Το μεσοφόρι που χόρευε

Ιωνικό Θέατρο, Αντώνης Παπαδόπουλος, Το μεσοφόρι που χόρευε Γιάννα Πετρουτσά Θωμάς Σίδερης

Το Ιωνικό Θέατρο και ο αεικίνητος σκηνοθέτης του Αντώνης Παπαδόπουλος έκαναν και φέτος το μικρό τους θαύμα εκεί ψηλά, πέρα από τη Δυτική όχθη της Αττικής. Σταθερά προσηλωμένοι στις μικρασιάτικες ρίζες και τις προσφυγικές μνήμες της πειραϊκής γης, διασκεύασαν το βιβλίο του Θωμά Σίδερη «Το μεσοφόρι που χόρευε» με ηρωίδα μια πρώην ιερόδουλη στα προπολεμικά Βούρλα της Δραπετσώνας.

Ένα έργο για την προσφυγική ταυτότητα και μνήμη που ξετυλίγει σπαραχτικά τις μισοσβησμένες αναμνήσεις μιας γυναίκας, κλεισμένης σε έναν θάλαμο του Δρομοκαΐτειου Φρενοκομείου στις αρχές του 1950.

Το έργο έχει άμεσες αναφορές στην εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή των Πληθυσμών στις γειτονιές της περιφέρειας του Πειραιά αλλά και στον περιώνυμο οίκο ανοχής των Βούρλων, αργότερα φυλακή για ποινικούς και πολιτικούς κρατουμένους. Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Ανέστος Δελιάς, ένας μοναχικός οργανοποιός ο Πανάγος, η Αντριάνα, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και ο γιος της ο Βαγγελάκης, είναι μερικοί από τους ήρωες που εισχωρούν στα θραύσματα της ατομικής μνήμης της ηρωίδας της Λέλας, ματωμένης και σκοτεινής στο πέρασμα του χρόνου.

Άλλωστε και η ίδια η Λέλα, όνομα παρμένο από το ποίημα «Αμαρτωλό» της Γαλάτειας Καζαντζάκη, κουβαλά σε όλη τη ζωή της την ταυτότητα του πρόσφυγα και της αέναης περιπλάνησης στον χώρο. Μοναδικός συνδετικός κρίκος με το παρελθόν και τη «χαμένη πόλη» η αδελφή της, η Αγγελικούλα.

Η Λέλα η Σμυρνιά που βρέθηκε από την καταστροφή της Σμύρνης το 22 στα Βούρλα, εκεί που γεννήθηκε το ρεμπέτικο ανάμεσα στις παράγκες με τις πόρνες και τους νταβατζήδες, στο βασίλειο του τρόμου της περιώνυμης μαστροπού Ντουντούς, ξετυλίγει αποσπασματικά και μπερδεμένα λόγω της προχωρημένης της σύφιλης, την πονεμένη της ζωή στο άρρωστο περιβάλλον των πορνείων που έχτισε το ίδιο το Κράτος λίγο πιο πέρα από εκεί που στέκει σήμερα μεγαλοπρεπής ο Ναός του Αγίου Διονυσίου της Δραπετσώνας.

Συγκλονιστική η Γιάννα Πετρουτσά, ερμηνεύει με πάθος και εσωτερική δύναμη τη δύσμοιρη Λέλα σε μια παράσταση μεγάλης συναισθηματικής έντασης και υψηλής ενέργειας που διαποτίζει με μια εσάνς Φασμπίντερ τη φρίκη και τη χυδαιότητα της ζωής μιας πόρνης τελευταίας υποστάθμης, όπως ακριβώς την ήθελε το υποκριτικό Κράτος της εποχής της. Φεύγοντας αναρωτιέσαι πόσα μαρτύρια μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος πριν ραγίσει το σώμα και ο νους του. Η Λέλα άντεξε πολλά αλλά κράτησε ανέπαφη την ψυχή της.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΠΑΡΣΙΣ (προσφέρεται σε ειδική τιμή στους θεατές της παράστασης).