Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου: Η Τελετή Παράδοσης-Παραλαβής
Σήμερα πραγματοποιήθηκε στα γραφεία του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου η τελετή παράδοσης-παραλαβής της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη και του Γενικού Γραμματέα Σύγχρονου Πολιτισμού, Νικόλα Γιατρομανωλάκη.
Ο επί τριετία και μέχρι πρόσφατα Καλλιτεχνικός Διευθυντής Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος τόνισε μεταξύ άλλων στο λόγο του την ανάγκη της συνέχειας και της κουλτούρας παράδοσης της Διεύθυνσης ενός οργανισμού και μίλησε θερμά για την διάδοχό του Κατερίνα Ευαγγελάτου, για την οποία είπε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο Θέατρο.
Δείτε εδώ το βίντεο της εκδήλωσης, από τη σελίδα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου στο facebook: https://www.facebook.com/athepfestival/videos/1551915031612786/
Παρακάτω ολόκληρος ο λόγος του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου:
«Κυρία Υπουργέ, Κύριε Γ.Γ. Σύγχρονου Πολιτισμού, αγαπητοί δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου,
Σας καλέσαμε σήμερα εδώ, στο στρατηγείο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, για να υποδεχτούμε και να τιμήσουμε τη νέα Καλλιτεχνική Διευθύντρια, την Κατερίνα Ευαγγελάτου, σε μια τελετή παράδοσης που γίνεται με όρους υγιείς και συναδελφικούς.
Όταν ανέλαβα την καλλιτεχνική διεύθυνση του Φεστιβάλ, τον Απρίλιο του 2016, στην πρώτη Συνέντευξη Τύπου για το καλλιτεχνικό πρόγραμμα εκείνης της χρονιάς, είχα πει ότι εγώ δεν παρέλαβα τίποτα, σήκωσα τη σκυτάλη από το έδαφος και ότι θα ήθελα, όταν θα κλείσει ο δικός μου κύκλος στο Φεστιβάλ, να την παραδώσω εγώ στον επόμενο. Στη διάρκεια της θητείας μου μίλησα σε αρκετές συνεντεύξεις για την αναγκαιότητα αυτής της συνέχειας. Αλήθεια, τι συμβαίνει και στην Ελλάδα, στους πολιτιστικούς οργανισμούς, δεν έχουμε αυτή την κουλτούρα παράδοσης από τον προηγούμενο στον επόμενο, η οποία σηματοδοτεί ακριβώς τη συνέχεια του έργου αυτών των οργανισμών; Θα έλεγα ότι οι Υπουργοί Πολιτισμού κατά κανόνα δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει για τη δουλειά μας η έγκαιρη τοποθέτηση του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή, ώστε αυτός να συνυπάρξει κάποιο διάστημα με τον προηγούμενο και να ενημερωθεί, για να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος σε βάρος του καλλιτεχνικού έργου. Αλλά κι εμείς, οι καλλιτεχνικοί διευθυντές, που θέλουμε να παραμείνουμε δια παντός στη θέση μας, κι όταν μας αντικαθιστούν, είτε έχει λήξει η θητεία μας είτε όχι, δε διανοούμαστε να συμπαρασταθούμε και να βοηθήσουμε το διάδοχο στο έργο του. Εύχομαι ν’ αλλάξει αυτή η αντίληψη, και η σημερινή μας παρουσία εδώ δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση, προς όφελος και της πολιτικής και του πολιτισμού μας. Χαίρομαι λοιπόν που είστε εδώ, Κυρία Μενδώνη και Κύριε Γιατρομανωλάκη, γιατί με την παρουσία σας αποκτά θεσμικό χαρακτήρα αυτή η παράδοση.
Χαρά μου είναι επίσης, που από την επομένη της ανακοίνωσης του ονόματος της Κατερίνας, είμαι δίπλα της και την ενημερώνω μαζί με τους συνεργάτες του γραφείου μου, την Ορσία Σοφρά και τον Κωνσταντίνο Τζάθα. Θα είμαι κοντά της όσο με χρειάζεται.
Κατά τα άλλα δεν ταιριάζει νομίζω σε μια τελετή παράδοσης να κάνω τον οποιοδήποτε απολογισμό. Έτσι κι αλλιώς τον καλλιτεχνικό απολογισμό τον έκανα στις 23 Ιουλίου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου οι περισσότεροι από σας ήσασταν παρόντες. Ελπίζω πως με την παρουσία μου στο Φεστιβάλ έβαλα κι εγώ, όπως συνηθίζουν να λένε, ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα του μεγαλύτερου πολιτιστικού οργανισμού της χώρας. Ήμουν κομμάτι μιας αλυσίδας με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Η φυσιογνωμία ενός φεστιβάλ δεν δημιουργείται εκ του μηδενός. Η γνώση και η εμπειρία του παρελθόντος δεν διαγράφεται ούτε και μπορεί να μένει ανεκμετάλλευτη. Κι αυτό έκανα, πάντα μέσα από το φίλτρο της δικής μου ιδιοσυγκρασίας, αλλά και της προσωπικής μου ματιάς στην κοινωνία και την τέχνη του σήμερα.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς την ομάδα των καλλιτεχνικών συμβούλων και του γραφείου μου, καθώς και τους εργαζόμενους του Φεστιβάλ που μόχθησαν δίπλα μου.
Με την ευχή και την αγάπη μου, αλλά και με κάποια ανακούφιση, γιατί πέρασα και δύσκολες στιγμές, παραδίδω το Φεστιβάλ στα δυναμικά χέρια της φίλης Κατερίνας Ευαγγελάτου. Έχει μεγαλώσει μέσα στο θέατρο, έχει λαμπρές σπουδές, είναι ταλαντούχα, έχει όλες τις προδιαγραφές για να δοκιμαστεί σ’ αυτό το μεγάλο και ιστορικό Φεστιβάλ, με τους εμβληματικούς χώρους από την Αθήνα ως την Επίδαυρο, καθένας από τους οποίους διεκδικεί τη δική του ταυτότητα.
Κι εγώ επιστρέφω στο θεατρικό μου σπίτι, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, για να αξιοποιήσω στη μικρή κλίμακα όσα αποκόμισα από τη μεγάλη περιπέτεια του Φεστιβάλ. Ευγνώμων για όλα όσα έζησα τα τελευταία 3 χρόνια και 5 μήνες».
