«Η Ιοκάστη Γιουξουάν στή Xώρα της Κλιμακτηρίου» στο Vault Theatre Plus

«Η Ιοκάστη Γιουξουάν στή Xώρα της Κλιμακτηρίου», Vault Theatre Plus, Βάνα Πεφάνη, Άντρια Ράπτη, Κική Μαυρίδου

Από τον Τάσο Ντερτιλή

«Πως είναι να ξυπνάς μια μέρα και να συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι, ούτε κοριτσάκι, ούτε κοπέλα; Πως είναι να συμπληρώνεις μισό αιώνα και να περνάς στην αντίστροφη μέτρηση; Πόσο κόπο, χρόνο, ψυχραιμία και ώριμη σκέψη θέλει, για να καταλάβεις ότι τα πράγματα δεν τελειώνουν, αλλά αλλάζουν μορφή και πορεία;»

Πόσα είναι αυτά που ρωτήσατε μια γυναίκα και δεν πήρατε απάντηση; Τι λένε οι φίλες ψιθυριστά σε δημόσιους χώρους; Υπάρχουν απαγορευμένα γυναικεία θέματα; Τι γίνεται όταν η Ιοκάστη Γιουξουάν, αποφασίζει να σπάσει τη σιωπή της και να έρθει αντιμέτωπη με τα «απαγορευμένα»; Να βγει μπροστά και να μιλήσει για όσα οι άλλοι δεν τολμούν;

Η Κική, η Άντρια και η Βάνα (μετά τις προσωπικές τους επιτυχίες : Η Μάνα αυτουνού…Έλλη Ζάχου Ταχτσή, Επικίνδυνες Σχέσεις και O αδερφός μου ο Αμαντέους), συνεργάζονται για πρώτη φορά και δημιουργούν, με αφορμή ένα γυναικείο μονόλογο, στον οποίο η ηρωίδα αποφασίζει να βγει από τον κοινωνικό κλοιό του καθωσπρεπισμού και να κοιτάξει στα μάτια όσους της είπαν: «μη!», να αφηγηθεί με χιούμορ γεγονότα, τα μεγάλα και μικρά τερατάκια της ζωής της που την έκαναν να συνειδητοποιήσει, πως οι «άλλοι» μπορούν να σε σταματήσουν, μόνο αν εσύ φοβάσαι να προχωρήσεις. Να μιλήσει επιτέλους για όσα ακόμη και σήμερα, δεν ειπώνονται ποτέ. Εξ άλλου στο θέατρο τα λέμε όλα! Η μήπως όχι;

«Δεν είναι αυτό που νομίζετε»: μια φράση-κλειδί που ακούγεται σε καίρια σημεία της παράστασης, μια φράση που χαρακτηρίζει πλήρως αυτό το νέο έργο της Κικής Μαυρίδου που σε κάθε νέα σκηνή του ανατρέπει τις προσδοκίες του θεατή, απλώνοντας τις διαστάσεις του πέρα από την αρχικά αναμενόμενη «κλιμακτηριακή» κομεντί του τίτλου στην πανανθρώπινη απεραντοσύνη ενός ψυχογραφήματος που θα μπορούσε να γράψει ο Μπέργκμαν (αν ήταν γυναίκα και είχε πολύ χιούμορ). Και ναι, δεν είναι αυτό που νομίζετε. Πως θα μπορούσε άλλωστε με ηρωίδα, μια γυναίκα με το παράξενο όνομα Ιοκάστη Γιουξουάν (εξηγήσεις εντός του έργου), μια γυναίκα που καίγεται ολόκληρη, όχι τόσο από το σωματικό βασανιστήριο της κλιμακτηρίου όσο από το βάσανο που κουβαλάει βαθιά στην ψυχή της από την παιδική της ηλικία, από την βαριά κληρονομιά μιας τοξικής μητέρας, στην οποία και απευθύνει το λόγο πότε με παράπονο και πότε με οργή. Τώρα πως γίνεται όλα τα παραπάνω να ακούγονται τόσο ξεκαρδιστικά πάνω στη σκηνή, η μαγική πένα της Κικής Μαυρίδου μόνο γνωρίζει.

Η Βάνα Πεφάνη που ανέλαβε να σκηνοθετήσει αυτό τον μονόλογο μας χαρίζει μια παράσταση-αποκάλυψη! Αξιοποιώντας πλήρως τη black box σκηνή του Vault αλλά και το εξαιρετικά λειτουργικό σκηνικό, ξεκλειδώνει με μαεστρία τα μυστικά της αφήγησης, κρατώντας τον θεατή σε συνεχή εγρήγορση καθώς η μυθοπλασία της κλιμακτηρίου μετατρέπεται σταδιακά σε κάτι άλλο, κάτι ευρύτερο το οποίο μας αποκαλύπτεται λίγο πριν το φινάλε.

Και πάμε σε αυτή τη «δύναμη της φύσης» που λέγεται Άντρια Ράπτη. Κάθε της κίνηση, κάθε της έκφραση, κάθε έκρηξη gag που βγαίνει από το στόμα της είναι τόσο υπολογισμένα, τόσο μοναδικά εκφρασμένα που παρασύρει το θεατή σε ένα στρόβιλο συναισθημάτων. Γέλιο, τρυφερότητα, συγκίνηση αλλά και σαρκασμός, ένταση και θλίψη γράφουν πάνω της καθώς μας αποκαλύπτει σταδιακά το χώρο και το χρόνο που κινείται η Ιοκάστη της. Χωρίς υπερβολή δεν θα μπορούσα να διανοηθώ αυτό το έργο χωρίς την παρουσία της. Η Ιοκάστη της γράφει θεατρική Ιστορία.

Κι αν όλα αυτά τα εξόχως υπέροχα συνέβησαν μόλις στην Πρεμιέρα, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πιο απολαυστική θα είναι η παράσταση στη συνέχεια. Και ναι κυρίες μου, φέρτε οπωσδήποτε τα αγόρια σας μαζί. Έχουν να μάθουν πολλά και ίσως γελάσουν περισσότερο ακόμη κι από εσάς με αυτό το ιδιοφυές έργο.