29ο ΔΦΚ - Νύχτες Πρεμιέρας: Το βραβείο της ΠΕΚΚ
Από τον Τάσο Ντερτιλή
Ανάμεσα στα βραβεία της διοργάνωσης που δόθηκαν νωρίτερα απόψε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ξεχωρίζουμε το βραβείο της ΠΕΚΚ που δόθηκε στο Richelieu (αγγλικός τίτλος Temporaries) , μια ταινία «εκτός τρέχουσας αισθητικής» αλλά επείγοντος για όλη την ανθρωπότητα περιεχομένου. Μια ταινία γυρισμένη σε κάδρο 4:3 για να συλλαμβάνει, όπως είπε ο ίδιος ο σκηνοθέτης της Pier Philippe Chevigny, τα έντονα συναισθήματα των βασανισμένων πρωταγωνιστών του. Και ποιοι είναι αυτοί; Μα τα θύματα ενός νέου απρόσωπου πολυεθνικού συστήματος παραγωγής, η «εύπλαστη» και εκμεταλλεύσιμη βάση μιας οικονομικής πυραμίδας που συνθλίβεται καθημερινά από ένα μηχανισμό όλο και πιο μεγάλων ποσοστών αποδοτικότητας. Ένα μηχανισμό που εξοντώνει ηθικά όσους εμπλέκονται στην κλίμακα του. Το ερώτημα που τίθεται (μεταξύ άλλων) είναι πως θα μπορούσε να ορισθεί ένα προλεταριάτο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης ; Και πως ορίζεται η σχέση ηθικής και καπιταλισμού σήμερα; Δύσκολη η απάντηση αλλά όχι και ανύπαρκτη.
Διαβάστε παρακάτω το πλήρες σκεπτικό της επιτροπής της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ)
«Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου διέκρινε στο διαγωνιστικό τμήμα ταινίες με ενδιαφέρουσες και δυνατές αφηγήσεις και μεγάλη γκάμα θεματικών: τόσο «μικρές» ιστορίες όσο και παγκόσμιες, με κάποιες εξ’ αυτών να πειραματίζονται πετυχημένα με τις δυνατότητες του κινηματογραφικού μέσου, εμπνέοντάς μας ως κοινό και δίνοντας νέα εργαλεία κινηματογραφικής αναπαράστασης.
Τα κριτήρια στην επιλογή μας δεν ήταν καθαρά αισθητικά. Αναζητήσαμε τον κοινωνικό ρόλο του σινεμά και κατά πόσο κάθε φορά αυτός εκπληρώνεται σε μια χρονική στιγμή και στο κοινό μιας συγκεκριμένης χώρας. Ταυτόχρονα αξιολογήσαμε την έλλειψη διανομής για κάποια από τα φιλμ.
Έτσι, το βραβείο καλύτερης ταινίας της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ.) δίνεται σε μια ταινία που διαθέτει συγκροτημένη σεναριακή και δραματουργική μορφή, σύγχρονη ρεαλιστική αναπαράσταση που αποφεύγει το μελόδραμα και προκρίνει τη σκηνοθετική σκληρότητα και αμεσότητα. Μια ταινία θαρραλέα, που δεν κάνει εκπτώσεις και που μελετά τη βαρβαρότητα της ακραίας εκμετάλλευσης των εργαζομένων, κυρίως μεταναστών, σε μια χώρα του δυτικού κόσμου, εκεί που είθισται να θεωρείται ότι όλα βαίνουν καλώς. Δυστυχώς αυτή η πραγματικότητα είναι παρούσα κάθε μέρα στην καθημερινότητά μας, άκρως επίκαιρη, καθώς διαπερνά και ριζώνει μέσα στις τάξεις των ίδιων των εργαζομένων ελλείψει συλλογικότητας.
Η ταινία προάγει τις ηθικές αξίες της αλληλεγγύης και της ατομικής και συλλογικής αξιοπρέπειας γενικότερα των ανθρώπων, αξίες τόσο αναγκαίες στο σήμερα, μέσα από μια ολοκληρωμένη αισθητική δημιουργία.
Πρόκειται για το «Richelieu» του Πιερ-Φιλίπ Σεβινί από τον Καναδά»
Να σημειωθεί ότι η ταινία βραβεύτηκε και με το Βραβείο Κοινού Fischer. Έτσι λοιπόν η χαρά για τη βράβευσή της είναι διπλή αφού για δεύτερη χρονιά στη σειρά (μετά το Μπλε Καφτάνι) κοινό και κριτικοί συμφωνούν στην ίδια ταινία. Κάτι καλό πρέπει να γίνεται εκεί στην ΠΕΚΚ λοιπόν. Κάτι που αποδεικνύει περίτρανα πόσο απαραίτητος είναι ο κριτικός λόγος για την τέχνη και πόσο απαραίτητο είναι η κριτική σκέψη να αφουγκράζεται την αγωνία του κόσμου σήμερα όσο ποτέ άλλοτε!
Ευχόμαστε με το καλό να βρεθεί και διανομέας για αυτή την δυνατή ταινία.