The End of the Tour – Τέλος Διαδρομής

Παραγωγή: ΗΠΑ – 2015 

Διάρκεια: 106 λεπτά

Είδος: Δράμα

Βαθμολογία: _{* * * 1/2}

Σκηνοθεσία: James Ponsoldt

Πρωταγωνιστούν: Jesse Eisenberg, Jason Segel, Mamie Gummer, Mickey Sumner, Anna Chlumsky, Joan Cusack, Ron Livingston.

Υπόθεση: Το χειμώνα του 1996, δύο φιλόδοξοι νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους, ξεκινούν ένα πενθήμερο road trip, κατά τη διάρκεια του οποίου ο καθένας προσπαθεί, άλλοτε με τρόπο νευρικό, άλλοτε με προκλητικό ν’ ανακαλύψει τον εαυτό του. Ο ένας είναι ο Ντέιβιντ Λίπσκι,  «άγουρος» ακόμα δημοσιογράφος του περιοδικού Rolling Stone και ο άλλος ο 34χρονος Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ένας ροκ σταρ της λογοτεχνίας, που ξαφνικά αναδείχτηκε ως ο πιο λαμπρός συγγραφέας και κοινωνικός παρατηρητής της γενιάς του. Στην αρχή του ταξιδιού, ο Λίπσκι φαίνεται να «κυνηγά» μία μεγάλη αποκαλυπτική εξομολόγηση που θ’ απογειώσει την καριέρα του. Προσπαθεί να αποσπάσει από τον Γουάλας τις πληθωρικές του ιδέες για τον κορεσμένο από την ποπ κουλτούρα κόσμο μας – τον εθισμό στην τηλεόραση, τη μανία με την τεχνολογία, τη μοναξιά - αλλά και για κάτι ακόμα: για τα ελαττώματα του, για την προσωπική του ιστορία. Οι δυο τους μιλούν για ταινίες, κορίτσια, τραγούδια, τις παραξενιές της σύγχρονης ζωής. Αλλά αυτό που συμβαίνει μέχρι το τέλος του ταξιδιού είναι μία αναπάντεχη φιλία, ένα κόλλημα με εκατέρωθεν αντιδράσεις και με πολλή ανθρωπιά στο βάθος του. Μια εμπειρία ζωής.

Δύο διανοούμενοι, πολλές ιδέες, ακόμη περισσότερες ανασφάλειες και ένα road trip ψυχολογικής ενηλικίωσης. Η ταινία του James Ponsoldt (Το Ονειρεμένο τώρα) επιβεβαιώνεται ως εξαίρεση του κανόνα που θέλει αδιάφορες τις ταινίες με ενδιαφέροντες διανοούμενους χαρακτήρες. Συλλαμβάνοντας το μελαγχολικό κλίμα των μέσων των 90s, τότε που ο υλισμός βρισκόταν στο αποκορύφωμα και τίποτα δεν προμήνυε την παντοειδή πτώση της επόμενης δεκαετίας, βάζει στο επίκεντρο δύο ετερώνυμα ανδρικά μοντέλα σκέψης που συναντιούνται στα παγωμένα χειμωνιάτικα πεδία του Αμερικάνικου Midwest ψάχνοντας λύσεις στα υπαρξιακά κενά τους. Γεμάτη διαλογικές αντιπαραθέσεις που ποτέ δεν γίνονται βαρετές, υπηρετείται ιδανικά από ένα ανδρικό δίδυμο που βασιλεύει στο τοπίο του νέου αμερικάνικου σινεμά. Ο Τζέσε Άιζενμπεργκ (του Social Network) με τάση εξειδίκευσης στην ερμηνεία υπαρκτών προσώπων και ο κωμικός Τζέισον Σίγκελ σε μια ανατροπή της εικόνας του, μάλλον θα κάνουν παιγνίδι στα Αμερικάνικα Indie Βραβεία. Βρίσκονται συνεχώς στην οθόνη και παρασύρουν το θεατή πότε από τη μια και πότε από την άλλη μεριά της διανοητικής τους παρτίδας. Στους δεύτερους ρόλους δύο διάσημες κόρες διάσημων: Η Μέιμι Γκάμερ και η Μίκι Σάμνερ, κόρες των Μέριλ Στριπ και Στινγκ αντίστοιχα.

Σκηνοθεσία με ρυθμό και εσωτερική ένταση και εξαιρετικά γραμμένο σενάριο από τον βραβευμένο με Πούλιτζερ Ντέιβιντ Μαργκούλις που μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο του Λίπσκι «Although Of Course You End Up Becoming Yourself». Μια ταινία που μπορεί περήφανα να ονομασθεί Αμερικάνικη. 

