Φράνσις: Μια σταρ στην απομόνωση

Φράνσις, Θέατρο Παραμυθίας, Αλμπέρτα Τσοπανάκη, Μαρίκα Θωμαδάκη

Μέσα σε μόλις 70 λεπτά παρακολουθούμε την συντριβή ενός ελεύθερου πνεύματος και την υποταγή του δια της βίας στο καθεστώς που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε καθημερινή ζωή. Με αφετηρία την τραγική ζωή της Φράνσες Φάρμερ, της πιο αντισυμβατικής σταρ που «ξέρασε» ποτέ ο μηχανισμός του Χόλιγουντ, η Αλμπέρτα Τσοπανάκη γράφει ένα εκρηκτικό θεατρικό έργο για το θάνατο του Θεού, την αυθαιρεσία της εξουσίας και την καταπίεση μέχρι τελικής εξόντωσης της ελευθερίας του πνεύματος.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο επαναστατικός και αντισυμβατικός χαρακτήρας της ηθοποιού Φράνσις, που αντιδρά οριακά σε ό,τι θεωρεί κατεστημένο, θα την οδηγήσει με την επιμονή της μητέρας της σε ψυχιατρικό άσυλο όπου θα πέσει θύμα βιασμού και κακοποίησης με ακραία κατάληξη την λοβοτομή.

Απόσπασμα από το έργο

…Πρώτα δημιουργούν τους ενόχους. Στη συνέχεια τους υποδεικνύουν. Αυτός! Αυτός! Αυτός! Τους οδηγούν στους εφευρέτες του κολάσιμου αμαρτήματος. Στους εγκέφαλους της σύλληψης του παραλόγου. Αυτοί είναι πάντα οι ίδιοι. Είναι εκείνοι οι τύποι που συνηθίζουν να μιλάνε με λόγια διφορούμενα. Ήξεις αφίξεις. Φοράνε την ίδια στολή, την ίδια μάσκα, που κρύβει τη φρίκη της υποτέλειας. Τα όπλα τους είναι ένα κόκαλο, που κρατάει ο καθένας από δαύτους στο χέρι του και επιδεικτικά σε προκαλεί να γονατίσεις και να το γλύψεις. Οι επινοητές της φίμωσης είναι κάτι μπαμπούλες με άχρωμα χαρακτηριστικά. Οι ψιθυριστές του φόβου είναι κάτι ντενεκεδένιες σειρήνες, που σέρνονται πίσω από ουρές τρωκτικών…

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Στο λιτό σκοτεινό σκηνικό του Θεάτρου που αναπαριστά την απομόνωση του ψυχιατρείου σέρνεται η μαυροφορεμένη φιγούρα της Φράνσις. Έγκλειστη, βασανισμένη, μονολογεί, καταγγέλλει και θυμάται. Θυμάται τα στάδια ενός ταραγμένου βίου, τη μητέρα της-αντιπρόσωπο της κατεστημένης τάξης και μήτρα καταπίεσης και περιορισμού, την καταδίκη της σε εγκλεισμό με την κατηγορία της μανιοκατάθλιψης. Γύρω της ζωντανεύουν οι μνήμες της πίσω από κλειστές πόρτες που ανοίγουν με τη σειρά για να ξεπροβάλουν από αυτές οι άνθρωποι – σύμβολα που καθόρισαν τη ζωή της. Η μητέρα, ο εραστής, ο ψυχίατρος. Φαντάσματα λευκοντυμένα-σύμβολα ενός είδους λευκών κελιών που ορίζουν την καταστολή και το μαύρο του ρούχου της ψυχής της τραγικής έγκλειστης φιγούρας. Μέχρι να επέλθει ο πνευματικός θάνατος και να γίνουν όλα λευκά, αγνά και κενά νοήματος.

Η παράσταση, σκηνοθετημένη από την Μαρίκα Θωμαδάκη, σπουδαία θεωρητικό της Σημειολογίας του Θεάτρου και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία μελέτης της εφαρμογής στην πράξη των τελευταίων θεωριών της θεατρολογίας και η Αλμπέρτα Τσοπανάκη ως Φράνσις, μέσα από αυτή την ακραία και εξουθενωτική για την ίδια ερμηνεία-παραλήρημα, αναδεικνύεται σε ιδανικό εργαλείο μάθησης.

Μια θεατρική εμπειρία που ακολουθεί τον θεατή για πολλές ώρες μετά το τέλος της.

Η ταυτότητα της παράστασης

Συγγραφέας: Αλμπέρτα Τσοπανάκη

Σκηνοθεσία: Μαρίκα Θωμαδάκη

Μουσική επιμέλεια: Τάκις Μελίδης

Σκηνικά-Κοστούμια-Φωτιστικοί σχεδιασμοί: Τάκις Μελίδης

Εικαστική επιμέλεια/video art: Τάκις Μελίδης

Κίνηση: Βίλμα Ανδριώτη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Σπυριδάκη

Με την Αλμπέρτα Τσοπανάκη

Παίζουν επίσης: Μαρία Δούση, Πέτρος Μπένος, Θανάσης Πατριαρχέας, Κωνσταντίνος Κούσης, Εμμανουήλ Μαυρίδης

Πρόγραμμα Παραστάσεων