Μέγαρο Μουσικής: AnnexM – Ολοκλήρωση των εκθέσεων Ρουσσάκη-Στρούζα

Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Megaron, Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, Πρωτοχρονιάτικο γκαλά

Ολοκληρώνεται την Κυριακή 23 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών η παρουσίαση των δύο νέων παραγωγών του annexM, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Άννας Καφέτση, οι οποίες φιλοξενούνται στην Υπηρεσιακή Αυλή, τον εναλλακτικό εκθεσιακό χώρο του annexM, και στο Project Space.

Πρόκειται για τις ατομικές εκθέσεις Η αυλή των ηρώων του Κώστα Ρουσσάκη και 212 Μήδεια (Aφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο) της Στεφανίας Στρούζα σε επιμέλεια αντίστοιχα του Χρήστου Χρυσόπουλου και της Δάφνης Δραγώνα. Με την ευκαιρία των δύο εκθέσεων, τo κοινό έχει για πρώτη φορά απευθείας πρόσβαση από την οδό Κόκκαλη (είσοδος πάρκινγκ) στην Υπηρεσιακή Αυλή και στο Project Room, το οποίο θα λειτουργεί στο εξής σε διακριτή αίθουσα στο εσωτερικό της.

Κώστας Ρουσσάκης- Η αυλή των ηρώων

«Η έκθεση με τίτλο Η αυλή των ηρώων ξεκινάει με ένα διπλό κάλεσμα και μια συνάντηση, ενός γλύπτη κι ενός συγγραφέα. Η αρχική ιδέα προτείνει ως δημιουργικό κέντρισμα, στην τρέχουσα επετειακή συγκυρία, το μνημειακό τοπόσημο της Λεωφόρου Ηρώων στο Πεδίο του Άρεως.

Ο Κώστας Ρουσσάκης αποκρίνεται με στοχαστικότητα και λοξή ματιά. Αφουγκράζεται τον άγνωστο εσωστρεφή χώρο της Υπηρεσιακής Αυλής, καθώς επισκέπτεται ξανά και ξανά το δημόσιο αθηναϊκό πάρκο αναζητώντας στην οικεία τοπογραφία την εμβληματική μεταφορά της δικής του in situ εγκατάστασης. Ένα αρχιπέλαγος διάσπαρτων γλυπτικών κατασκευών, όπου με κρυπτικό τρόπο η φυσική και μνημειακή πραγματικότητα επιστρέφει μέσω εικονοσκοπίων ως μυθοπλασία/γραφή […].

Ο καλλιτέχνης μας καλεί σε μια στερεοσκοπική θέαση του μνημειακού συμπλέγματος και του φυσικού περιβάλλοντος του άλσους, κατά την οποία ο θεατής προσεγγίζει τη διπλά εικονιζόμενη πραγματικότητα ως ταυτόσημη και διαφορετική, παρούσα και συγχρόνως απομακρυσμένη, ως ασταθή, ρευστή, διφορούμενη πραγματικότητα που γεννά ερωτήματα και στοχασμό. Η κρυμμένη παρουσία των αποσπασματικών εικόνων επιβάλλει στη θέαση μια αναγνωστική συνθήκη. Φανερώνεται μέσα από την μοναδική ανάγνωση του μοναχικού επισκέπτη καθώς περιπλανιέται ανάμεσα στις επαναλαμβανόμενες ξύλινες κατασκευές που ληθαργούν σαν κλειστά βιβλία. Το μυστικό που περιβάλλει το έργο, είναι αυτή η επιστροφή στην εσωτερικότητα και την απομόνωση ως αναγκαία συνθήκη για να ξανασκεφτούμε την ανολοκλήρωτη σχέση του καθενός/μιας με την ιστορία, τον τόπο, τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο.»

Απόσπασμα από το προλόγισμα της Άννας Καφέτση στον κατάλογο της έκθεσης

Στεφανία Στρούζα - 212 Μήδεια (Αφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)

Ποια η σχέση της αντιηρωίδας Μήδειας με ένα μακρινό ουράνιο σώμα; Τι συμβαίνει όταν, μέσα από ένα καλλιτεχνικό έργο, ένας αστεροειδής αφηγείται μια ιστορία για τον πλανήτη; Τι φανερώνει για τη σχέση του ανθρώπου με τον περιβάλλοντα κόσμο ή για τη σχέση της Γης με το σύμπαν;

Αφορμή για τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση 212 Μήδεια (Αφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο) της Στεφανίας Στρούζα, αποτελεί η ευρύτερη έρευνα της καλλιτέχνιδος για τoν μύθο της Μήδειας καθώς και η ύπαρξη του αστεροειδούς με το όνομα 212 Μήδεια. Έχοντας μελετήσει τα έργα των Ευριπίδη, Πιερ Πάολο Παζολίνι και Χάινερ Μύλλερ, η Στρούζα προτείνει ένα σύγχρονο εικαστικό αφήγημα που φωτίζει τις συνδηλώσεις του μύθου με το φυσικό περιβάλλον. Στην έκθεση οι θεατές έχουν την ευκαιρία να δουν ένα σύνολο έργων που αποτελούνται από γλυπτά και ένα βίντεο. Παρουσιάζονται το γλυπτό 212 Medea (Perpetual Silence Prevails in the Empty Space of Capital), το οποίο αποτυπώνει ένα σώμα που μοιάζει ταυτόχρονα συμπαντικό, γεωλογικό και θηλυκό*, το γλυπτό 212 Medea (If only I had stayed the animal I was) που παραπέμπει στη σχέση του ανθρώπου με άλλα έμβια όντα, καθώς και τα κεραμικά SPK-ID 2000212 (Α880 CA) που έχουν τη μορφή θραυσμάτων κοσμικής ύλης. Με τα γλυπτά αυτά, όπως και με το βίντεο Monologue (Medean Remix), η καλλιτέχνις προκαλεί μια συζήτηση που αφορά ταυτόχρονα στην πλανητική κρίση και την έμφυλη βία καθώς και σε μορφές αντίστασης και αναδημιουργίας.