Supernova - Σούπερνοβα

 

Παραγωγή: Βρετανία – 2020 

Διάρκεια: 95 λεπτά 

Είδος: Δράμα 

* * ½ 

Σκηνοθεσία: Harry MacQueen 

Πρωταγωνιστούν: Colin Firth, Stanley Tucci, Pippa Haywood, Peter MacQueen, Nina Marlin, Ian Drysdale, Sarah Woodward, James Dreyfus      .

ΣΥΝΟΨΗ: Ο Σαμ και ο Τάσκερ έχουν ζήσει μαζί είκοσι χρόνια και τώρα είναι περισσότερο ερωτευμένοι από ποτέ. Αλλά εδώ και δύο χρόνια, από τότε που ο Τάσκερ διαγνώστηκε με άνοια σε πρώιμο στάδιο, η ζωή τους έπρεπε να αλλάξει. Καθώς η κατάσταση του Τάσκερ επιδεινώνεται, ο Σαμ αναγκαστικά θέτει τη ζωή του σε αναμονή για να φροντίσει τον σύντροφό του. Αποφασίζουν λοιπόν να σχεδιάσουν ένα ταξίδι, ώστε ο Τάσκερ όσο είναι σε θέση να ταξιδέψει, να ξαναδεί φίλους και συγγενείς και να ξαναβρεθεί στα μέρη που έχει αγαπήσει. Ένα ταξίδι μνήμης που θα τους φέρει αντιμέτωπους με την ίδια τη ζωή τους…

Συγκινητικό, πολιτικά ορθό και εύστοχο δράμα δρόμου με δύο παραδεισένιες ερμηνείες και μπόλικη φροντίδα στη δημιουργία του, όπως εξάλλου θα ήταν αναμενόμενο από μια αξιοπρεπή βρετανική παραγωγή, το φιλμ του Χάρι Μακουίν πάσχει δυστυχώς από αυτό που θα έπρεπε να αποφύγει: προβλεψιμότητα. Όσο κι αν θαυμάζεις τους δύο υπέροχους πρωταγωνιστές καθώς δίνουν ζωή σε μια σχέση βαθιάς αγάπης και τρυφερότητας, όσο κι αν είναι επιτυχημένη η ταύτιση του ενός ήρωα με ένα αστέρι που σβήνει εκρηκτικά (όπως η σούπερνοβα του τίτλου), όσο φροντισμένη κι αν είναι η παραγωγή, ο θεατής είναι μοιραίο να κοιτάξει το ρολόι του…Μεγάλο μειονέκτημα αυτό για ταινία σε μεγάλη οθόνη. Καλογραμμένο και αξιοπρεπές το φιλμ, δεν παύει να έρχεται «δεύτερο» σε σχέση με πρόσφατες παρεμφερείς ταινίες όπως το Still Alice που χάρισε το Oscar στη Τζουλιάν Μουρ ή και το παλιότερο και πολυπαιγμένο Ημερολόγιο…

Διανομή: Filmtrade & Tanweer 

Από 27.05.21 στους κινηματογράφους  

 

Σημείωμα του σκηνοθέτη Ηarry Macqueen

(από τα production notes)

«Το 2015, στο κοντινό μου περιβάλλον συνέβησαν δύο γεγονότα σχεδόν ταυτόχρονα: τον Φεβρουάριο μία συνάδελφος, η οποία είχε γίνει απόμακρη και σταδιακά κακή στη δουλειά της, απολύθηκε και σε έξι μήνες πέθανε. Λίγες μέρες αργότερα μια στενή φίλη αναγκάστηκε να βάλει τον πατέρα της σε ένα ίδρυμα φροντίδας, εκείνος ήταν μόλις 60 ετών.

Μετά από λίγο καιρό, είδα ένα ντοκιμαντέρ που με συγκίνησε όσο τίποτε άλλο. Αφορούσε έναν 65χρονο Βρετανό άνδρα στην κλινική Dignitas στην Ελβετία, όπου -στο πλάι της συζύγου του 40 ετών-  νόμιμα έπαυσε τη ζωή του.

Ο άντρας στο ντοκιμαντέρ, η συνάδελφός μου και ο πατέρας της φίλης μου, είχαν  πρώιμη άνοια που είχε εκδηλωθεί με διαφορετικούς τρόπους. Αυτές οι εμπειρίες με έκαναν να θέλω να μάθω περισσότερα ειδικά για αυτήν την διαταραχή, καθώς και για την επιχειρηματολογία σχετικά με τις επιλογές που έχουμε όταν φτάνουμε στο τέλος της ζωής – ένα debate που εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να διεξάγεται σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο.

Η ταινια Σουπερνόβα είναι το αποτέλεσμα μιας μακράς και συναρπαστικής ερευνητικής διαδικασίας. Για μια περίοδο τριών ετών, συνεργάστηκα στενά με κορυφαίους ειδικούς για την άνοια στο Ηνωμένο Βασίλειο στο UCL και το Wellcome Trust, και με πολλούς ανθρώπους και οικογένειες που επλήγησαν από την πάθηση, και πέρασα αρκετό χρόνο με ανθρώπους που έκτοτε έχουν πεθάνει, είτε από την άνοια είτε και επειδή αυτοκτόνησαν - κρυφά και δημόσια. Έτσι, είδα τις επιπτώσεις από πρώτο χέρι. Ήταν μια από τις πιο έντονες και σημαντικές εμπειρίες της ζωής μου.

Οι χαρακτήρες και τα θέματα της ταινίας αντικατοπτρίζουν την προσπάθειά μου να δικαιώσω αυτούς τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους με αληθινό και αυθεντικό  τρόπο, να τοποθετήσω μια ανιδιοτελή, στοργική σχέση στο πλαίσιο ενός άμεσου μέλλοντος,  του οποίου η ισορροπία είναι εύθραυστη. Από την αρχή η επιθυμία μου ήταν να φτιάξω μια υποστηρικτική, ισχυρή, προκλητική και επίκαιρη ταινία για το τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για τους ανθρώπους που αγαπάμε.

Η ταινία Σουπερνόβα είναι μια ρομαντική, αυθεντική, μοντέρνα ιστορία αγάπης. Είναι μια οικεία, αυτόνομη ιστορία που διερευνά μερικά από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα ερωτήματα: πώς ζούμε, πώς αγαπάμε, πώς χαμογελάμε, ακόμη και όταν πλησιάζουμε στο τέλος μας.»