Ο Θίασος

Παραγωγή: Ελλάδα 1975 

Διάρκεια: 230 λεπτά

Είδος: Δράμα

* * * * *

Σκηνοθεσία: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Εύα Κοταμανίδου (Ηλέκτρα), Αλίκη Γεωργούλη (Μητέρα), Στράτος Παχής (Πατέρας), Μαρία Βασιλείου (Χρυσόθεμη), Βαγγέλης Καζάν (Αίγισθος), Πέτρος Ζαρκάδης (Oρέστης), Κυριάκος Κατριβάνος (Πυλάδης), Γρηγόρης Ευαγγελάτος (Ποιητής), Γιάννης Φύριος (ακορντεονίστας), Νίνα Παπαζαφειροπούλου (γριά), Αλέξης Μπούμπης (γέρος), Θάνος Γραμμένος, Κώστας Στυλιάρης, Γιώργος Βερλής, Κώστας Μανδήλας, Γιώργος Τσιφός, Ιάκωβος Παϊρίδης, Τάκης Δουκάκος, Μαίρη Ανδροπούλου.

ΣΥΝΟΨΗ: Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952, ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση του βουκολικού δράματος του Περεσιάδη «Γκόλφω, η βοσκοπούλα». Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου (που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ίδιας οικογένειας) πλέκονται αξεδιάλυτα. Από τη μια παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Μεταξά, την έναρξη του πολέμου, την ιταλική εισβολή, τη γερμανική κατοχή, την Απελευθέρωση, την άφιξη των συμμάχων (Άγγλων αρχικά και Αμερικανών στη συνέχεια), την καταπίεση των «αριστερών» αγωνιστών και τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μέχρι τις εκλογές του 1952 όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Από την άλλη, οι περιπέτειες της οικογένειας του Oρέστη, της αδελφής του, του πατέρα του, της μητέρας του και του εραστή της, παραπέμπουν στον κεντρικό πυρήνα του μύθου των Ατρειδών. 

Η τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, από  09/02 σε επανέκδοση από τη NEW STAR, μέσα στα πλαίσια του αφιερώματος «2023,Έτος Θ. Αγγελόπουλου» που διοργανώνει η NEW STAR σε συνεργασία με την οικογένεια του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Κάθε μήνα θα προβάλλεται και μία ταινία του Δημιουργού, Δεκέμβριος 2022 -  Δεκέμβριος 2023. 

Διανομή: New Star 

Αποκλειστικά στο STUDIO new star art cinema 

Επόμενες προβολές:

ΠΕΜΠΤΗ 16/2,

ΣΑΒΒΑΤΟ 18/2,

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/2 και

ΔΕΥΤΕΡΑ 20/2

και ώρα 16.15 

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία :    Θόδωρος Αγγελόπουλος

Παραγωγή :      Γιώργος Παπαλιός

Διεύθυνση παραγωγής: Στέφανος Βλάχος

Σενάριο-Διάλογοι: Θόδωρος Αγγελόπουλος

Μουσική : Λουκιανός Κηλαηδόνης

Τραγούδι : Δημήτρης Καμπερίδης, Ιωάννα Κιουρτσόγλου, Κώστας Μέσαρης, Νένα Μεντή

Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιώργος Αρβανίτης

Βοηθός διευθυντή φωτογραφίας: Βασίλης Χριστομόγλου

Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας

Μοντάζ : Γιώργος Τριανταφύλλου, Τάκης Δαυλόπουλος

Σκηνογραφία    : Μικές Καραπιπέρης

Διανομή : Papalios Productions

Πρώτη προβολή : 27 Σεπτεμβρίου 1975 (Ελλάδα)

Κυκλοφορία : 17 Ιανουαρίου 2006 (DVD)

Διάρκεια : 230΄

Προέλευση : Ελλάδα

Γλώσσα : ελληνική, αγγλική, γερμανική

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Ο Θίασος είναι ελληνική δραματική κινηματογραφική ταινία του 1975, σε σκηνοθεσία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Υπήρξε η τρίτη κατά σειρά μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη και κατατάσσεται στις σημαντικότερες δημιουργίες του. Εντάσσεται στην «τριλογία της Ιστορίας» του Αγγελόπουλου και αποτελεί το δεύτερο μέρος της που έπεται της ταινίας Μέρες του '36 και προηγείται των Κυνηγών. 

Παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1975, όταν μπροστά στα ταμεία του Κρατικού παρουσιάσθηκε ο μεγαλύτερος αριθμός θεατών σε όλη την ιστορία του Φεστιβάλ. Κατά την προβολή της, η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη με πολυάριθμους όρθιους θεατές που στο τέλος αποθέωσαν τον Αγγελόπουλο, ενώ η ταινία έλαβε συνολικά επτά βραβεία. 

Η ταινία επρόκειτο να συμμετάσχει επισήμως στο φεστιβάλ των Καννών την ίδια χρονιά, όμως η τότε συντηρητική κυβέρνηση επιδίωξε και κατάφερε να αποτρέψει κάτι τέτοιο, καθώς η ταινία αφηγείται τη σύγχρονη ελληνική ιστορία από αριστερή-μαρξιστική σκοπιά. 

Αν στην Αναπαράσταση υπάρχει ένα μόνο πλάνο σεκάνς κι αυτό με ακίνητη κάμερα και στις Μέρες του ΄36 τα πλάνα σεκάνς πολλαπλασιάζονται και γράφονται με κινούμενη κάμερα (τράβελινγκ ή κυκλικά πανοραμίκ), στον Θίασο για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, ένα πλάνο σεκάνς γίνεται ο αδιαίρετος εκείνος χώρος μέσα στον οποίο συνδέονται δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές και ενώνονται διαφορετικές εποχές. Χαρακτηριστικότερο όλων το πλάνο σεκάνς της αποχώρησης των ταγματασφαλιτών από το κέντρο διασκέδασης την πρωτοχρονιά του 1946. 

Τα πλάνα σεκάνς του Θίασου, είτε μεταβάλουν τον ιστορικό χρόνο είτε όχι, είτε γράφονται με κινούμενη κάμερα είτε όχι, σε συνδυασμό με τους νεκρούς χρόνους, περιορίζουν στο ελάχιστο το μοντάζ, τόσο την αφηγηματική του (βλέπε κλασσικός κινηματογράφος), όσο και την ιδεολογική του (βλέπε Αϊζενστάιν) λειτουργία.

Συμπερασματικά και στις 4 περίπου ώρες που διαρκεί η ταινία η σκηνοθεσία δεν επιχειρεί να παρασύρει τον θεατή, αλλά δίνοντας του τον αναγκαίο χρόνο τον προτρέπει να προβληματιστεί και να αποφασίσει τι είναι αυτό που είδε. 

Αν στην Αναπαράσταση ο χρόνος λειτουργεί σαν εκκρεμές και στις Μέρες του ΄36 ακολουθεί την διαδοχικότητα των γεγονότων αλλά με παύσεις (σαν σήματα μορς), στον Θίασο έχουμε την συγχώνευση και υπέρβαση σε ανώτερο επίπεδο των δύο παραπάνω λειτουργιών. 

Στον Θίασο έχουμε άλματα στο χρόνο και αναχρονισμούς με τέτοιο τρόπο (βλέπε σκηνοθεσία), ώστε οι διαφορετικές εποχές ή χρονικές στιγμές να συνομιλούν μεταξύ τους αδιαμεσολάβητα (σαν καρδιογράφημα). Εδώ ο χρόνος διαστέλλεται και συστέλλεται, συμπλέκεται με τον χώρο λειτουργώντας τελικά ως τέταρτη διάσταση.

Έτσι η ταινία ξεκινά με ένα χρονικό άλμα από το 1952 στο 1939 και τελειώνει με ένα αντίστοιχο άλμα από το 1952 στο 1939.