Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα

Κλέων Γρηγοριάδης, Μαρία Καλλιμάνη, Κατερίνα Λυπηρίδου, Ιωάννα Μαυρέα, Δημήτρης Πασσάς, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Χάρης Φραγκούλης, Νίκος Μαστοράκης, Η επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα, Joël Pommerat, Μαριάννα Κάλμπαρη Κλαιρ Μπρέισγουελ Στέλλα Κάλτσου.

Ο Νίκος Μαστοράκης ανεβάζει με την ανανεωμένη ομάδα ηθοποιών της περυσινής επιτυχίας του Υπογείου «Τα παιδιά του ήλιου», το σύγχρονο σπονδυλωτό έργο του Joël Pommerat: «La réunification des deux Corées» (Théâtre Odéon 2013) .

ΤΟ ΕΡΓΟ

Μικρές ιστορίες-εικόνες που μιλούν με μελαγχολία, σκληρότητα, μεταφυσική διάθεση αλλά και με πολύ χιούμορ για το αδιέξοδο της αγάπης. Της αγάπης που δεν καταφέρνει να επανενώσει ποτέ πραγματικά «τη Βόρεια με τη Νότια Κορέα». Της αγάπης που είναι αλληλένδετη με την απώλεια.

Εραστές, σύζυγοι, οικογένειες, φίλοι… Ακόμα και όταν καταφέρνουν ν΄ αγαπηθούν, συνειδητοποιούν ότι «η αγάπη δε φτάνει ». Ίσως γιατί «η αγάπη δεν υπάρχει. Η αγάπη είναι μια επινόηση. Ένα παιχνίδι του μυαλού. Η αγάπη είναι ένα είδος αρρώστιας που μας κάνει να κάνουμε πράγματα τρελά, επικίνδυνα…»

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Ένα από τα πιο πρόσφατα έργα του Γάλλου δραματουργού Ζοέλ Πομερά φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία του έμπειρου Νίκου Μαστοράκη: «La réunification des deux Corées» (2013).

Το ιδιόρρυθμο, μισοφωτισμένο και περιεκτικό στιλ του 53χρονου δημιουργού βρίσκει ιδανικό χώρο την τετράγωνη σκηνή του Υπογείου της Πεσμαζόγλου που έχει στρωθεί με κόκκινο πλαστικό δάπεδο και έχει γεμίσει με απαστράπτοντα κάγκελα. Ένας ατσάλινος λαβύρινθος που στέκεται πάνω στο κόκκινο του πάθους και περικλείει τους ηθοποιούς-κοινωνικά σύμβολα που αναλαμβάνουν πολλαπλούς (και απαιτητικούς) ρόλους προσπαθώντας να εξερευνήσουν και να μας δείξουν την ουσία της αγάπης σε όλες της τις μορφές.

Μέσα από πότε σπαρταριστά και πότε κωμικοτραγικά σύντομα επεισόδια γίνεται προσπάθεια ορισμού της αγάπης, μακριά από μεταφυσικές αναζητήσεις, σαν χειροπιαστού χημικού δεσμού που όταν επιτυγχάνεται κάνει τους ανθρώπους να αποκτήσουν ξανά ουσιαστικό βλέμμα και να «δουν» ο ένας τον άλλο. Σπάνιο έως ακατόρθωτο αφού στις περισσότερες περιπτώσεις γίνεται απλά …της Κορέας! Ένας ελληνικός ιδιωματισμός που μάλλον αγνοεί ο Πομερά αλλά ταιριάζει στην ατμόσφαιρα παραλόγου που συνεχώς απειλεί να εισβάλει ανάμεσα στους ερμηνευτές του, που αγωνίζονται, λικνίζονται και αγγίζονται μέχρι να επέλθει η επανένωση.

Δεν υπάρχει ούτε μια περιττή σκηνή, ούτε ένα σημείο κάμψης σε ένα θέαμα τέλεια οργανωμένο που απαιτεί προσοχή αλλά σε αντάλλαγμα προσφέρει άφθονο σαρδόνιο γέλιο αλλά και τροφή για σκέψη. Άψογος όλος ο θίασος υπηρετεί τέλεια το δύσκολο εγχείρημα ενώ οι φωτισμοί της Στέλλας Κάλτσου, τομέας πολύ σημαντικός για τη δραματουργία του Πομερά, είναι εξαιρετικά ακριβείς και συντελούν μαζί με το εντυπωσιακό λιτό σκηνικό και τα «επίσημα» αλλά πολύ λειτουργικά κοστούμια της Κλαιρ Μπρέσγουελ στην επιτυχία της παράστασης.

Τάσος Ντερτιλής

Αξιολόγηση: * * * *

Η ταυτότητα της παράστασης

Μετάφραση: Μαριάννα Κάλμπαρη

Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης

Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ

Επιμέλεια Κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Μόσχου

Επιμέλεια σκηνικού: Αλέξανδρος Λαγόπουλος

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Video Trailer: Μιχαήλ Μαυρομούστακος