατηθεί και να γελάσει ταυτόχρονα.

Πού μπορεί να οδηγηθεί ο άνθρωπός από την διαστροφή και τα πάθη του; Μπορεί να βρει κοινό τόπο η λογική και η παρόρμηση; Συμβαδίζει, πάντα, το συνειδητό με το ασυνείδητό; Αυτά τα διηγήματα δίνουν χώρο σ’ αυτές τις ερωτήσεις και μας ωθούν λίγο πιο κοντά στη σχέση μας με τον θάνατο.

‘Γιατί αν κάποιος θνητός κατόρθωσε ποτέ να αφηγηθεί μια ιδέα, αυτός ο θνητός ήταν ο Edgar Allan Poe’