Μια νύχτα στην Επίδαυρο

Εθνικό Θέατρο, Μια νύχτα στην Επίδαυρο, Νίκος Καραθάνος

Νυχτερινή φάρσα, μεταφυσικό μιούζικαλ, τρελή κωμωδία; Τι είναι τέλος πάντων το Μια νύχτα στην Επίδαυρο, η νέα παράσταση του Νίκου Καραθάνου στο Εθνικό Θέατρο;

«Μια γλίστρα είναι» λέει ο σκηνοθέτης «από τα ύψη στα τάρταρα». Και πράγματι, ο ευρηματικός δημιουργός καθοδηγεί, με τον μοναδικό του τρόπο, έναν εικοσαμελή θίασο από την έξαρση της ξέφρενης κωμωδίας στο τραγικό κενό της ύπαρξης και πίσω.

Μετά το τέλος μιας σπουδαίας παράστασης, οι σπουδαίοι καλλιτέχνες παίζουν μια δεύτερη παράσταση, μεταξύ τους αυτή τη φορά. Αυτοθαυμάζονται, αλληλοαποθεώνονται, σκεπάζουν το σεμνό τερέτισμα των τζιτζικιών με τους δικούς τους εγωπαθείς λαρυγγισμούς, μπαίνουν λιμασμένοι σε μια πασίγνωστη ταβέρνα, ανακατεύονται με το προσωπικό, υποκλίνονται στους εαυτούς τους. Κι εκεί, ανάμεσα σε μπριζόλες, ψέματα και ιδρώτα, χυμάνε ο ένας πάνω στον άλλον σε ένα μακελειό χωρίς προηγούμενο που τους οδηγεί στον Κάτω Κόσμο με τη γεύση της τυρόπιτας στο στόμα.

Ο πάντα ποιητικός Νίκος Καραθάνος συνθέτει ένα ξεκαρδιστικό σκηνικό κολλάζ με υλικά τη νύχτα και τη ματαιότητα, το εθνικό μας κλέος και τα φωτοστέφανα που πήραν φωτιά πάνω στα κεφάλια μας, τη μοναξιά μας, την άδεια μας φλυαρία, τη συναισθηματική μας βουλιμία, την υπαρξιακή μας γύμνια. Επάνω στη σκηνή του Rex στήνεται ένα παροξυσμικό γλέντι απ᾽ όπου όλοι προσπαθούν να δραπετεύσουν αλλά κανένας δεν μπορεί. Ένα ναρκισσιστικό ντερλίκωμα που, όταν ολοκληρώνεται, αφήνει τους συνδαιτημόνες πιο άδειους απ’ όταν ξεκίνησαν, με την ψυχή τους –μια ακόρεστη τρύπα που χάσκει– ανέγγιχτη, ζητιάνα, πεινασμένη και ανυπόφορη. Η βραδιά τελειώνει αλλά οι λογαριασμοί μένουν ανοιχτοί, αφού δεν βρέθηκε κανείς να τους πληρώσει.

«Η τέχνη πρέπει να ανανεώνεται. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να πυρποληθεί» σημειώνει ο σκηνοθέτης. Ένας σπουδαίος πολυσυλλεκτικός θίασος συναντιέται στη σκηνή για μια μουσική παράσταση με άρωμα Επιδαύρου, έναν «εθνικό» σαρκασμό για την Ελλάδα, την αλαζονεία και την ασημαντότητά μας, μια σαρκαστική κωμωδία για την αληθινή τραγωδία που συμβαίνει όχι στο θέατρο, αλλά εκεί έξω, στη ζωή.

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Νίκος Καραθάνος

Κείμενο: Λένα Κιτσοπούλου, Γιάννης Αστερής

Δραματουργική επεξεργασία: Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου

Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη

Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Κίνηση: Αμάλια Μπένετ

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Φωτισμοί: Φελίς Ρος

Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Πούλιος

Βίντεο-βοηθός σκηνοθέτη: Ορέστης Σταυρόπουλος

Βίντεο-βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Σταυρόπουλος

Βοηθός φωτίστριας: Χάρης Δάλλας

Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά

Διανομή με αλφαβητική σειρά

Χάρις Αλεξίου, Θανάσης Αλευράς, Βασιλική Δρίβα, Γιώργος Ζιάκας, Νίκος Καραθάνος, Έμιλυ Κολιανδρή, Γιάννης Κότσιφας, Ιώ Λατουσάκη, Χρήστος Λούλης, Ζέτα Μακρυπούλια, Ιωάννα Μαυρέα, Ηλέκτρα-Αποστολία Μπαρούτα, Κώστας Μπερικόπουλος, Ιωάννα Μπιτούνη, Βασίλης Παπαβασιλείου, Πάνος Παπαδόπουλος, Έλλη Πασπαλά, Άγγελος Τριανταφύλλου, Γιώργος Φασουλάς, Δανάη-Αρσενία Φιλίδου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Μουσικοί επί σκηνής: Σοφία Ευκλείδου, Βασίλης Μαντζούκης, Κώστας Νικολόπουλος

Δημήτρης Τίγκας, Ελευθερία Τόγια

Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Καπλανίδης