Η ιστορία πίσω από την ταινία

Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας γεννήθηκε το 1962 από γονείς καθηγητές και μεγάλωσε στις μεσοδυτικές πολιτείες. Ξεκίνησε ως αθλητής και πολλά υποσχόμενος παίκτης του τένις. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του (φιλοσοφία και αγγλική γλώσσα) στο Amherst College, έγραψε το πρώτο του μυθιστόρημα, «The Broom Of The System», που ήταν και η διατριβή του. Ακολούθησαν η συλλογή διηγημάτων «Girl With Curious Hair», το 1.079 σελίδων «Infinite Jest» το 1996, τα «A Supposedly Fun Thing I'll Never Do Again», «Brief Interviews with Hideous Men», «Oblivion» και «Consider the Lobster». Το ημιτελές μυθιστόρημα του «The Pale King» και η οδυνηρή έναρξη της ομιλίας του το 2005 στο Kenyon College, με τίτλο «This is Water», δημοσιεύθηκαν μετά το θάνατό του. Ο Γουάλας υπέφερε από σοβαρή κατάθλιψη κατά περιόδους, σ’ όλη την ενήλικη ζωή του. Μετά από μια ανεπιτυχή αγωγή με φάρμακα, αυτοκτόνησε το 2008 στο Claremont, της Καλιφόρνια, όπου δούλευε ως καθηγητής συγγραφής στο Pomona College. Ο θάνατός του συγκλόνισε πολύ κόσμο, μεταξύ αυτών και ο συγγραφέας Ντέιβιντ Λίπσκι, ο οποίος, άγνωστος ακόμη, είχε πάρει συνέντευξη από τον Γουάλας πριν από 12 χρόνια, τότε που η καριέρα του Γουάλας έμπαινε σε ανοδική τροχιά και ο ίδιος ο Γουάλας ανακάλυπτε τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα που συνοδεύουν τη διασημότητα.

Εκείνη την περίοδο, ο Λίπσκι ήταν δημοσιογράφος στο περιοδικό Rolling Stone και νέος μυθιστοριογράφος. Είχε δημοσιεύσει μια συλλογή διηγημάτων και ένα μυθιστόρημα, το «Τhe Art Fair», που ανακηρύχθηκε καλύτερο βιβλίο της χρονιάς από το περιοδικό Time. Ασχολούνταν με ποικίλα θέματα, όπως τοξικομανείς, ομοφυλόφιλοι έφηβοι, τη ζωή στο West Point (στο περίφημο βιβλίο «Absolutely American»). Το 1994 έψαχνε για ένα ανατρεπτικό θέμα… Μέχρι που σκέφτηκε τον Γουάλας. Δεν συνηθιζόταν να μπαίνουν πεζογράφοι στο εξώφυλλο του Rolling Stone, αλλά ο Γουάλας θεωρείτο αρκετά rock. Η συνέντευξη που του πήρε ο Λίπσκι δεν δημοσιεύθηκε ποτέ. Όμως, μετά το θάνατο του Γουάλας, ξέθαψε τις ταινίες και τις σημειώσεις του. Και όταν ήρθε ξανά σε επαφή με το υλικό, στη προσπάθεια του να καταλάβει τι είχε συμβεί, έμεινε έκπληκτος με αυτό που ανακάλυψε. Αναβίωσε αυτές τις πέντε μέρες στο « Although Of Course You End Up Becoming Yourself», ένα βιβλίο – κάθαρση για τον ίδιο, που απέκτησε πολλούς φανατικούς αναγνώστες, καθώς θεωρήθηκε ένα από τα πιο οξυδερκή κείμενα για την σκέψη του Γουάλας. Ο Γουάλας δεν ήταν ένας ακόμα σύγχρονος ειρωνικός παρατηρητής. Αντίθετα, θεωρούσε την ειρωνεία δηλητηριώδη και πολέμησε ενάντια στο ισχυρό ρεύμα κυνισμού της εποχής του. Επεδίωκε ένα  είδος γραφής που θα μπορούσε καταπολεμήσει την αποξένωση, όχι απλώς να την αντανακλά. Την ίδια στιγμή, ο Γουάλας είχε και ένα κοφτερό μυαλό που μπορούσε να «καταναλώσει» κάθε είδους γνώση, με την ίδια απληστία.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τρία βιβλία του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, τα: Αμερικάνικη Λήθη» (Εκδόσεις Κέδρος), «Κορίτσι με Παράξενα Μαλλιά» (Εκδόσεις Τραυλός) και «Αυτό Εδώ Είναι Νερό» (Εκδόσεις Κριτική). Δυστυχώς το αριστούργημά του Infinite Jest παραμένει αμετάφραστο… 

Διανομή: Tanweer 

Στις αίθουσες από 19.11.15