Oscars 2022: Κοντσέρτο για μια φάπα και λοιπές ιστορικές στιγμές…

Από τον ΤΑΣΟ ΝΤΕΡΤΙΛΗ

Μια τελετή που επιτέλους παρουσίασε την πολυπόθητη αύξηση θεαματικότητας στο βωμό της οποίας θυσιάστηκαν οκτώ οσκαρικές κατηγορίες, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών και βέβαια δημιουργώντας κακό προηγούμενο.

Σχεδόν 15 εκατομμύρια τηλεθεατές φέτος έναντι 10 εκατομμυρίων για την περσινή «κατεψυγμένη» σχεδόν υπαίθρια τελετή, αλλά πολύ μακριά ακόμη από τα 30 εκατομμύρια τηλεθεατών παλαιότερων απονομών. Αν αυτό είναι μόνο που απασχολεί την Ακαδημία, με γεια τους με χαρά τους, ούτως ή άλλως οι πλατφόρμες κάνουν πλέον παιχνίδι στο Χόλιγουντ. Αν πάλι ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την παλιά αίγλη μιας καλλιτεχνικής βιτρίνας για την κινηματογραφική βιομηχανία, κάτι διαφορετικό θα πρέπει να σκεφθούν.

Φυσικά το μόνο που απασχολεί αυτή τη στιγμή όλη την κινηματογραφική και όχι μόνο υφήλιο είναι το περιβόητο χαστούκι του Γουίλ Σμιθ στον παρουσιαστή Κρις Ροκ επειδή, με ένα κακόγουστο (και μάλλον κακόβουλο όπως ψιθυρίζεται) αστείο, πρόσβαλε την σύζυγό του Τζέιντα που αντιμετωπίζει ένα σοβαρό αυτοάνοσο νόσημα. Το αρχικό σοκ διαδέχθηκαν σπασμωδικές κινήσεις, τυπικές συγνώμες, πέσιμο του Twitter από τα παγκόσμια σχόλια και δημιουργία στρατοπέδων υπέρ και κατά. Από τη μια έχουμε την άποψη μιας αυθόρμητης κίνησης ιπποτισμού κι από την άλλη μια χουλιγκάνικη κίνηση αυτοδικίας ενός διάσημου αλητάμπουρα. Η ουσία είναι ότι παρά τη βιαστική συγκάλυψη του γεγονότος η ζημιά έχει ήδη γίνει τόσο στη βιτρίνα αξιοπρέπειας ενός θεσμού όσο και στην εικόνα της μαύρης κοινότητας προς τα έξω με μια κίνηση-βούτυρο στο ψωμί των σκληροπυρηνικών κύκλων ρατσισμού στις ΗΠΑ. Ο Γουίλ Σμιθ βρήκε μεγάλη υποστήριξη και πολλοί είπαν ότι έτσι τα λύνουν τα θέματα τους στη Φιλαδέλφεια. Που να δουν στη Νέα Φιλαδέλφεια πως θα τα έλυναν.

Κι έτσι πήγε περίπατο η πολιτική ορθότητα για την πιο αδιάφορη οσκαρική περίοδο των τελευταίων ετών καθώς η σαστισμένη Αμερικάνικη Ακαδημία ετοιμάζεται εκ των υστέρων «να επανεξετάσει την κατάσταση».

Και τα βραβεία; Who cares!!! Ο Αμερικάνικος τύπος μιλά για βραβεύσεις που σηματοδοτούν ιστορικές αλλαγές, εμείς βλέπουμε πλατφόρμες να μπουκάρουν κανονικά και να κάνουν παιχνίδι. Όπως είχαμε προβλέψει το Oscar Καλύτερης ταινίας πήγε στο CODA, το οποίο κέρδισε και τις τρεις του υποψηφιότητες, αφήνοντας με το βραβείο σκηνοθεσίας μόνο (για τη Τζέιν Κάμπιον) την Εξουσία του Σκύλου του Netflix. Εξάλλου και τις δύο υποψηφιότητές της εξαργύρωσε σε βραβεία και η ταινία με την Τζέσικα Τσάστειν The Eyes of Tammy Faye (α΄ γυναικείος ρόλος και μακιγιάζ). Για πρώτη φορά βασικές ταινίες που βραβεύτηκαν δεν είναι άμεσα διαθέσιμες στη χώρα μας. Τόσο το CODA βρίσκεται στο μη διαθέσιμο Apple TV όσο και το The Eyes of Tammy Faye δεν βρήκε τελικά διανομή. Όλα τα, λεγόμενα τεχνικά, βραβεία πήγαν δικαίως στο Dune, καθιστώντας ακόμα πιο ηχηρή την απουσία του Ντενί Βιλνέβ από την Οσκαρική 5άδα σκηνοθεσίας.

Ακολουθεί η λίστα των νικητών:

Καλύτερη ταινία:

“CODA,” Philippe Rousselet, Fabrice Gianfermi, Patrick Wachsberger

Αναμενόμενο αφού οι παραγωγοί το ψήφισαν ως καλύτερη ταινία. Μια ιστορία με κωφάλαλους πάντα συγκινεί, πόσο μάλλον όταν είναι καλοφτιαγμένη.

