Celia Daskopoulou: εικόνες από την έκθεση στην CAN gallery

CAN gallery, Celia Daskopoulou

Συμμορφούμενη με τα προληπτικά μέτρα κατά του κορονωϊού η γκαλερί CAN θα παραμείνει προσωρινά κλειστή μέχρι νεωτέρας. Ωστόσο η σημαντική τρέχουσα έκθεση, αφιερωμένη στην πρωτοποριακή ζωγράφο Σίλεια Δασκοπούλου είναι εφεξής διαθέσιμη διαδικτυακά τόσο από το site της γκαλερί όσο και από το διεθνές διαδικτυακό δίκτυο τέχνης Artsy.

Η έκθεση

Celia DASKOPOULOU (1936-2006) Men and Motorcycles

Όταν η Μπουλγουρά(*) είχε ρωτήσει την Δασκοπούλου εάν θέλει να γραφτεί στο καλλιτεχνικό σωματείο Ελληνίδων, με προσποιητή κατάπληξη εκείνη της είχε απαντήσει: "Μα δεν έχω τίποτα εναντίον των αντρών!"

(*) Εύα Μπουλγουρά: σημαντική Ελληνίδα ζωγράφος του 20^ου αιώνα (1917-2000).

Η Σίλεια Δασκοπούλου έμεινε στην ιστορία «σαν η γυναίκα που ζωγραφίζει γυναίκες, καθαρά, επίκαιρα και μοναχικά». Μέχρι το τέλος της ζωής της το 2006 η καλλιτέχνις παρήγαγε σχεδόν αποκλειστικά πορτρέτα γυναικών τα οποία αντανακλούσαν είτε τους συμβατικούς κοινωνικούς τους ρόλους, είτε την ψυχολογική τους κατάσταση. Το έργο της Δασκοπούλου στήριξε συστηματικά με ατομικές εκθέσεις από το 1962 έως και το 2000 η γκαλερί Νέες Μορφές. Όσο ζούσε, η δουλειά της εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από κοινό και κριτικούς ως μια από τις αυθεντικότερες (γυναικείες) φωνές στην ελληνική ζωγραφική.

Με στόχο να ολοκληρώσει την προσπάθεια για την επανεκτίμηση του έργου της, αλλά και να φωτίσει την ερμηνεία του μέσα από μία νέα, μετα-φεμινιστική σκοπιά, η γκαλερί CAN διοργανώνει για δεύτερη φορά ατομική έκθεση της Δασκοπούλου παρουσιάζοντας αυτή τη φορά εξαιρετικά σπάνια έργα που αποτελούνται ως επί το πλείστων από πορτρέτα ανδρών της δεκαετίας του '80.

Η Ζωγράφος

H Σίλεια Δασκοπούλου γεννήθηκε το 1936 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε με υποτροφία στην ΑΣΚΤ, αποφοιτώντας με έπαινο το 1960. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι με σκοπό να ακολουθήσει εκεί ελεύθερες σπουδές πάνω στη ζωγραφική. Στην πρώτη της ατομική έκθεση που διοργανώθηκε το 1962, τα θέματά της ήταν τοπιογραφικά με πολύ έντονα χρώματα και εξπρεσιονιστικό ύφος. Το 1970, όταν επέστρεψε από το Παρίσι, η τέχνη της είχε αλλάξει τελείως κατεύθυνση και είχε γίνει ανθρωποκεντρική, με έμφαση στις γυναικείες μορφές. Τα πρόσωπά της σταδιακά σχηματοποιήθηκαν και τα εκφραστικά χαρακτηριστικά τους άρχισαν να θυμίζουν μάσκες. Συχνά, έδινε ειρωνικούς τίτλους στα πορτρέτα όπως H Μπεμπούλα, Η Χαμηλοβλεπούσα, Οι Γατούλες του Σεξ, Οι Αντίζηλες κλπ. «Κορόιδευα τις γυναίκες που βάφονται και περιποιούνται πολύ τον εαυτό τους» θα έλεγε χαρακτηριστικά το 1982. «Τα έργα αυτά είχαν ένα φεμινιστικό ύφος αλλά συγχρόνως και κωμικό». Λίγα χρόνια αργότερα η δουλειά της πήρε μία αναπάντεχη τροπή. Τα έργα που απεικόνιζαν τη γυναίκα με την αφύσικη μάσκα της ομορφιάς, που η ανδροκρατική κοινωνία έχει επιβάλει μέσα από τα διάφορα πρότυπα, αντικατέστησαν μία σειρά από πρόσωπα τα οποία γίνονταν ολοένα και πιο σκοτεινά και δραματικά, απόρροια των προσωπικών της εμπειριών ίσως και των ψυχικών της διακυμάνσεων. Η Σίλεια Δασκοπούλου απεβίωσε το 2006.

Κριτική παρουσίαση της έκθεσης στα Αγγλικά από τον William Summerfield διαθέσιμη στο παρακάτω Link http://thisistomorrow.info/articles/celia-daskopoulou