22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου: Emmanuelle La Grecque
Δεν είναι η πρώτη φορά που μας επισκέπτεται η αγαπημένη Γαλλίδα σταρ, πάντα όμως είναι καλοδεχούμενη και με το παραπάνω, αφού όπως δήλωσε και η ίδια στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε την περασμένη Παρασκευή «Η γυναίκα της ζωής μου ήταν η Ελληνίδα γιαγιά μου!».
Όπως διευκρίνισε μεταξύ άλλων «Η καρδιά μου χτυπά και ελληνικά. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια όπου όλοι μιλούσαν ελληνικά. Η γιαγιά μου τα μιλούσε και με τη δική της μαμά και με τη δική μου. Δυστυχώς, εγώ ανήκω στην τρίτη γενιά που δεν μιλάει τη γλώσσα, όμως όλες οι παιδικές μου αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με αυτήν. Ακόμα θυμάμαι φράσεις της όπως "κοκόνα μου", "τι όμορφη που είσαι", Η γιαγιά μου έφυγε 107 ετών, αλλά συνεχίζει να με συνοδεύει στο ταξίδι μου εδώ».
‘Ηταν ένα υπέροχο ηλιόλουστο απόγευμα στο Saint George Lycabettus, με την εντυπωσιακή Εμανουέλ να απαντάει υπομονετικά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων αν και δήλωσε ότι αισθάνεται άβολα όταν μιλάει εκτός κειμένου, πόσο μάλλον που ήταν αναγκασμένη να φοράει σκούρα γυαλιά λόγω επιπεφυκίτιδας από την αφρικάνικη σκόνη που είχε κατακλύσει την πόλη.
Πρωταγωνίστρια του L’Enfer και πολλών άλλων σπουδαίων γαλλικών ταινιών αλλά και με σημαντική παρουσία στη θεατρική σκηνή, η διάσημη σταρ βρίσκεται στη χώρα μας, προσκεκλημένη του Γαλλικού Ινστιτούτου με αφορμή το 22ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου στο οποίο έχει αναλάβει χρέη προέδρου της κριτικής επιτροπής. Του κινηματογράφου που όπως δήλωσε της έσωσε τη ζωή, του επαγγέλματος του οποίου αγάπησε τον πυρήνα του αλλά όχι και τα λοιπά αξεσουάρ που το συνοδεύουν. Έχοντας περάσει εδώ και κάμποσο καιρό τα 50, δήλωσε ότι στρέφεται πλέον πιο συχνά στο θέατρο γιατί είναι «μια μορφή τέχνης που επιτρέπει στις γυναίκες να συνεχίσουν να έχουν ωραίους ρόλους αφού περάσουν τα 50, σε αντίθεση με το σινεμά».
Όσον αφορά τη νέα της ταινία «Πάρε με αγκαλιά/L'Etreinte» η οποία προβάλλεται στο πανόραμα του φεστιβάλ, μας δήλωσε ότι είχε μια σπουδαία ευκαιρία να υποδυθεί μια γυναίκα στην ηλικία της, κάτι που συμβαίνει σπάνια. «Ουσιαστικά μέσα από αυτήν την ταινία, όπου υποδύομαι μια πενηντάρα, είναι σα να καλούμαι να πάω στην κηδεία του image μου και είναι μια χαρά αυτό! Είμαι εδώ για να σας διαβεβαιώσω ότι και στα 50 είμαστε πάρα πολύ ζωντανοί!».
Γνωστή για τις προοδευτικές απόψεις της δεν μάσησε τα λόγια της τόσο για την τρέχουσα πολιτική ορθότητα την οποία δήλωσε ότι απεχθάνεται, όσο και για το σινεμά των δημιουργών από το οποίο αναδείχθηκε και το οποίο διατρέχει κίνδυνο εξαφάνισης αφού εκείνοι που παίρνουν τις αποφάσεις για τις ταινίες που θα γυριστούν δεν το στηρίζουν όσο θα έπρεπε. Δήλωσε επίσης ότι την ενδιαφέρει πλέον το πέρασμα από την άλλη πλευρά της κάμερας και ήδη ετοιμάζει σαν σκηνοθέτης ένα ντοκιμαντέρ με πολύ δύσκολο θέμα, την αιμομιξία, για το οποίο δεν θέλησε να επεκταθεί επί του παρόντος. Επίσης, μεγάλη πρόκληση θεωρεί την επιβίωση των κινηματογραφικών αιθουσών, οι οποίες απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς το κοινό στρέφεται ολοένα και περισσότερο στις πλατφόρμες. Όπως διευκρίνισε και η ίδια στη διάρκεια της πανδημίας απέκτησε όπως όλοι νέες συνήθειες, ξεκινώντας να παρακολουθεί σειρές, έχοντας ανάγκη να έρθει σε επαφή με την τέχνη. «Τίποτα όμως δεν μπορεί να υποκαταστήσει το δυνατό αίσθημα κοινότητας που όλοι νιώθουμε μέσα στη σκοτεινή αίθουσα και νομίζω ότι στο τέλος αυτό θα υπερισχύσει».
Όσον αφορά τα καθήκοντα της ως πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, είπε ότι το εκλαμβάνει ως μία υπέροχη ευθύνη. «Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που είμαι μέλος μιας κριτικής επιτροπής, έχω αναλάβει αυτόν τον ρόλο στο Φεστιβάλ των Καννών, όταν Πρόεδρος ήταν ο Κουέντιν Ταραντίνο, έχω επίσης υπάρξει πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Αμερικανικού Κινηματογράφου στη Ντοβίλ». Και συμπλήρωσε ότι, όπως είχε πει τότε ο Ταραντίνο «Είμαστε επαγγελματίες του κινηματογράφου, αλλά ας αφήσουμε την καρδιά μας να χτυπήσει για την ταινία που θα μας συγκινήσει».
Ένα άλλο καθήκον που δεν ξέχασε στο ταξίδι της στη χώρα μας ήταν να βρεθεί στο πλευρό των ασυνόδευτων μικρών προσφύγων, ένα καθήκον που είχε ασκήσει με επιτυχία παλιότερα ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Unicef. Στην Ελλάδα επισκέφτηκε την ΜΚΟ «The Home Project», η οποία καλύπτει τις ανάγκες παιδιών προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα ασυνόδευτα, έχοντας ανοίξει 14 ξενώνες, που φιλοξενούν παιδιά από 5 έως 18 ετών. Εξάλλου συμμετείχε και σε ένα φιλανθρωπικό γκαλά τα έσοδα του οποίου θα διατεθούν στη συγκεκριμένη οργάνωση.
Το Φεστιβάλ συνεχίζεται μέχρι και τις 6 Απριλίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.