Σκηνοθεσία:

Jane Campion (“The Power of the Dog”)

Φαβορί ήταν ούτως ή άλλως.

Α΄ Ανδρικός Ρόλος:

Will Smith (“King Richard”)

Και τώρα που λύσσαξε και τα κατάφερε να το πάρει, θα πρέπει να σχεδιάσει νέα καμπάνια για να ξεπεράσει τη βλακεία του στην τελετή απονομής.

Β΄ Ανδρικός Ρόλος:

Troy Kotsur (“CODA”)

Όπως το είχαμε προβλέψει. Ο Troy Kotsur είναι ο δεύτερος μόλις βωβός ηθοποιός στην Ιστορία του Θεσμού μετά τη Marlee Matlin το 1986. Συγχαρητήρια για την επιτυχία του.

Α΄ Γυναικείος Ρόλος:

Jessica Chastain (“The Eyes of Tammy Faye”)

Η μεγάλη κυρία του Χόλιγουντ δικαιώνεται και τυπικά για μια ένδοξη μέχρι τώρα καριέρα που έχει ακόμη πολλά να προσφέρει.

Β΄ Γυναικείος Ρόλος

Ariana DeBose (“West Side Story”)

Αυτό που λέμε, Θεάρα!!! Ήρθε και σάρωσε από την αρχή.

Διασκευασμένο Σενάριο:

“CODA,” screenplay by Siân Heder

Είχαμε προβλέψει την Χαμένη Κόρη αλλά το CODA που πήρε το βραβείο της ένωσης σεναριογράφων είναι ένα crowd pleaser.

Πρωτότυπο Σενάριο:

“Belfast,” written by Kenneth Branagh

Όπως προβλέψαμε, ο Κένεθ Μπράνα είχε κλειδώσει το βραβείο.

Καλύτερη animated ταινία:

“Encanto,” Jared Bush, Byron Howard, Yvett Merino, Clark Spencer

Καλύτερη Φωτογραφία:

 “Dune,” Greig Fraser

Επίτευγμα !

Καλύτερο Production Design:

“Dune,” production design: Patrice Vermette; set decoration: Zsuzsanna Sipos

Είχαμε κάνει μια παρακινδυνευμένη πρόβλεψη για το Nightmare Alley. Χαρήκαμε που διαψευστήκαμε.

Καλύτερα Κοστούμια:

“Cruella,” Jenny Beavan

Το προβλέψαμε κι αυτό. Ένα επίτευγμα για τη Τζένι Μπίβαν!

Καλύτερο Μοντάζ:

“Dune,” Joe Walker

Είχαμε προβλέψει King Richard, δεν πειράζει, χάσαμε…

Καλύτερο makeup και hairstyling:

“The Eyes of Tammy Faye,” Linda Dowds, Stephanie Ingram & Justin Raleigh

Είχαμε σκεφτεί το House of Gucci, που ήταν η μοναδική του υποψηφιότητα.

Καλύτερος Ήχος:

“Dune,” Mac Ruth, Mark Mangini, Theo Green, Doug Hemphill, Ron Bartlett

Η ταινία προβάλλεται ακόμη, δείτε τη σε αίθουσα με ήχο Dolby Atmos

Καλύτερα Οπτικά Εφέ: 

“Dune,” Paul Lambert, Tristan Myles, Brian Connor & Gerd Nefzer

Θέλει και επεξήγηση;

Καλύτερο ντοκιμαντέρ:

“Summer of Soul (…Or, When the Revolution Could Not Be Televised),” Ahmir “Questlove” Thompson, Joseph Patel, Robert Fyvolent & David Dinerstein

Το ντοκιμαντέρ που αγάπησαν  όλες οι ενώσεις

Καλύτερο ντοκιμαντέρ Μικρού μήκους:

“The Queen of Basketball,” Ben Proudfoot

Καλύτερη Διεθνής ταινία:

“Drive My Car” (Japan)

Ήδη χαλάει ο κόσμος στην Ιαπωνία. Εμείς θα περιμένουμε να το δούμε το φθινόπωρο.

Καλύτερη μουσική:

“Dune,” Hans Zimmer

Καλύτερο τραγούδι:

“No Time To Die” / “No Time to Die,” music and lyric by Billie Eilish and Finneas O’Connell

Ένα Oscar για τη Μπίλι νωρίς νωρίς. Η Beyonce θα περιμένει.

Καλύτερη animated ταινία μικρού μήκους:

“The Windshield Wiper,” Alberto Mielgo, Leo Sanchez

Καλύτερη ταινία μικρού μήκους:

“The Long Goodbye,” Aneil Karia & Riz Ahmed

Είχαμε προβλέψει αυτό το θρίαμβο για τον Ριζ Άχμεντ: Το πιο ανερχόμενο όνομα στο Χόλιγουντ αυτή τη στιγμή βρίσκεται πίσω από αυτό το χρονικό.

Συνολικά δεν τα πήγαμε και άσχημα στις προβλέψεις μας: 16 στα 23, έχοντας προβλέψει όλα τα βασικά. Και του χρόνου με υγεία και καλύτερο σινεμά.

Επόμενος σταθμός της παγκόσμιας κινηματογραφικής βιομηχανίας: Festival des Cannes!