Ένα αριστουργηματικό «Σπασμένο Γυαλί» στο Θέατρο Πόλη

Άσπα Καλλιάνη, Γιάννης Βούρος, Παναγιώτα Βλαντή, Χάρης Σώζος, Βάσω Γουλιελμάκη, Άρθουρ Μίλλερ

Μετά τη µεγάλη επιτυχία που γνώρισε και τις σηµαντικές κριτικές που απέσπασε την προηγούμενη θεατρική σεζόν, το βραβευμένο με Olivier Award έργο του Άρθουρ Μίλλερ «Σπασμένο Γυαλί» (Broken Glass), επανήλθε στη σκηνή του θεάτρου ΠΟΛΗ, από τις 9 Οκτωβρίου 2019, σε εξαιρετική σκηνοθεσία της Άσπας Καλλιάνη και παραγωγή των Θεατρικών Επιχειρήσεων Τάγαρη.

Στο έργο αυτό που πρωτοανέβηκε το 1994, μια από τις τελευταίες και όπως αποδεικνύεται πιο σημαντικές και διαχρονικές δουλειές του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα, ψυχαναλύεται ένας Αμερικάνικος γάμος με φόντο την δίωξη των Εβραίων στη Ναζιστική Γερμανία, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα γνήσιο θεατρικό αριστούργημα, απόσταγμα πικρής σοφίας ενός 80χρονου τότε δημιουργού, που ξεφλουδίζει αργά και μεθοδικά το περιτύλιγμα αστικής αξιοπρέπειας που τυλίγει ένα μικροαστικό γάμο για να αποκαλύψει τον σαθρό και καταπιεστικό συνεκτικό ιστό πίσω από την βιτρίνα. Και για να τον χρησιμοποιήσει σαν αλληγορία ενός πολιτισμού που κτίστηκε με υλικά το Φόβο, την ανισότητα και την καταπίεση. Με ηρωίδα μια υπερευαίσθητη και καταπιεσμένη γυναίκα που παραλύει από απόγνωση για το κακό που συμβαίνει στον κόσμο και από μεγαλύτερη απόγνωση για την αδιαφορία και την έλλειψη ενσυναίσθησης που επιτρέπει στο κακό να γιγαντώνεται. Που το κακό που συμβαίνει στον κόσμο έρχεται να γίνει η θρυαλλίδα που ξεσπά πάνω της και παραλύει το σώμα της, αντικατοπτρίζοντας τη δική της κοινωνική καταπίεση.

Στο σπασμένο γυαλί ο Μίλερ αντιπαραβάλλει τον αντισημιτισμό της Ναζιστικής Γερμανίας του 1938 με τη μικροαστική Αμερική που αδιαφορεί κλεισμένη στο μικρόκοσμό της, θεωρώντας την Γερμανία κάτι μακρινό και ξένο. Επί της ουσίας θα μπορούσε να καταγγέλλει κάθε θηριωδία που περνάει στο ντούκου σε ένα σύγχρονο κόσμο που όσο πάει και γίνεται πιο αδιάφορος και κατακερματισμένος. Αν αυτό το έργο δεν είναι διαχρονικό και επίκαιρο όταν, ακόμη και τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις αράδες, λίγο πιο πέρα εξοντώνονται πληθυσμοί ολόκληροι, τότε δεν ξέρω ποιο είναι. Και βέβαια, ένα μεγάλο μπράβο αρμόζει στους παραγωγούς που αποφάσισαν να κοσμήσουν με αυτό το έργο την Αθηναϊκή Θεατρική Σκηνή.

Η Υπόθεση

Το 1938, την νύχτα των κρυστάλλων, τη θρυλική Kristallnacht, τότε που οι Ναζί έσπασαν 7μιση χιλιάδες καταστήματα Εβραίων, η Σύλβια Γκέλμπεργκ που ζει στη Νέα Υόρκη ξαφνικά παραλύει. Χωρίς κανένα παθολογικό αίτιο, μένει ακίνητη από τη μέση και κάτω. Μπορεί ένα κοινωνικό γεγονός να επηρεάσει τόσο την υγεία κάποιου; Ή μήπως η αιτία βρίσκεται στον γάμο της με τον Φίλιπ; Ο Δόκτωρ Χάιμαν θα σκάψει όσο πιο βαθιά αντέχει στα μυστικά της οικογένειας προκειμένου να την βοηθήσει. Αυτό όμως που θα βρει, μπορεί να μας βοηθήσει όλους.

Μια παράσταση ατμοσφαιρική με σπουδαίες, λεπτοδουλεμένες ερμηνείες, τόσο από την πάντα εκθαμβωτική Παναγιώτα Βλαντή ως Σύλβια και τον επιβλητικό Γιάννη Βούρο στο ρόλο του γιατρού όσο και από το ανανεωμένο τρίο συμπρωταγωνιστών τους. Ένας συγκλονιστικός Χάρης Σώζος στο ρόλο του Φίλιπ, συζύγου της Σίλβια, που καταφέρνει να προσδώσει στο χαρακτήρα του όλη την κωμικοτραγική αντιφατικότητα ενός ανθρώπου καταπιεστικού και ταυτόχρονα καταπιεσμένου και ανίκανου. Μια Βάσω Γουλιελμάκη σκέτη αποκάλυψη στο ρόλο της πραγματίστριας αλλά και γεμάτης πικρή σοφία Χάριετ, συζύγου του γιατρού και μια γλυκύτατη, εύθραυστη Ελίνα Μάλαμα στον ρόλο της αδελφής της Σύλβια που αναλαμβάνει τον άχαρο ρόλο της κοινωνικής απολογίας για την αποδοχή όλων αυτών των κοινωνικών συμβάσεων, όλων όσων μας κρατούν ακίνητους τη στιγμή που θα έπρεπε να δράσουμε. Όλους τους φόβους και τα μυστικά που μας κρατούν καθηλωμένους σε μια πραγματικότητα, μια σχέση, μια δουλειά που δεν μας ταιριάζει. Τους φόβους που είναι το καύσιμο της συντήρησης…